Συμφιλιωμένη με τις αντιθέσεις της, όλο και πιο δεκτική στον τουρισμό,

πουλάει τον εαυτό της και την ιστορία της των 3.000 ετών στους επισκέπτες του

πλανήτη και στο Χόλιγουντ για τα γυρίσματα των ταινιών του. H Καρχηδόνα και η

Τύνιδα, οι μεδίνες και τα παζάρια τους, η έρημος Σαχάρα, τα χωριά των

τρωγλοδυτών και οι ορεινές οάσεις του Άτλαντα, τα μεγάλα παραλιακά θέρετρα των

ανατολικών ακτών με τα πολυτελή ξενοδοχεία και τα θεματικά πάρκα, αποτελούν

ψηφίδες σε ένα ατέλειωτο πολύχρωμο μωσαϊκό: τη σημερινή Τυνησία.

Εικόνες, παίρνω εικόνες: Τύνιδα-Καρχηδόνα.

Tozeur-Tamerza-Matmata-Sousse-Hammamet. Η πρόσκληση του Εθνικού Οργανισμού

Τουρισμού έχει dead line σε τέσσερις μέρες, όλοι βιάζονται να μας δείξουν, να

μας γυρίσουν. Να πάρουμε γεύσεις και μυρωδιές.

Όλα περνάνε από μπροστά μου σε γρήγορη κίνηση: H Τύνιδα, με τη μεδίνα και τα

suuq της, όπου οι έμποροι ξέρουν τον Καραγκούνη, τον Νικοπολίδη και τον Ανδρέα

Παπανδρέου, παπαγαλίζουν «Greco» όταν περνάς ανάμεσα στις εκατομμύρια

πραμάτειες τους και με τρία δηνάρια το κεφάλι σε ανεβάζουν σε ταράτσες για να

φωτογραφίσεις την πόλη. H πρωτεύουσα με τα μπλε παράθυρα, τους ανθρώπους που

αράζουν τα βράδια στις παράγκες τους δίπλα στις λεωφόρους, τα υπερπολυτελή

ξενοδοχεία του κέντρου, τις αφίσες του (ρετουσαρισμένου και πάντα νέου)

πανίσχυρου προέδρου Μπεν Αλί με το χέρι στην καρδιά και τα ρολόγια σε κάθε

πλατεία να δείχνουν τον χρόνο και να προτρέπουν τους Τυνήσιους που λιάζονται

να δουλέψουν. Να εργαστούν κι άλλο «για το κοινό καλό».

Τρέχουμε. Να δούμε την Καρχηδόνα με τα ερείπια της αρχαίας πανίσχυρης πόλης,

τα ξενοδοχεία-υπερπαραγωγές για τους κουρασμένους Βόρειους τουρίστες, τις

λευκές βίλες και τα προεδρικά ανάκτορα που σχεδόν δεν επιτρέπεται ούτε… να

τα κοιτάξεις. Κι ύστερα να ανηφορίσουμε στα καλντερίμια του «κυκλαδίτικου»

Sidi Bou Said με το Cafe des Nates, το καφενείο με τους ναργιλέδες όπου θα

ευχηθώ να… με ξεχάσουν οι συνοδοί μας για πάντα!

Πετάμε. Ξυπνάμε στη στέπα και τη Σαχάρα με τους αντικατοπτρισμούς που βλέπω

και πάλι δεν πιστεύω, αναπηδάμε με τα Land Cruiser που τρίζουν πάνω στην

άσφαλτο τη γεμάτη άμμο και στους αμμόλοφους, κι εμείς με τα ses (μαντίλια)

ντυνόμαστε Βεδουίνοι για να δούμε το σκηνικό του «Πολέμου των Άστρων», την

ιερή όαση Nefta και την Tozeur με τα 200.000 φοινικόδεντρα. Το βράδυ

σκαρφαλώνουμε στις γυμνές πλαγιές του Άτλαντα, για να φιλοξενηθούμε στην

ορεινή όαση της Tamerza με τους καταρράκτες και το Παλιό Χωριό της – σκηνικό

για τουρίστες τα βράδια, όταν τα κίτρινα φώτα στήνονται και τα όργανα

κουρδίζονται για να παίξουν «όπως παλιά».

