Αναζήτηση
Ο λόγος στους αναγνώστε.
Ο Θ. Γραμματικόπουλος, Παπαφλέσσα 7, Πύργος Ηλείας, γράφει:
«Αν ο άνθρωπος δεν νιώσει τον πόνο του συνανθρώπου μέσα από τα βάθη της ψυχής
του, τίποτα δεν θα φελάει από τις ενέργειές του. Είτε είναι λόγος παρηγοριάς
είτε βοήθεια με οποιονδήποτε τρόπο. Είναι σαν να φιλεύεις διψασμένο στρατοκόπο
χωρίς να εξετάζεις γιατί δίψασε ή θα διψάσει.
H ανθρωπότητα έδειξε τα συναισθήματά της για τον βασανισμένο συνάνθρωπο της NA
Ασίας. Αν δεν συνέβαινε η θεομηνία, τίποτε από αυτά δεν θα εγένετο. Ο
βανδαλισμός του ανθρώπου στην περιοχή εκείνη είναι και θα είναι μέρος του
προγράμματος των επισκεπτών, πλουσίων κυρίως, από τον δήθεν πολιτισμένο δυτικό
κόσμο. Ουδείς καταδικάστηκε για τη σωματική κακοποίηση αθώων μικρών παιδιών
αυτής της περιοχής. Δεν αντέδρασε ποτέ η «πολιτισμένη» ανθρωπότητα για την
πείνα, την αρρώστια, την εξαθλίωση αυτών των λαών. Οι ενέργειες μη
κυβερνητικών οργανώσεων είναι σταγόνες στον Ινδικό Ωκεανό.
Οι διεθνείς οργανισμοί μάς λένε ότι θα χρειαστούν δέκα χρόνια για την
ανασυγκρότηση της άμοιρης περιοχής. Δέκα να ‘ναι τα κακά της μοίρας τους. Στο
ελάχιστο να ‘χαν περιοριστεί οι πολεμικές δαπάνες μετά τον B’ Παγκόσμιο
Πόλεμο, οι εξαθλιωμένες Ασία και Αφρική θα ‘χαν δει Θεού πρόσωπο. Αντ’ αυτών,
τι πράττει η «πολιτισμένη» Δύση; Τους εμπλέκει σε εμφύλιους πολέμους πουλώντας
τους τα προϊόντα της πολεμικής βιομηχανίας της, τους βομβαρδίζει δοκιμάζοντας
τα όπλα της, για να αποκαταστήσει δήθεν τη δημοκρατία ή να υπερασπιστεί, τάχα
μου τάχα μου, τα ανθρώπινα δικαιώματα, με πρόσχημα πάντα την τρομοκρατία ή
εγκαθιστά δικτατορικά καθεστώτα. H ευαισθησία των απλών ανθρώπων δεν είναι
αρκετή, αν οι λαοί δεν αποφασίσουν να τιμωρήσουν τις εγκληματικές εξουσίες.
Όμως, μέσα από την ανθρωπιά, τον πόνο για τους βαριόμοιρους της NA Ασίας
είχαμε και θα ‘χουμε τα φαινόμενα της υποκρισίας, της αλαζονείας, του
φαρισαϊσμού. Στις 26/10/2004 είχα γράψει σ’ αυτήν τη φιλόξενη στήλη για τον
φαρισαϊσμό Ολυμπιονικών διαφόρων χωρών, που προσέφεραν ατομικά τους είδη σε
πλειστηριασμό για να βοηθήσουν τα παιδιά της Αφρικής. Και έγραφα «καβούρια
έχει η τσέπη τους;». Παρουσιάστηκε τώρα το ίδιο φαινόμενο και από Έλληνες
αθλητές.
H ανθρωπιά, κύριοι, δεν δημοπρατείται. Διαβάσαμε στα «NEA» ότι ένας συγγραφέας
έγραψε, μέσα σε μία νύχτα, ένα παραμύθι το οποίο θα προσφέρει για δημοπράτηση
υπέρ των πληγέντων τής NA Ασίας. Έλεος, έλεος, έλεος. Και ο K. Στεφανόπουλος
δεν έπρεπε να προβεί στην ενέργεια να δώσει την πένα για πλειστηριασμό. Και η
NET δεν έπρεπε να δεχθεί να διενεργήσει αυτόν τον πλειστηριασμό ούτε να
παρουσιάσει κατόπιν τους πλειοδότες.
Ο φαρισαϊσμός και η διαφήμιση ταυτίστηκαν. Έχει και η υποκρισία τα όριά της.
Και επιτέλους, κύριοι βιομήχανοι, επιχειρηματίες, αθλητές, τόσα χρήματα έχετε,
χρειαζόταν η δημοπράτηση για να δείξετε τα αισθήματά σας; Υποδήματα, φανέλες,
υπογραφές και τα τοιαύτα, ποια η συλλεκτική αξία τους; ΕΛΕΟΣ!».
Μικρό σχόλιο: Νομίζω ότι προσφορά δεν είναι μόνο να βγάζεις χρήματα από
την τσέπη σου και να τα δίνεις. Το να γράψεις ένα βιβλίο και να χαρίσεις τα
συγγραφικά δικαιώματα, είναι το ίδιο πράγμα. Αλλά δεν είναι, φυσικά, το ίδιο
πράγμα, το να δώσεις τα παπούτσια ή τη φανέλα σου…
