Οι απλές γεύσεις είναι οι… κάλλιστες. Κάπως έτσι αισθάνθηκα προχθές το βράδυ

όταν πήγα με δυο φίλες στην «Καλλίστη», ένα από τα διαχρονικά, καλά και όμορφα

εστιατόρια της Αθήνας, που πάντα… υπερασπιζόταν την ελληνική κουζίνα. Ήταν

Τετάρτη βράδυ και το εστιατόριο τις Τετάρτες κάνει ένα μίνι φεστιβάλ, σε

συνεργασία με τα διάφορα ελληνικά γκουρμέ μπακάλικα της Αθήνας,

χρησιμοποιώντας τα προϊόντα τους σε καινούργιες δημιουργίες. Δοκιμάσαμε

διάφορα, και από το ειδικό αυτό μενού αλλά και από το κανονικό, και μπορώ να

πω χωρίς κανέναν δισταγμό ότι φάγαμε πολύ καλά. Χωρίς πολλές φανφάρες, χωρίς

ντιζαϊνάτα, περίτεχνα, αρχιτεκτονικά πιάτα, με το φαγητό παρουσιασμένο έτσι,

απλά.

Για παράδειγμα, ένα ορεκτικό με καπνιστό χέλι ήταν ένα κομμάτι εξαιρετικής

ποιότητος καπνιστό χέλι, φιλεταρισμένο και ψημένο στη σχάρα, απλωμένο στο

πιάτο με μια κουταλιά γλιστρίδα τουρσί. Ήταν πολύ νόστιμο, χωρίς να… ποζάρει

σαν υψηλή τέχνη. Ο τόνος Αλοννήσου μάς εντυπωσίασε. Φρεσκότατος, αλλά

διατηρημένος από τον συνεταιρισμό του νησιού που τον φτιάχνει, έρχεται σε

τρεις χορτάτες φέτες μαζί με λίγο κρίταμο τουρσί, μπρόκολο και πράσινες ελιές.

Λιτό, ελαφρύ και γευστικότατο. Ένας τέλειος μεζές για τσίπουρο. H φάβα της

«Καλλίστης» έχει γράψει ιστορία και συνεχίζει να είναι πιστή στους οπαδούς

της: ένας πραγματικός βουτυρένιος και βελούδινος πουρές, σερβιρισμένος με

γλυκύτατα καραμελωμένα κρεμμύδια και λίγα αμύγδαλα, που προσθέτουν ενδιαφέρον

και γεύση στο σύνολο. Το πλιγούρι με πράσο και σύγλινο που δοκιμάσαμε σαν

ορεκτικό είναι ένα εντελώς σπιτικό φαγητό. Το πλιγούρι στο συγκεκριμένο πιάτο

είναι επίτηδες μαλακό και λασπώδες – σαν ριζότο ας πούμε. Ο ιδιοκτήτης Τίμος

Πετρίδης μας υποσχέθηκε ότι οι τηγανητές πατάτες θα μας κέρδιζαν όσο τίποτα

άλλο, και όντως έτσι έγινε. Μισοφέγγαρα από τραγανές πατάτες ακόμα με τη

φλούδα τους, τηγανισμένες μέσα σε ελαιόλαδο, με τη σωστή ποσότητα αλατιού. Τις

ρημάξαμε! Όπως ρημάξαμε ένα πολύ ιδιαίτερο και πανέμορφο ζυμαρικό με σχήμα

ελιάς και μια νοστιμότατη σάλτσα από φρέσκια ντομάτα, ελιές Καλαμών, μπόλικο

δυόσμο και λίγη τριμμένη φέτα. Είχα καιρό να φάω ένα τόσο νόστιμο και

ευπαρουσίαστο ζυμαρικό. Τα ζυμαρικά τα βρίσκει από μια μικρή βιοτεχνία της

Κρήτης, όπως όλες τις υπόλοιπες πρώτες ύλες που παρουσιάζει. Είναι στην

κυριολεξία ψαγμένες μία μία. Αυτό ήταν πάντα η δύναμη της «Καλλίστης» και

χάρηκα που δεν έχει… παρακάμψει από τον δρόμο της!

Τα γλυκά, παρότι δεν φτάνουν στο ύψος της ζαχαροπλαστικής τέχνης, είναι

αξιοπρεπέστατα. Ορισμένα, όπως το πολίτικο παγωτό πάνω σε φωλίτσες από

καταΐφι, τα θυμάμαι από τότε που άνοιξε, πριν από 13 χρόνια. H μους σοκολάτα

ήταν ελαφριά και ευγενική στη γεύση, η μους μανταρινιού δροσιστική. Αυτό που

έκλεψε τη γλυκιά παράσταση ήταν ο χαλβάς με βούτυρο. Πολύ νόστιμος.

Ύστερα από μια μικρή «κοιλίτσα» (την οποία όλοι την αποκτούμε έπειτα από

κάποια ηλικία…) η «Καλλίστη» φαίνεται να βαδίζει και πάλι δυνατά. Ήταν πάντα

και συνεχίζει να είναι ένα από τα πιο λαμπρά πόστα της ελληνικής κουζίνας στην

Αθήνα, με τιμές απόλυτα λογικές.

«Καλλίστη»: Ασκληπιού 137 Αθήνα, τηλ.: 210-6453.179