Οδηγούμε. Με τη μουσική «ράι» στ’ αυτιά, δυνατά, γιατί ο οδηγός μας είναι

πιτσιρικάς και έχει κέφια. Να περάσουμε την Αλμυρή Λίμνη, να φτάσουμε στην

πύλη της ερήμου Touz, να μπούμε στη Σαχάρα για 15 λεπτά: ένα τρέιλερ από τα

«προσεχώς» – εικόνες που δίνω ιερή υπόσχεση να ξαναδώ γιατί ο καμηλιέρης μού

δίνει το e-mail του στο Yahoo «για να γνωρίσω την αληθινή Σαχάρα». Κι ύστερα

κι άλλα χιλιόμετρα, για να δούμε τους «τρωγλοδύτες» της Matmata να μας ψήνουν

ψωμί στα ξύλα και να υφαίνουν στα υπόσκαφα δωμάτια ποζάροντας στον φακό, και

πάλι δρόμο για να φτάσουμε επιτέλους στα ανατολικά παράλια και να γνωρίσουμε

το νέο τουριστικό πρόσωπο της Τυνησίας: τεράστια ξενοδοχεία, αχανείς παραλίες,

μαρίνες, εμπορικά κέντρα, μεδίνες και εξευρωπαϊσμένα suuq, κιτς θεματικά πάρκα

και το ρωμαϊκό αμφιθέατρο του El Jem, όπου γυρίστηκε ο «Μονομάχος» – ένα ακόμη

location στη «φθηνή και ωραία» Τυνησία.

Νο time. Ό,τι πρόλαβα, ό,τι κατάφερα να βιώσω και να αγαπήσω ταξίδεψε μαζί μου

σε μια κάρτα μνήμης φωτογραφικής μηχανής. Την ανοίγω και ξαναταξιδεύω, αργά,

με την ησυχία μου, πίσω στο πολύχρωμο ψηφιδωτό της Τυνησίας.

Βόλτα στο παζάρι

Στα παζάρια της Τυνησίας μπαίνεις έτοιμος να διαπραγματευτείς το καθετί,

ξέροντας ότι η αρχική τιμή είναι συχνά έως και 10 φορές μεγαλύτερη από την

πραγματική. Τα περισσότερα είναι γεμάτα τουριστικά είδη και θέλει αρκετό

ψάξιμο για να βρεις τα καλά και αυθεντικά χειροποίητα. Στους δεκάδες πάγκους

και τα μαγαζιά θα δεις τα πάντα – από χαλιά και κιλίμια, τα διάσημα κεραμικά

της Τυνησίας, δερμάτινα, μπρούντζινα αντικείμενα και ναργιλέδες μέχρι αρώματα,

αιθέρια έλαια και τα διάσημα «ρόδα της ερήμου».

Αν μείνεις στην Τύνιδα θα πας στη μεδίνα της και την αγορά (suuq) της.

Θυμίζει Μοναστηράκι, οι πωλητές είναι αντίστοιχα πιεστικοί, ωστόσο είναι πολύ

ζωντανή και έχει ωραία παλιά καφενεία, όπως το ιστορικό Barad, ή το Cafe Μ’

Rabet, και εστιατόρια κρυμμένα στα δρομάκια με τις στοές. Ψάξτε τα εργαστήρια

χρυσού και κοσμημάτων.

Στην πόλη Sousse, στα ανατολικά, υπάρχει επίσης suuq με καλντερίμια, πιο

ήσυχο και πιο τακτοποιημένο. Πιο αυθεντικό είναι το suuq της πόλης Sfax μέσα

στη μεδίνα της, που θεωρείται από τις ωραιότερες της χώρας. Ψώνια με fix (και

χαμηλότερες) τιμές μπορείς να κάνεις στα εμπορικά κέντρα που βρίσκονται έξω

από τις μεδίνες.

ΑΞΙΖΕΙ NA ΔΕΙΤΕ

H αρχαία Καρχηδόνα

Κατά μήκος της λίμνης της Τύνιδας βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας Καρχηδόνας

– δέκα αρχαιολογικοί χώροι σπαρμένοι ανάμεσα σε πολυτελείς βίλες. H άλλοτε

πανίσχυρη πόλη που «τόλμησε» να τα βάλει με τη Ρώμη τον 3ο και τον 2ο αιώνα

π.X. είναι σήμερα το προάστιο των πλούσιων και ισχυρών. Ακόμη και το προεδρικό

μέγαρο του πανίσχυρου προέδρου Μπεν Αλί εδώ βρίσκεται. Ξεκινάς από το λόφο

Brysa απ’ όπου έχεις θέα σε όλη την περιοχή, το Musee de Carhage και τον

καθεδρικό του Αγίου Λουδοβίκου. Συνεχίζεις με μια βόλτα στο ρωμαϊκό αμφιθέατρο

και στα Λουτρά των Αντωνίνων, όπου αξίζει να περιπλανηθείς στους λίθινους

δαιδάλους που κτίστηκαν τον 2ο αιώνα σε ωραία τοποθεσία δίπλα στη θάλασσα.


