H συλλογή των Deux Hommes είχε μία ολοκληρωμένη -ελληνική- πρόταση για τον

χειμώνα του 2006, την οποία εκτίμησε το κοινό (που έκανε ουρές στο Ζάππειο),

αλλά και οι ξένοι ειδικοί της μόδας

Είμαστε ακόμα χιλιόμετρα πασαρέλας μακριά από την έννοια της μόδας όπως την

δουλεύουν και την προβάλλουν οι άλλες διοργανώσεις στο εξωτερικό. Χωρίς

υποδομή βιομηχανικής παραγωγής, το όνειρο των Ελλήνων σχεδιαστών να

αναγνωριστούν ως επαγγελματίες δημιουργοί -που εκτέθηκε στην πρώτη επίσημη

εβδομάδα μόδας «Diners Athens Collections in Style» του Συλλόγου Ελλήνων

Σχεδιαστών, στο Ζάππειο- βρίσκεται ακόμα σε φάση εξέλιξης. Αν και ανάμεσά τους

υπάρχουν εκείνοι που με τη δουλειά και το πάθος τους δίνουν υποσχέσεις…

Αυτές, τουλάχιστον, είναι οι εκτιμήσεις των ξένων ειδικών.


«Διέκρινα μια ελληνική ιδιομορφία στα σόου: κυριαρχούσαν τα επίσημα ενδύματα,

οι βραδινές εμφανίσεις. Δεν ξέρω αν γίνεται συνειδητά από τους δημιουργούς ή

τους το υπαγορεύει η πελατεία τους. Πάντως, η έννοια της μόδας πλέον έχει

αλλάξει. Από την ευπρεπή εμφάνιση έχουμε περάσει στη μόδα που σε ακολουθεί σε

κάθε σου στιγμή, ημέρα ή νύχτα», παρατήρησε μιλώντας στα «NEA» η Λύντια

Καμίτση, ιστορικός της μόδας και πρώην επιμελήτρια στο Μουσείο Μόδας του

Παρισιού.

«Οι Έλληνες σχεδιαστές, διαπιστώνω, δίνουν μεγάλη σημασία στις χειροποίητες

τεχνικές του ρούχου. Ο τρόπος, για παράδειγμα, της Εριφύλης Νικολοπούλου να

δουλεύει τα κεντήματα, τα λεπτά γαζιά (νερβίρ) φανερώνουν τεχνική υψηλής

ραπτικής. Επίσης, η αναζήτηση υλικών στον τρόπο που η Βάσω Κόνσολα δουλεύει το

πλεκτό σαν ύφασμα και η ραφιναρισμένη δουλειά στα ανάγλυφα ρούχα των Deux

Hommes. Μόνο η σειρά «. LAK» ήταν μία διαφορετική πρόταση με ρούχα σπορ και

καθημερινά, που δείχνει ότι μπορεί να μπει και να αντιμετωπίσει τη διεθνή

αγορά.


Το χειροποίητο, όπως τούτη η δημιουργία της Βάσως Κόνσολα, είναι το μεγάλο

ατού της ελληνικής μόδας

Τη στιγμή που διεθνώς η μόδα ψάχνει για να ανακαλύψει κάτι ενδιαφέρον, η

παρέλαση τεχνικών στην οποία επιδίδονται οι περισσότεροι Έλληνες σχεδιαστές

είναι θετικό στοιχείο. Λίγοι όμως είναι έτοιμοι να παίξουν το παιχνίδι της

μόδας με τους διεθνείς συμπαίκτες τους. Γι’ αυτό και θα ήταν προτιμότερο να

μην εξαντληθούν στον αγώνα να κάνουν δύο εβδομάδες μόδας κάθε χρόνο. Το ζήτημα

δεν είναι απλά να υπάρχουν, αλλά να έχουν να πουν».

Οι παρατηρήσεις ακολούθησαν τις 30 επιδείξεις των μελών του Συλλόγου

Ελλήνων Σχεδιαστών. Στις πρώτες σειρές κάθησαν, εκτός από το ελληνικό σόου

μπιζ (από Βάνα Μπάρμπα μέχρι Καλομοίρα και από Μαρία Μπακοδήμου μέχρι

Κωνσταντίνο Τζούμα), η ανταποκρίτρια της ιαπωνικής έκδοσης του «Harper’s

Bazaar» Ακίκο Ιτσικάουα, ο συνεργάτης των «Financial Times» και σύμβουλος

μόδας Ιαπώνων σχεδιαστών Ρομπ Γιανγκ και η Νταϊάν Περνέτ, φυσιογνωμία της

μόδας στον κυβερνοχώρο με τη δική της ιστοσελίδα (www.ashadedviewonfashion.com).


