Μια σύγχρονη…

… δημοκρατική χώρα μπορεί να έχει «επίσημη ιστορία»; Το ερώτημα αναφέρεται

στη Γαλλία, όπου όλοι φαίνεται πως δυσκολεύονται να καταλήξουν σε μια κοινά

αποδεκτή εκδοχή της ιστορίας της χώρας.

Οι φασαρίες…

… άρχισαν τον περασμένο Φεβρουάριο, όταν δεξιοί βουλευτές κατέθεσαν

νομοσχέδιο που ζητούσε από τα σχολεία «να αναγνωρίζουν τον θετικό χαρακτήρα

της γαλλικής παρουσίας στο εξωτερικό και ιδιαίτερα στη Βόρεια Αφρική». Οι

καθηγητές της Ιστορίας διαμαρτυρήθηκαν. Ακολούθησε διπλωματικό πανδαιμόνιο. H

Αλγερία ανέστειλε τις διαπραγματεύσεις με τη Γαλλία για την τελική συμφιλίωση

των δύο χωρών. Οι ηγέτες των γαλλικών κτήσεων της Καραϊβικής αρνήθηκαν να

συναντηθούν με τον Γάλλο υπουργό Εσωτερικών Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος επρόκειτο

να ταξιδέψει εκεί. Και φούντωσε η διαμάχη για το αν οι πολιτικοί μπορούν να

υπαγορεύουν στους δασκάλους πώς θα διδάσκουν την Ιστορία στα σχολεία.

H γαλλική…

… κοινωνία έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία 50 χρόνια. Εκατομμύρια μετανάστες

από τη Βόρεια Αφρική έχουν εγκατασταθεί στη Γαλλία και μεγαλώνουν τα παιδιά

τους ως Γάλλους πολίτες. Έτσι, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι δεν δέχονται

πια να μαθαίνουν την ιστορία της γαλλικής αποικιοκρατίας όπως θέλουν να τη

διδάσκουν οι αποικιοκράτες. «Θέλουν να εγγράφονται και οι δικές τους μνήμες

στην Ιστορία», λέει ο Γκι Περβιγιέ, καθηγητής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο

της Τουλούζης. Ούτε αυτός ο Ναπολέων δεν έμεινε ήσυχος στο βάθρο του. Το

βιβλίο «Το έγκλημα του Ναπολέοντα» καταδικάζει τον μεγαλύτερο εθνικό ήρωα της

Γαλλίας, υποστηρίζοντας ότι επανέφερε τη δουλεία στην αυτοκρατορία το 1802.

Είναι ένα ζήτημα που σπάνια αναφέρεται στις ιστορίες των ναπολεόντειων χρόνων,

λέει ο Πατρίκ Καράμ, ο οποίος ηγείται μιας ομάδας διανοουμένων από τις

υπερπόντιες κτήσεις της Γαλλίας. «Οι ιστορικοί δεν έκαναν καλά τη δουλειά

τους», παραπονείται. «Υπήρξαν προπαγανδιστές του Ναπολέοντα». Το θέμα

παραμένει τόσο ευαίσθητο για τους Γάλλους, ώστε ουδείς κυβερνητικός επίσημος

τόλμησε να παρουσιαστεί στις τελετές που έγιναν τον Δεκέμβριο για τα 200

χρόνια από τη μεγαλύτερη στρατιωτική νίκη του Ναπολέοντα στο Αούστερλιτς. Δεν

είναι ξεκάθαρο τι ακριβώς θα αλλάξει στη διδασκαλία της Ιστορίας στα σχολεία

με τον νέο νόμο. Πάντως, οι ιστορικοί έχουν ξεσηκωθεί εναντίον των βουλευτών

που μετατρέπουν ιστορικές κρίσεις σε νόμους, οι οποίοι είναι εφαρμοστέοι από

τα δικαστήρια.

Ο Καράμ…

… και η ομάδα του θα καθίσουν στο σκαμνί τον προσεχή μήνα τον γνωστό

ιστορικό Ολιβιέ Πετρέ-Γκρενουιγιό, επειδή σε συνέντευξή του υποστήριξε πως το

δουλεμπόριο δεν αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. «Αν ένας πολίτης

παραβεί τον νόμο τιμωρείται», λέει ο Καράμ. «Γιατί να μην τιμωρείται κι ένας

ιστορικός, όταν παραβαίνει τον νόμο;». Όλη αυτή η ιστορία μοιάζει με ένα

ξεκαθάρισμα λογαριασμών με το παρελθόν. Στο παρόν, καθένας βιάζεται να

ξαναγράψει την Ιστορία για λογαριασμό του. Αλλά κανείς δεν ξέρει πώς αυτή θα

ξαναγραφτεί στο μέλλον.