Το… κυκλαδίτικο χωριό

Το Sidi Bou Said (17 χλμ. BA της Τύνιδας) με τα κάτασπρα σπιτάκια που

έχουν γαλάζιες πόρτες, τα «μουσαλιάμ» (χώροι προσευχής σαν ξωκλήσια), τα

λιθόστρωτα και τις πλατείες, θα σε φέρει πίσω… στις Κυκλάδες. Είναι το χωριό

των ποιητών και των καλλιτεχνών και έχει θέα στο Λιβυκό Πέλαγος. Στην πλατεία

του θα καθήσεις οπωσδήποτε μέσα στο ιστορικό καφενείο Cafι des Nattes για σίσα

(ναργιλέ), μικρά γλυκά και ζεστό τσάι με δυόσμο.


Οι τρωγλοδύτες της Matmata

45 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Gabes, μέσα στο σεληνιακό σκηνικό, το βλέμμα σου

ψάχνει με περιέργεια για τα αόρατα σπίτια και τους αόρατους κατοίκους τους.

Δεν ανησυχείς, ξέρεις ότι από σένα δεν θα κρυφτούν. Ξέρεις ότι για λίγα

δηνάρια μια οικογένεια σε περιμένει ήδη στο «σκηνικό» της, τις τρύπες που οι

Βέρβεροι της Matmata έφτιαξαν μέσα στη γη για να γλιτώσουν από την κάψα και

τους εχθρούς. Μπαίνεις από την είσοδο-τούνελ στην κεντρική αυλή, περιηγείσαι

πάντα σκυφτός τα υπόσκαφα δωμάτια με τα κιλίμια, τα στρώματα στο πάτωμα και

τους αργαλειούς, σερβίρεσαι τσάι, χαμογελάς αμήχανα και προσπαθείς να

επικοινωνήσεις με τις γυναίκες που χαμηλώνουν ντροπαλά το κεφάλι μπροστά στις

φωτογραφικές μηχανές που υψώνονται αδηφάγες. Όταν επιστρέψεις στην πεζή

καθημερινότητα, θα δεις ότι το υπόλοιπο χωριό κτίζεται σήμερα με απομιμήσεις

των τρωγλοδυτικών σπιτιών και μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες.


Το ρωμαϊκό αμφιθέατρο στο El Jem

(ανοιχτό από τις 7 το πρωί μέχρι τις 7 το βράδυ). Ένα Κολοσσαίο σε καλύτερη

κατάσταση από της Ρώμης, τεράστιο και καλοδιατηρημένο, σε περιμένει μόλις

διασχίσεις το πολύβουο χωριό El Jem κοντά στα ανατολικά παράλια. Με 148 μέτρα

μήκος, 122 πλάτος, κερκίδες μέχρι και 35 μέτρα και χωρητικότητα 30.000 ατόμων,

δεν θα μπορούσε να βρεθεί καλύτερο για τα γυρίσματα του «Μονομάχου»!


H ιερή Nefta

Οι τοπικοί μύθοι λένε πως κτίστηκε από τον εγγονό του Νώε, τον Κόστελ. Μετά

τον κατακλυσμό εγκαταστάθηκε εδώ επειδή ανακάλυψε ότι ήταν το μόνο μέρος στη

Γη όπου το νερό έβραζε! Μην εκπλήσσεσαι λοιπόν που οι Τυνήσιοι θεωρούν τη

Nefta (απέχει 23 χλμ. από την Tozeur) ιερή και την έχουν κάνει κέντρο του

σουφισμού στην Τυνησία. Στην όαση υπάρχουν παλιές συνοικίες με ενδιαφέροντα

κτίσματα, που έχουν τούβλινη διακόσμηση, και φοινικόδασος.