«H πασαρέλα είναι μία ολοκληρωμένη πρόταση γύρω από τα ρούχα, τα αξεσουάρ, την

εικόνα και την άποψη του σχεδιαστή για τη συλλογή του. Και δεν είναι όλοι

έτοιμοι για μία τέτοια στιγμή. Με τα φώτα, τα μοντέλα να περπατάνε και να

δείχνουν τα ρούχα, οι ατέλειες φανερώνονται», επισημαίνει στα «NEA» ο Ρομπ

Γιανγκ. «Ιδιαίτερα φαίνεται η έλλειψη φόρμας του ρούχου, οι ατέλειες στα

τελειώματα, τα φτηνά υλικά. Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουν οι σχεδιαστές

ότι δεν έχουν να αντιμετωπίσουν τους συναδέλφους τους στην τοπική αγορά, αλλά

ότι προσπαθούν να ενταχθούν στη διεθνή σκηνή. Επομένως χειροκροτούμε την

προσπάθειά τους και προτείνουμε να στραφεί καθένας στον εαυτό του, για να

βρουν τις δικές τους ιδέες. Δεν υπάρχει λόγος να επεξεργάζονται τις συλλογές

των άλλων σχεδιαστών και να έχουμε την αίσθηση ότι κάπου το έχουμε ξαναδεί.

Ωστόσο, η ελληνική εβδομάδα μόδας έχει να μας δώσει υποσχέσεις. Αυτό,

τουλάχιστον, είδα στις συλλογές των Deux Hommes και του Γιώργου Ελευθεριάδη».



«Ουρές» όπως στους Ολυμπιακούς Αγώνες

Πλήθος κόσμου συνωστίστηκε έξω από τις αίθουσες με τις πασαρέλες των Ελλήνων σχεδιαστών

Για τρεις ημέρες το Ζάππειο θύμισε Αύγουστο 2004, όταν χαιρόμασταν να

σχηματίζουμε «ουρές». Γιατί η μόδα έχει τα δικά της αγωνίσματα, τους αγωνιστές

σχεδιαστές και τους πρωταθλητές της, αλλά και το κοινό της. Εξίσου θερμό,

ενθουσιώδες, δυναμικό, γεμάτο ενέργεια και περιέργεια. Παρασκευή, Σάββατο και

Κυριακή, το Ζάππειο γέμισε από κόσμο, που ήρθε από απλή περιέργεια, εμπορικό

ενδιαφέρον ή καλλιτεχνική ανησυχία (όπως έλεγαν). Κάποιοι από τους σχεδιαστές,

όπως οι Ασλάνης, Kathy Heyndels, Νικόλας Μαυρόπουλος, Λουκία, Χρήστος Μαΐλης,

Μάκης Τσέλιος ήταν συνηθισμένοι στην ιδέα της παρουσίασης μιας συλλογής, καθώς

χρόνια τώρα προσπαθούν να στηρίξουν την ιδέα της δημιουργίας και της υψηλής

ραπτικής στην Ελλάδα. Άλλοι όπως ο Λάκης Γαβαλάς, οι Deux Hommes, ο Γιώργος

Ελευθεριάδης γνωρίζουν πως η πασαρέλα δείχνει πόσο έχει δουλέψει ένας

σχεδιαστής στη συλλογή του. H επιστροφή της Δάφνης Βαλέντε με τη συλλογή «Υγρά

Γλυπτά» χειροκροτήθηκε θερμά. Όπως με ενθουσιασμό χειροκρότησαν το πρώτο σόου

των νέων μελών Κατερίνας Αλεξανδράκη, Celia D., Χαράς Λεμπέση, Δημήτρη Ντάσιου

και Σμαράγδης.



INFO

Σε αριθμούς: 40 μοντέλα, σε τρεις χώρους του Ζαππείου, παρουσίασαν

δημιουργίες 30 σχεδιαστών, σε ισάριθμα σόου

Το φινάλε: Στη Βαρβάκειο Αγορά με μεγάλο πάρτι, που «έκλεισε» την Ομόνοια

Κοινά στοιχεία: Το παντελόνι-βράκα, οι ελεύθερες πτυχές και τα πλεκτά

με βελονάκι

Το χρώμα: «Έπαιξαν» πολύ το μαύρο, το μπρονζέ και το χρυσό

Τα ανδρικά: Ήταν ελάχιστα

Έμβλημα: H «γκλίτερ γκλίτσα» του Λάκη Γαβαλά, σε αξεσουάρ