Ο ΟΑΣΑ απάντησε στα παράπονά μου για την κατάργηση της κάρτας. Τον ευχαριστώ

για την απάντηση, κατ’ αρχήν. Καλό είναι να διευκρινίζονται τα πράγματα. Δεν

καταργήθηκαν όλες οι κάρτες απεριορίστων διαδρομών, μας λέει. Μόνο εκείνη που

στοίχιζε 35 ευρώ. Εκείνη που ήταν για Μετρό, τρόλεϊ και λεωφορεία. Υπάρχουν

ακόμα όσες κοστίζουν 17 ευρώ, μόνο για τα λεωφορεία ή μόνο για τα τρόλεϊ, αλλά

και η ενιαία των 38, που είναι για όλα τα Μέσα. «Την προτιμούσε το κοινό», μας

γράφει ο ΟΑΣΑ. Τώρα όμως την προτίμησε ο ΟΑΣΑ· και το κοινό δεν θα μπορεί να

την προτιμήσει από μόνο του. Είναι μία δυνατότητα λιγότερη. Γιατί όμως το

έκανε αυτό; Τις τους πείραζε; Δεν μας το εξηγεί. Μπαίνει στον πειρασμό κανείς

να φαντασθεί τα κίνητρά τους. Σκέφθηκαν δηλαδή στον ΟΑΣΑ, αν κάποιος είναι

τόσο πλούσιος που να δίνει τα 35 ευρώ τον μήνα (ή τα 350 τον χρόνο), δεν θα

βογκήξει πολύ να δίνει 3 ευρώ παραπάνω (ή 30 ευρώ τον χρόνο) και να μπορεί να

παίρνει και το τραμ. Λίγα ευρώ για τους επιβάτες, πολλά για τον ΟΑΣΑ! Έξυπνο

πάντως, ε; Αντί να σκεφθούν τρόπους για να πείθουν τους Αθηναίους να αφήνουν

στην πάντα το I.X. ή για το πώς θα είναι τα λεωφορεία πυκνά, εξυπηρετικά,

γρήγορα, πώς θα κυκλοφορούν πιο αργά τη νύχτα, πού μπορούν να γίνουν

λεωφορειόδρομοι, πώς θα κάνουν ελέγχους εισιτηρίων χωρίς να προσβάλλουν τους

πελάτες τους και να τους… χαλάνε τα στομάχια και τις καρδιές τους, κάθονται

και σοφίζονται πώς θα τους αναγκάσουν να πληρώνουν παραπάνω λίγα λεφτουδάκια

καλέ – τι ψυχή έχουν 3 ευρώ τον μήνα -, αλλά που θα φτουρήσουν για τον

Οργανισμό. Άραγε, πληρώνουν και μάνατζερ σπουδαγμένους για τις ιδέες αυτές ή

τις κατεβάζουν οι έμπειροι διευθυντές τους τις πληκτικές ώρες του ωραρίου;