Οι ορεινές οάσεις

Ανηφορίζοντας τις γυμνές πλαγιές του όρους Άτλας, κοντά στα σύνορα με την

Αλγερία ανακαλύπτεις τις ορεινές οάσεις. Ήταν παλιά χωριά Βέρβερων που τα

εγκατέλειψαν το ’69 έπειτα από 22 μέρες συνεχών βροχοπτώσεων! Κοντά σ’ αυτά

έχουν κτιστεί νεώτερα χωριά, που όμως δεν έχουν ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό

ενδιαφέρον.

Στην Chebika, τον Πύργο του Ήλιου, που δέρνεται μόνιμα από τις

φλογισμένες ακτίνες του, αξίζει να βρεις το παλιό χωριό, στον λόφο πίσω από το

φοινικόδασος, και να περπατήσεις στη μικρή χαράδρα όπου κυλάει το ποτάμι. Στην

Tamerdza (τη μεγαλύτερη ορεινή όαση της χώρας) θα δεις τους δύο

καταρράκτες και το εγκαταλελειμμένο παλιό χωριό, που ο έξυπνος επιχειρηματίας

του γειτονικού ξενοδοχείου υπενοικιάζει από το κράτος και χρησιμοποιεί σαν

«σκηνικό» στις βραδιές που διοργανώνει για τα γκρουπ των τουριστών του!

H ωραιότερη από όλες πάντως είναι η Mides που κρέμεται πάνω από το

φαράγγι με τους στρογγυλούς βράχους και τις έντονες αντιθέσεις των χρωμάτων.

Ήταν η παλιά φυσική της οχύρωση και χρησιμοποιήθηκε για τα γυρίσματα της

ταινίας «Άγγλος ασθενής».


Διακοπές στην έρημο!

H Τοζέρ: Δημοφιλής από το 8.000 π.X. μέχρι σήμερα, αλλά όχι απαραίτητα και

η ωραιότερη όαση της περιοχής. Ξενοδοχεία, τζαμιά, πλατείες, χαμόσπιτα, γκαράζ

και μικροπαζάρια, ανακατεύονται με τη σκόνη που κατακάθεται παντού ­ ακόμη και

στα περίφημα 200.000 φοινικόδεντρά της ανάμεσα στα οποία κυλάει το ποτάμι.

Εκεί αξίζει να περπατήσεις για να δεις και την παλιά συνοικία Bled el Hader.

Το παιδί μέσα σου θα ξυπνήσει αν ξοδέψεις μια ώρα για να επισκεφθείς το

μουσείο Dar Charait (ανοιχτό από τις 8 το πρωί μέχρι τις 12 το βράδυ).

Το πλούσιο λαογραφικό τμήμα του δεν προϊδεάζει για το σκηνικό «1.000 και μία

νύχτες» που ακολουθεί: τα παραμύθια της Χαλιμάς ζωντανεύουν σε τρισδιάστατα

σκηνικά κανονικού μεγέθους.


To σκηνικό του «Πολέμου των Άστρων»

