Τα θέματα Δημόσιας Υγείας και ειδικότερα των Ναρκωτικών δεν πρέπει να

αποτελούν σημείο κομματικής αντιπαράθεσης. Το ΠΑΣΟΚ υιοθέτησε έμπρακτα τη

δεοντολογική αυτή προσέγγιση, όπως αποδεικνύεται από το γεγονός ότι στη

διάρκεια της κυβερνητικής του θητείας, τη θέση του Εθνικού Εκπροσώπου για τα

Ναρκωτικά κατείχε η σημερινή υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Γιαννάκου.

Ωστόσο στο διάστημα της διετίας Μάρτιος 2004 – Μάρτιος 2006, έγιναν τόσα λίγα,

ώστε η παράταση της σιωπής και της μη αντιπαράθεσης θα κινδύνευε να καταστεί

στοιχείο έντονης και δυσβάσταχτης συνενοχής.

Ήρθε λοιπόν η ώρα να επισημανθεί ότι οι δηλώσεις της σημερινής κυβέρνησης για

το δύσκολο αυτό πρόβλημα, αντί για σεμνές και ταπεινές, υπήρξαν

συναισθηματικές και φλύαρες. Και πιο συγκεκριμένα, ότι τα Κέντρα Πρόληψης

αυξήθηκαν μόνο κατά 6 στο διάστημα της διετίας, παρά την αποδοχή και τη

στήριξη που έχει ο θεσμός αυτός από την ΚΕΔΚΕ και όλους τους άλλους φορείς

κάθε τοπικής κοινωνίας.

H λίστα αναμονής (ή της ντροπής, όπως έλεγε η σημερινή κυβέρνηση όταν ήταν

αντιπολίτευση) για τα προγράμματα υποκατάστατων αυξήθηκε κατά 1.500 άτομα

περίπου, με φυσική συνέπεια το 2005 οι θάνατοι να είναι κατά 61 περισσότεροι

από το 2004 (261 θάνατοι το 2004, έναντι 322 το 2005).

Παράλληλα, πριν από ενάμιση χρόνο, με προσωπική παρέμβασή μου στον τότε

υπουργό Υγείας κ. Κακλαμάνη είχα υπογραμμίσει την αναγκαιότητα έναρξης

λειτουργίας μονάδας χορήγησης υποκατάστατων στην Πάτρα. Για τον σκοπό άλλωστε

αυτόν είχα συναντηθεί με όλους τους αρμόδιους τοπικούς φορείς, σε μια

προσπάθεια συστράτευσης για την επίλυση ενός κοινά αποδεκτού προβλήματος.

Δυστυχώς, παρά την έμπρακτη προθυμία όλων, του προέδρου του ΟΚΑΝΑ κ. Γιαννάκη

συμπεριλαμβανομένου, το πρόγραμμα όχι μόνο δεν κατέστη δυνατόν να

λειτουργήσει, αλλά στη συγκεκριμένη πόλη οι θάνατοι το τελευταίο διάστημα

ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Και όλα αυτά όχι βέβαια λόγω αδιαφορίας ή

αδράνειας και, πολύ περισσότερο, κακής διάθεσης τού πράγματι

ευαισθητοποιημένου προέδρου του Οργανισμού, αλλά γιατί τα στοιχειώδη μέσα για

την υλοποίηση των απαραίτητων σχετικών δράσεων ουδέποτε παρασχέθηκαν, παρά τις

εξαγγελίες.

Αξίζει, αλήθεια, να διερωτάται κανείς, πόσο άραγε αποτιμάται η σεμνή και

ταπεινή κοστολόγηση προαναγγελθέντων θανάτων, ώστε να μην καταβάλλεται ακόμη

και το ελάχιστο για την αποτροπή τους.

H Μένη Μαλλιώρη είναι επίκουρη καθηγήτρια Ψυχιατρικής, πρώην

ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ

Τελευταία Νέα