Αναζήτηση
O έφηβος Κώστας Φιλιππίδης και η 15χρονη Κατερίνα Στεφανίδη (με παγκόσμιο
ρεκόρ κορασίδων στο άλμα επί κοντώ), μας έδωσαν ελπίδες ότι επιτέλους στο
άθλημα αυτό έπειτα από ένα παγκόσμιο ρεκόρ και ολυμπιακές νίκες θα υπάρξει
συνέχεια. H ομοσπονδία σχεδίασε ένα πλάνο βασισμένο στα μεταολυμπιακά
δεδομένα, δίνει ιδιαίτερη μέριμνα στους νέους πρωταθλητές και προσπαθεί να
τους προσφέρει τα κίνητρα ώστε να είναι οι αντάξιοι διάδοχοι των μεγάλων
αθλητών που αποχώρησαν. Βέβαια, τα οικονομικά δεδομένα δεν είναι ευχάριστα.
Πρέπει να βρεθούν οι ανάλογοι χορηγοί, γιατί η πολιτεία έχει ήδη περικόψει
αισθητά τις επιχορηγήσεις.
Είναι σωστή η κίνηση της ομοσπονδίας να στηρίξει τους νέους αθλητές, με έναν
σχεδιασμό που φτάνει χρονικά μέχρι το 2012.
H δημιουργία αθλητών -επιπέδου Ολυμπιακών Αγώνων -δεν είναι εύκολη δουλειά,
όταν μάλιστα έχουμε μια κληρονομιά μεταλλίων και διακρίσεων που δύσκολα
επαναλαμβάνεται. Ειδικά, όταν έχουμε ένα αρνητικό ιστορικό στη χώρα μας να μη
μπορούμε να αξιοποιήσουμε ταλέντα που εμφανίζονται σε κάθε άθλημα, ατομικό και
ομαδικό. Για παράδειγμα, στο άλμα επί κοντώ είχαμε αξιόλογα ταλέντα (όπως για
παράδειγμα ο Τσίτουρας).
Άρχισαν με σοβαρές επιδόσεις, αλλά στην πορεία η εξέλιξή τους δεν ήταν η
ανάλογη, ενώ οι τραυματισμοί λόγω κακής προπονητικής, λόγω κακής αποθεραπείας
και συντήρησης του μυικού συστήματος τους ψαλίδισαν τα όνειρα.
Οι έφηβοι αθλητές μας στο επί κοντώ έχουν καλούς προπονητές, όπως είναι ο
Δημήτρης ο Κυττέας, ο Συμεωνίδης και αρκετοί άλλοι άξιοι και ικανοί. Έχω
λοιπόν το φόβο μήπως σταματήσει άδοξα η πορεία αυτών και των άλλων νέων
επικοντιστών. Ένας ασφαλής τρόπος είναι να παρέμβει η ομοσπονδία και οι
σύλλογοι που ανήκουν και να απαιτήσουν από τώρα: επιστημονική στήριξη, έλεγχο
της ποσότητας και της ποιότητας της προπόνησης, ώστε οι προπονητές να κάνουν
πιο σίγουρα τη δουλειά τους.
Στη μεταολυμπιακή εποχή είναι καθήκον της πολιτείας να συμπαρασταθεί στους
αθλητικούς συλλόγους, στις ομοσπονδίες και από κοινού να σχεδιαστεί επιτέλους
ένα σύστημα το οποίο θα βοηθάει στην ανεύρεση ταλέντων.
Όλοι γνωρίζουν ότι ένα τέτοιο σύστημα δημιούργησαν οι Αυστραλοί, και το
προσέφεραν στις ομοσπονδίες, στους αθλητικούς συλλόγους ώστε να μπορούν οι
προπονητές να εργάζονται επιστημονικά, να αξιοποιούν στο ανώτερο σημείο τις
δυνατότητες των αθλητών τους, να βλέπουν τα λάθη τους και να διορθώνουν το
προπονητικό τους πρόγραμμα.
Εμείς δεν το κάναμε στη χώρα μας αυτό, που θα ήταν μια υποδομή για να
επιτυγχάνονται οι αθλητικοί στόχοι σε μόνιμη βάση, και όχι οι επιδόσεις να
είναι αποτέλεσμα μεμονωμένων προσπαθειών, ορισμένων προπονητών, αθλητών,
παραγόντων. Επιτέλους, δεν αρκεί ένα εργομετρικό κέντρο! Το επιστημονικό
πλαίσιο στήριξης στην προπόνηση είναι το άλφα και το ωμέγα, εάν θέλουμε να
κάνουμε σοβαρή εμφάνιση στο Πεκίνο και, το σπουδαιότερο, να μη θρηνούμε…
ταλέντα που χάθηκαν από τα λάθη όλων μας…
Επιτέλους ας βλέπουμε τις άλλες χώρες πώς αξιοποίησαν τη διοργάνωση των
Ολυμπιακών Αγώνων και ποιες υποδομές σχεδίασαν και απέκτησαν.
Ο Χρήστος Παπανικολάου είναι Ολυμπιονίκης, τ. παγκόσμιος ρέκορντμαν στο
άλμα επί κοντώ.