Οι οδηγοί φοράνε ρούχα στο χρώμα της άμμου και ses (μαντίλι). Οδηγούν τα

(πάντα άσπρα και πάντα Land Cruiser) νοικιασμένα τζιπ και παίζουν μ’ αυτά σαν

έφηβοι στους αμμόλοφους της Σαχάρας. Τα επιφωνήματά σου που ακούνε καθώς

κουτρουβαλάς με τα 4X4 στους αμμόλοφους ή όταν σου δείχνουν τους

αντικατοπτρισμούς πέρα από τις αποξηραμένες αλμυρές λίμνες, τους κάνουν να

χαμογελάνε όταν αργότερα κάθονται στη σκιά και περιμένουν να εξοικειωθείς με

την έρημο. Αφού σταματήσεις για νερό και «ρόδα της ερήμου» σε μια παράγκα στο

πουθενά, σε οδηγούν στον τελικό προορισμό σου, το αξιοθέατο της περιοχής: το

ένα από τα σκηνικά που χρησιμοποιήθηκε στα γυρίσματα της ταινίας «Πόλεμος των

Άστρων» (το άλλο ήταν στο χωριό των τρωγλοδυτών). Οι σούπερ ήρωες του Λούκας

βέβαια δεν είναι πια εκεί. Στη θέση τους σε υποδέχονται μικρέμποροι

κραδαίνοντας χάντρες και κολιέ που θα σου πουλήσουν για λίγα δηνάρια…



ΤΥΝΙΔΑ

Η πρωτεύουσα με τη γαλλική ανατροφή

Τι είναι αυτή η πόλη; H ανάμνηση του γαλλικού προτεκτοράτου που επεκτείνεται

στη μοντέρνα της εκδοχή ή η παλιά πόλη των suuq και της μεδίνας – μια από τις

ωραιότερες του αραβικού κόσμου; Δεν χρειάζεται διαζευκτικό. H Τύνιδα συνδυάζει

τα πάντα: δεν είναι πολύ αραβική ούτε πολύ αφρικανική, ούτε μια ευρωπαϊκή πόλη

όπως ισχυρίζονται οι Τυνήσιοι. Η Ville Nouvelle, γαλλικής αρχιτεκτονικής,

είναι το νέο κομμάτι της, αλλά όχι και το πιο ενδιαφέρον. Εδώ υπάρχει και ο

αμφιλεγόμενης αισθητικής καθεδρικός του St Vincent de Paul κτισμένος το 1883

που συνδυάζει γοτθικό, βυζαντινό και βορειοαφρικάνικο ρυθμό. Γι’ αυτό,

ακολουθώντας κι εσείς τους τουρίστες, θα περάσετε την πύλη και θα χαθείτε μέσα

στην αραβική συνοικία, τη μεδίνα της που ιδρύθηκε το 732 μ.X., με κατεύθυνση

προς το Μεγάλο Τζαμί (Zitouna) με τις 200 κολόνες από τα ερείπια της αρχαίας

Καρχηδόνας. Εκτός από τα χιλιάδες μικρομάγαζα που είναι στριμωγμένα στο suuq,

αξίζει να ψάξετε και άλλα τζαμιά (Youssef Dey, M’sed de Kobba, το τζαμί των

Βαφέων, Sidi Mahres), να μπείτε στο μουσείο Dar Ben Abdallah και να θαυμάσετε

τις υπέροχες πόρτες και τα κτίρια των συνοικιών της μεδίνας.

To σημαντικό αξιοθέατο της πόλης είναι το μουσείο Bardo (ανοιχτό κάθε μέρα από

τις 9 το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα), στεγασμένο στο πρώην ανάκτορο και

κατοικία των Χουσεϊνιτών μπέηδων. Εκεί θα δείτε ευρήματα από διάφορους

αρχαιολογικούς χώρους (Καρχηδόνα, El Jem, Sousse) και κυρίως τα τεράστια

ψηφιδωτά για τα οποία είναι διάσημο. Τα είχαν παραγγείλει για να διακοσμήσουν

επαύλεις της ρωμαϊκής Αφρικής μεταξύ του 2ου και του 4ου αιώνα.



Βιντεοκλίπ από τη Σαχάρα

H πύλη της ερήμου Touz: ένα βρώμικο τουριστικό περίπτερο όπου ανάμεσα στο

αγχωμένο πλήθος αλλάζεις ρούχα και διάθεση. Μεταμφιεσμένος με την κελεμπία

σου, διαλέγεις καμήλα και ρόλο: του τουρίστα, που θα «τα δει όλα» καθώς

ανεβοκατεβαίνει άκαμπτος πάνω στην καμήλα του πηγαίνοντας μέσα στη Σαχάρα

μόλις για 15 λεπτά και επιστρέφοντας, ή του ψαγμένου επισκέπτη που θα

νοικιάσει καμήλες, οδηγό και σκηνές και θα μείνει στην έρημο για μέρες.

