Αναζήτηση
Την απάντηση του κ. Μπαμπινιώτη στην κριτική του κ. Γιάννη Χάρη σχολιάζει ο
κ. Κώστας Κωτσάκης, καθηγητής Αρχαιολογίας στο ΑΠΘ:
«Το κείμενο του πρύτανη κ. Μπαμπινιώτη που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα σας
στις 23 Ιουλίου 2005, ως απάντηση στην κριτική του συνεργάτη σας Γιάννη H.
Χάρη για τη Γραμματική της Νέας Ελληνικής, αποτέλεσε για μένα μια ιδιαίτερα
δυσάρεστη έκπληξη. Πρόκειται για ένα πρωτοφανές δείγμα ακατέργαστου
ακαδημαϊκού λόγου, απόλυτα αλαζονικού, που προσβάλλει με το ύφος και τα
επιχειρήματά του κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο. Επισημαίνω εν συντομία:
1. Προσωπική και βίαιη επίθεση με αξιολογικούς χαρακτηρισμούς που
επιδιώκουν να μειώσουν ευθέως την προσωπικότητα του κ. Χάρη. H σκαιότητα του
λόγου, την οποία τονίζει η συνεχής, αγενής χρήση του ενικού, καθώς και οι
απευθείας προσφωνήσεις, πάντα στον ενικό, παρακολουθεί υφολογικά το επιχείρημα
ότι ο κ. Χάρης »δεν δικαιούται να ομιλεί» επειδή δεν έχει ειδικές σπουδές
γλωσσολογίας.
2. Αυτάρεσκη προβολή του προσωπικού έργου του κ. Μπαμπινιώτη και
ιδιαίτερα της εμπορικής του επιτυχίας. Προφανώς ο κ. Μπαμπινιώτης θεωρεί ότι,
λόγω της επιτυχίας αυτής, μπορεί να τοποθετήσει τον εαυτό του πέρα από την
επιστημονική σεμνότητα.
3. Επί της ουσίας: Αν πρέπει, προκειμένου να χρησιμοποιήσει κανείς την
Γραμματική του κ. Μπαμπινιώτη, να έχει, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, ειδικές
σπουδές γλωσσολογίας, τότε το ελάττωμα βρίσκεται στο »εργαλείο» και όχι στον
χρήστη. Οι άνθρωποι με το επαγγελματικό προφίλ του κ. Χάρη (και ίσως κυρίως
αυτοί) έχουν, όχι μόνο το δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωση να διατυπώνουν
γνώμη για τη χρηστικότητα ενός πονήματος που ισχυρίζεται ότι απευθύνεται σε
όσους χρησιμοποιούν την ελληνική.
H γνώμη μου είναι ότι ο κ. Μπαμπινιώτης δεν θα πρέπει να αισθάνεται ιδιαίτερα
ευτυχής για το κείμενο που δημοσίευσε, το οποίο υπονομεύει, μάλλον, παρά
υποστηρίζει το έργο του. Αν μη τι άλλο, το υψηλό αξίωμα που κατέχει θα πρέπει
να του έχει διδάξει την ισορροπία, τη μετριοπάθεια και το ήθος, αντί να του
δίνει έρεισμα για βία και πνευματική τρομοκρατία. Αλλά ίσως εδώ να
παρακολουθούμε τις ακραίες συνέπειες του ιδιότυπου ακαδημαϊκού »σταρ-σύστεμ»
στο οποίο και ο επιστημονικός λόγος έχει προσχωρήσει άνευ όρων. Πάντως, αν
μέσα στους στόχους του κ. Μπαμπινιώτη ήταν να συντάξει έναν λίβελ(λ)ο, θα
έπρεπε να είχε διαβάσει προσεκτικότερα τα ανάλογα κείμενα του κ. Χάρη, ώστε να
έχει καταλάβει πώς υπηρετείται υποδειγματικά το είδος».
