«…Ένας βοριάς παγωμένος σαρώνει την έρημη γη. / Στρατιώτες έρχονται, πάνε,

ρωτάνε, «γιατί πολεμήσαν; » / Και συ ησυχάζεις, το δάχτυλο βάζεις να βρεις την

πληγή…». Είναι στίχοι μου, γραμμένοι πριν από 35 χρόνια, για το τραγούδι «Μη

με κοιτάς – σε φοβάμαι», με μουσική και ερμηνεία του Μάνου Λοΐζου (ο δίσκος

κυκλοφόρησε στη Μεταπολίτευση).

Έτσι γίνεται πάντοτε σχεδόν. Αγώνες, θυσίες, αίμα, μια ανάσα δημοκρατίας και

ύστερα, καινούργια δεσμά, βασανιστήρια, εκτελέσεις, ξερονήσια. Ειδικά σε τούτο

τον τόπο, όπου όσοι είχαν παίξει κορόνα – γράμματα τη ζωή τους στην Αντίσταση

κατά των ναζί, με την Απελευθέ-ρωση, εκτός από τις διώξεις που υφίσταντο από

τους νικητές του Εμφυλίου, ούτε δουλειά δεν μπορούσαν να πιάσουν ­ δεν το

επέτρεπε το κράτος…

Βρήκα στα χαρτιά μου μερικά αποκόμματα εφημερίδων του ’46, που απειλούσαν

όσους πολίτες δεν θα ψήφιζαν στις εκλογές τής «Αποχής» ανοιχτά: «… Οι

δημόσιοι υπάλληλοι είναι το κράτος και η πατρίς και δεν έχουν το δικαίωμα να

προδίδουν ή να απέχουν των εκλογών. Αν δεν το καταλάβουν, αν είναι τόσο πολύ

ποτισμένοι από το «όπιο των λαών», τον κομμουνισμόν, τότε πρέπει να καταλάβουν

ότι δεν έχουν θέσιν εις το κράτος, πατρίδα, Ελλάδα. Διά να μη χρειασθεί, μετά

τας εκλογάς, να εξετασθούν εκλογικά βιβλιάρια» («H Βραδυνή» 19.3.46). «Διότι ο

εκλογεύς γνωρίζει ότι το λευκόν βιβλιάριον θα είναι δι’ αυτόν καταδίκη.

Καταδίκη και καθημερινή ευκαιρία διωγμού ή παραγκωνισμού ή αποκλεισμού από

κάθε συμμετοχήν εις την οργανωμένην κρατικήν ζωήν, ακόμη και από αυτό το

δελτίον του άρτου» («Εμπρός», 22.3.46). «Όλως ιδιαιτέρως πρέπει να τιμωρηθούν

οι δημόσιοι λειτουργοί που θα κάνουν τυχόν απεργίαν ψήφου. Ο υπάλληλοι αυτοί,

που θα προσπαθήσουν να μη γίνει κράτος η Ελλάς, αλλά να διαλυθεί, πρέπει να

απολυθούν» («Ακρόπολις» 22.3.46).

Οι κομμουνιστές τότε, οι κομμουνιστές σήμερα. Στις 24 του μηνός θα στηθούν

δικαστήρια, παρακαλώ, του Συμβουλίου της Ευρώπης «για τη διερεύνηση των

εγκλημάτων του σοβιετικού καθεστώτος», αλλά και όλων των άλλων σοσιαλιστικών

κρατών! Δεν έπρεπε, λέει η «δημοκρατική» Ευρώπη, στη Νυρεμβέργη να δικασθούν

μόνον οι φασίστες και οι ναζί, αλλά και οι κομμουνιστές! Οι κομμουνιστές,

σημειώνω εγώ, που έδωσαν 20 εκατομμύρια νεκρούς στον πόλεμο κατά του

χιτλερισμού και του φασισμού!

«Στρατιώτες έρχονται, πάνε, ρωτάνε, γιατί πολεμήσαν;».