Αναζήτηση
ΣΕ επικοινωνιακή βεντέτα τείνει να εξελιχθεί η αντιπαράθεση
Αβραμόπουλου – Κακλαμάνη. Και για μεν τους δύο υπουργούς – τον νυν και τον
τέως – είναι φανερό πως το ζητούμενο είναι ποιος θα φορτωθεί τις πολιτικές
ευθύνες για την κατάσταση στην υγεία.
ΓΙΑ τους πολίτες ωστόσο πρόκειται για μία συζήτηση άνευ περιεχομένου.
Αυτό που ενδιαφέρει είναι πώς θα βελτιωθούν οι προσφερόμενες υπηρεσίες. Και σε
αυτό το ζήτημα οι δημόσιες σχέσεις και τα επικοινωνιακά τρικ δεν έχουν τίποτα
να προσφέρουν. Αντιθέτως σήμερα γίνεται σαφές πως κάθε προσπάθεια εξωραϊσμού
είναι καταδικασμένη αργά ή γρήγορα να καταρρεύσει.
ΓΙΑΤΙ βέβαια όσο και αν «εξαφανιστούν» τα ράντζα, περίθαλψη χωρίς το
απαραίτητο νοσηλευτικό προσωπικό δεν γίνεται να υπάρξει. Κι όσες καινοτομίες
και αν υιοθετηθούν, αν δεν γίνουν σοβαρές επενδύσεις σε κτίρια και υποδομή η
«τριτοκοσμική» εικόνα των νοσοκομείων δεν πρόκειται να αλλάξει.
ΤΟ πρόβλημα γίνεται πολύ σοβαρότερο αν αναλογιστεί κανείς ότι στην
Ελλάδα οι συνολικές δαπάνες για την υγεία ως ποσοστό του εθνικού εισοδήματος
είναι από τις υψηλότερες στην Ευρώπη. Είναι ωστόσο φανερό ότι το ΕΣΥ έχει
μείνει ο φτωχός συγγενής την ώρα που ο ιδιωτικός τομέας και η ιατρική
παραοικονομία θησαυρίζουν.
AN αυτά τα προβλήματα δεν αντιμετωπιστούν, αν δεν υπάρξουν ριζικές
τομές στη χρηματοδότηση της δημόσιας πρωτοβάθμιας περίθαλψης και των
νοσοκομείων, το σύστημα θα είναι καταδικασμένο να φυτοζωεί. H σημερινή
κυβέρνηση όμως από τον φόβο του πολιτικού κόστους εμφανίζεται χωρίς ιδέες και
χωρίς προτάσεις. Και βέβαια έτσι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα!
