Αναζήτηση
Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές η περιβόητη συνέντευξη Βαβύλη δεν είχε
ακόμη μεταδοθεί. Είχε ωστόσο προηγηθεί ένα ολόκληρο διαφημιστικό υπερθέαμα, σε
συνέχειες, με υπονοούμενα και μικροαποκαλύψεις που διόγκωναν το σασπένς, με
φιλέματα για λόγους αβροφροσύνης προς ορισμένα μέσα, από την πλευρά του Μάκη
Τριανταφυλλόπουλου, έναν δυο διαλόγους με τον κορυφαίο, τον απίθανο, τον
μοναδικό… – αλήθεια τι; Πράκτορα; Μάρτυρα; Θεοσεβούμενο πλην παραστρατημένο;
Πανικός για τον Βαβύλη. Μια χώρα ολόκληρη μοιάζει να κρέμεται από τα χείλη
του. Γιατί έχει κρεμαστεί το ενημερωτικό υπερθέαμα. Επί ημέρες.
Στο δελτίο ειδήσεων του Alter έχουν μετατρέψει τη συνέντευξη και το
ταξίδι του Τριανταφυλλόπουλου σε επεισόδιο των «Επικίνδυνων Αποστολών», για
την ακρίβεια σε σειρά επεισοδίων. Με μουσική υπόκρουση δείχνουν το τζιπ.
Αφηγητής περιγράφει την αστυνομική παρακολούθηση γιατί, λέει, τον
παρακολουθούσε η Ασφάλεια για να συλλάβει και τον Βαβύλη. Πώς ξέφυγε ο
δημοσιογράφος από την καταδίωξη και με πόσα χιλιόμετρα έτρεχε και πώς τον
έψαξαν οι πονηροί αστυνομικοί πριν να μπει στο καράβι και μετά όταν βγήκε «μην
τυχόν και έκρυβε τον Βαβύλη στο πορτ-μπαγκάζ» – ειρωνεύεται ο ρεπόρτερ τις
Αρχές! Διότι ο πρωταγωνιστής-δημοσιογράφος-κομάντο-ντετέκτιβ είναι πάνω από
αυτές και φυσικά πιο έξυπνος – άλλωστε, οι ήρωες των μεγαλύτερων
μυθιστορημάτων και ταινιών της λαϊκής κουλτούρας ήταν δημοσιογράφοι, από τον
Σούπερμαν και τον Άνθρωπο-Αράχνη (φωτορεπόρτερ) μέχρι τον Τεν-Τεν.
Τέτοια θαυμαστά και περιπετειώδη συνέβησαν κι εμείς άναυδοι
παρακολουθήσαμε το σίριαλ. Και να μη θέλαμε, προβάλλονταν παντού αποσπάσματα,
υπήρχαν παντού δηλώσεις του Τριανταφυλλόπουλου.
Ο Βαβύλης «λέει και καίει» ήταν η κεντρική ιδέα όλων των διαφημιστικών
υπερθεαμάτων.
Αλλά δεν ήταν μόνος του ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος σε αυτήν τη
θεαματική «ηρωοποίηση» ή «δαιμονοποίηση» τού εν λόγω προσώπου. Εδώ και μήνες
έχει επιδοθεί η ενημέρωση των κραυγών και των εντυπώσεων στην ανάδειξη του
Βαβύλη σε κάτι σαν άνθρωπο-κλειδί, σε κεντρικό πρόσωπο του «κακού» ή έστω της
«κακοδαιμονίας» που μαστίζει την Εκκλησία, αλλά και ολόκληρο το εγχώριο
σύστημα ή μάλλον παρασύστημα, το πλέγμα μυστικών υπηρεσιών με πρόσωπα
παθιασμένα για το χρήμα και την εξουσία.
«Να δείξουμε με ποια πρόσωπα συνεργάζονται οι κρατικές υπηρεσίες», δείχνει ήδη
τις προθέσεις του να καταγγείλει ο Τριανταφυλλόπουλος το γεγονός ότι οι
μυστικές υπηρεσίες δεν συνεργάζονται με αξιοπρεπείς φιλήσυχους πολίτες, αλλά
πάνε και βρίσκουν κάτι μπερδεμένους με ναρκωτικά «σα δεν ντρέπονται».
H σύγχυση και ο παραλογισμός του τηλεθεάματος Βαβυλιάδα επιβεβαιώνουν ότι το
θέαμα ανεξαρτητοποιείται από την αλήθεια, την οποία υποτίθεται ότι
αποκαλύπτει. Υπάρχει πέρα από αυτήν, και όχι απαραιτήτως υπηρετώντας την.
Και αυτήν τη φορά, όπως πριν από μερικά χρόνια με τις αποκαλύψεις για τη 17N,
επαληθεύεται με τον καλύτερο τρόπο το αξίωμα του Όσκαρ Ουάιλντ: «H αλήθεια
είναι απλώς θέμα ύφους».
Όσο και να επισημαίνεται από ορισμένους η ιδιότητα του εν λόγω μάρτυρα – ότι
πρόκειται για πράκτορα κ.λπ., κ.λπ. -, αυτό που υπερισχύει είναι η εθνική
σπουδαιότητα που προσδόθηκε ήδη σε όσα θα πει. Μια σπουδαιότητα που
προσμετράται με όρους τηλεθέασης.
Μέσα σε όλη αυτήν την εφετζήδικη φασαρία ήρθε και η επιστολή του
βουλευτή Καμμένου, βασισμένη σε μαρτυρία κατάδικου που γνωρίζει – λέει – ότι ο
Βαβύλης είχε και σχέση με την Άννα της 17N, άρα και με τη 17N. Συναρπαστικό
τουρλουμπούκι!
Τελετουργικό τηλεθέασης αντί διάλογου
Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με την εκπομπή «Mega Σαββατοκύριακο», ο
Κουφοντίνας διαψεύδει την πληροφορία. H εκπομπή επιτυγχάνει να δώσει με τον
τρόπο αυτό μια διάσταση της εθνικής υστερίας, την οποία προκαλεί το
ενημερωτικό υπερθέαμα και που προκαλεί αλλεπάλληλους σπασμούς στους επιρρεπείς
στα σκοτεινά σενάρια. Σενάρια στα οποία προσβλέπουν για πολιτικά οφέλη. Στην
ίδια εκπομπή ο Μίμης Ανδρουλάκης θα επισημάνει πως δεν είναι δυνατόν για το
θέμα της κρίσης της Εκκλησίας και των μέτρων που οφείλει να λάβει το Κράτος να
χρησιμοποιείται ο Βαβύλης. Κάθε φορά, ένα υπερθέαμα με χολιγουντιανά στοιχεία
για λαϊκή κατανάλωση είναι η αφορμή για να συζητηθούν κορυφαία θέματα της
Δημοκρατίας. Τα οποία, εν τέλει, δεν συζητιούνται, καθώς οι όροι της συζήτησης
αφορούν την τηλεθέαση, άρα ένα συντηρητικό και περιορισμένο σε τεχνικές
μεθόδους σύστημα προβολής απόψεων, που να μπορεί να αναπαραχθεί αυτούσιο σε
επόμενη κρίση. Αλίμονο, έχουμε ταυτίσει το τελετουργικό της τηλεοπτικής
ενημέρωσης με τη δημόσια συζήτηση. Μόνον αυτό δεν είναι.