Όσο για μένα, ήμουν απλώς τυχερή. Μου διάλεξαν το πρώτο σενάριο, όμως η καμήλα

μου λεγόταν Μουσταφάς, ήταν πρώην πρωταθλητής σε αγώνες και νομίζω πως με

αγάπησε. H έρημος μού έδειξε τους αντικατοπτρισμούς της. Τα καραβάνια

περνούσαν από μπροστά μου, υπέροχες φιγούρες που διαγράφονταν μέσα στο

απίστευτα λιτό τοπίο. Ο καμηλιέρης μου ήταν ζωγράφος, είχε πέντε αδελφούς και

πέντε αδελφές και μιλούσε αγγλικά (κάτι σπάνιο στην ενδοχώρα). «H έρημος είναι

σαν ανοιχτή καρδιά. Το μόνο μέρος που σε κάνει να νιώθεις ζωντανός. Δεν τη

βαριέμαι ποτέ, νιώθω ένα μαζί της – άλλωστε στη Σαχάρα γεννήθηκα. Έχω δει τη

Φάτα Μοργκάνα, αντικατοπτρισμούς που δεν πιστεύεις… Όμως δε τη φοβάμαι, ποτέ

δε τη φοβήθηκα. Γιατί έχω τον Θεό μαζί μου. Και τον χρόνο, που για μένα είναι

ο καλύτερος δάσκαλος», πρόλαβε να μου πει στα κλεφτά, λίγα λεπτά πριν φύγω για

να επιστρέψω στα τζιπ που έχουν ήδη ανάψει τις μηχανές τους. Το πρόσωπο πίσω

από το σες (το μαντίλι), δεν το είδα ποτέ. Όμως μου είπε την ηλικία του: ήταν

μόλις 27 χρόνων. Ήδη «πολύ μεγάλος σε εμπειρίες, σε σχέση με όλους εμάς γύρω

του».



ΦΑΓΗΤΟ

Αν τρώτε καυτερά όπως τσίλι (harissa) και είστε… τολμηροί, θα καθήσετε στα

gargottes (τα «λαϊκά» μαγαζιά) των οάσεων και των πόλεων. Αλλιώς θα

ακολουθήσετε το παράδειγμα των υπόλοιπων τουριστών που δοκιμάζουν την τοπική

κουζίνα στα ξενοδοχεία ή τα τουριστικά εστιατόρια. Το must είναι το διάσημο

κουσκούς, τα πιάτα με αυγό σε διάφορες εκδοχές, οι σούπες (lablabi, chorba,

tchich από χταπόδι) και τα γλυκά (μπακλαβάς, λουκούμια, σιροπιαστά και το

corne de gazelle – σπεσιαλιτέ στα Νότια).

Στην Τύνιδα θα φάτε σε ένα από τα καλύτερα εστιατόρια της χώρας, το Dar Bel

Hatz, σε ένα παλιό σπίτι μέσα στη μεδίνα. Επίσης στο Mrabet, στο Dar El Jeld

και στο Essaraya. Στην Καρχηδόνα αναζητήστε το Grand Bleu, το Dar Zarrouk και

το Pirate. Στη Hammamet, το Moutons και το Berbere. Στο Sidi Bou Said θα

καθήσετε στο ιστορικό καφενείο Cafe des Nattes και στο διάσημο Cafe de Sidi

Chabaane με πανοραμική θέα στο Λιβυκό Πέλαγος και στο χωριό.

ΔΙΑΜΟΝΗ

* La Maision Blance (Τύνιδα +216 1849849). Στην καρδιά της πόλης, μικρό και

πολυτελές, με καλό εστιατόριο και tea room.

* Sheraton (Τύνιδα +216 71782100). Ό,τι περιμένεις από ένα ξενοδοχείο της

διάσημης αλυσίδας.

* Στην Καρχηδόνα: The Residence (+216 71910101, www.theresidence-tunis.com),

πολυτελέστατο ξενοδοχείο με 170 δωμάτια και σουίτες, πισίνες και καταπληκτικό

SPA. Corinthia Khamsa (+216 71911100, www.corinthia.com) και Abou Nawas (+216

71912000, www.abounawas.com) που είναι

και τα δύο μεγάλες σύγχρονες μονάδες κοντά στην παραλία με πισίνες και πολλά

εστιατόρια. Επίσης στην Καρχηδόνα το πολυτελές Golden Tulip (800820144, www.goldentulip.com).

Sofitel Palm Beach (Tozeur – +216 76453111). Resort με πισίνες, εστιατόρια

και δροσερά αίθρια με τρεχούμενα νερά. Επίσης Ksar Rouge (+216 76 454933).

* Hasdrubal Thalassa & Spa (Hammamet – +216 72248800). Υπερπαραγωγή!

Δίπλα στη θάλασσα με πισίνες, πολυτελείς σουίτες και SPA. Έχει τη μεγαλύτερη

προεδρική σουίτα του κόσμου (1.500 τ.μ.!).

Tamerza Palace

* Tamerza Palace (όαση Tamerza – +21676485344). Στους πρόποδες του όρους

Άτλας, ο Γερμανός ιδιοκτήτης της έφτιαξε αυτή τη μονάδα με αραβική

αρχιτεκτονική.