Ένας…

… από τους σημαντικότερους νόμους της πολιτικής συζήτησης είναι ο εξής: όταν

κατονομάζεις κάτι, το ορίζεις. Όταν κατονομάζεις κάτι και κατά συνέπεια

ορίζεις τον τρόπο με τον οποίο σκέπτονται γι’ αυτό οι άνθρωποι, οι αντίπαλοί

σου δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Ένα από τα πιο ολέθρια πράγματα που έχουν

κάνει τα τελευταία χρόνια ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Ντικ Τσέινι και οι μεγάλες

πετρελαϊκές εταιρείες, γράφει ο Τόμας Φρίντμαν στη «Χέραλντ Τρίμπιουν», είναι

ο τρόπος με τον οποίον έχουν ορίσει τον «ρεαλισμό» στην αμερικανική ενεργειακή

πολιτική. Ο τρόπος αυτός τούς έχει επιτρέψει να ορίζουν και τη σχετική

συζήτηση.

Μιλώντας…

… για τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας – υβριδικά αυτοκίνητα, αιολική και

ηλιακή ενέργεια, αιθανόλη – οι άνθρωποι αυτοί λένε πάντα το ίδιο πράγμα:

«Εντάξει, οι μορφές αυτές είναι συμπαθητικές, αλλά δεν είναι ρεαλιστικές. Όλοι

ξέρουμε ότι το πετρέλαιο και τα φυσικά καύσιμα θα κυριαρχούν για μεγάλο

χρονικό διάστημα, οπότε καλό είναι να συνηθίσουμε». Όμως η συζήτηση αρχίζει να

αλλάζει. Το συντηρητικό στρατόπεδο μοιάζει διχασμένο. Οι πετρελαϊκές εταιρείες

φαίνεται πως δεν έχουν στην τσέπη τους όλους τους συντηρητικούς. Πολλοί

Ευαγγελικοί, με επικεφαλής ανθρώπους σαν τον Γκάρι Μπάουερ, αρχίζουν να

σκέπτονται «πράσινα». Οι λόγοι είναι δύο: επειδή πιστεύουν ότι πρέπει να

προστατεύουμε καλύτερα την πράσινη Γη του Θεού και επειδή δεν θέλουν να

εξαρτώνται για την ενέργεια από χώρες που διάκεινται εχθρικά προς τις Ηνωμένες

Πολιτείες.

Μια…

… από τις πιο ενδιαφέρουσες ομιλίες για την ανάγκη να απαλλαγεί επειγόντως η

Αμερική από την πετρελαϊκή της εξάρτηση έγινε στις 13 Μαρτίου στο Brookings

Institution από τον Ρεπουμπλικανό γερουσιαστή Ρίτσαρντ Λούγκαρ, πρόεδρο της

Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας (οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να τη

διαβάσουν στη διεύθυνση www.brookings.edu). Σύμφωνα με τον

Λούγκαρ, η συζήτηση για την ενέργεια γίνεται σήμερα ανάμεσα σ’ αυτούς που

τάσσονται υπέρ του πετρελαίου και μιας ενεργειακής πολιτικής στηριζόμενης στην

εξέλιξη της αγοράς και σ’ εκείνους που επισημαίνουν ότι αν δεν υπάρξει μείζων

αναθεώρηση του τρόπου με τον οποίο ικανοποιούνται οι ενεργειακές ανάγκες, η

ζωή στην Αμερική θα δυσκολέψει πολύ τις επόμενες δεκαετίες. H άποψη των

δεύτερων – τονίζει ο Λούγκαρ – ακούγεται όλο και πιο ρεαλιστική. H εποχή στην

οποία έχουμε εισέλθει απαιτεί μια τελείως διαφορετική ενεργειακή πολιτική από

αυτήν που ακολουθήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες.

Ο Ντικ…

… Τσέινι κατηγορεί συχνά τους φιλελεύθερους ότι σκέπτονται με όρους «προ της

11ης Σεπτεμβρίου», ενώ η δική του σκέψη έχει εξελιχθεί. Στο ζήτημα όμως της

ενέργειας, γράφει ο Τόμας Φρίντμαν, δεν υπάρχει κανείς πιο «κολλημένος» στην

«προ της 11ης Σεπτεμβρίου» εποχή από τον Αμερικανό αντιπρόεδρο. Ευφυείς

συντηρητικοί σαν τον Λούγκαρ, όμως, δεν είναι πλέον διατεθειμένοι να

επιτρέψουν στον Τσέινι και στις μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες να τους

υπαγορεύουν τι είναι «ρεαλιστικό» όταν πρόκειται για το ενεργειακό μέλλον της

Αμερικής, αλλά και ολόκληρου του πλανήτη.

Τελευταία Νέα