Πέρασαν τη νύχτα σε σκηνές. Πέρασαν τη νύχτα πάνω στα πεζοδρόμια. Κάνει κρύο

στον Λίβανο τον χειμώνα. Όχι τόσο κρύο όσο στην Ουκρανία, όμως η παγωνιά που

έχει απλωθεί επάνω από τον Λίβανο αυτά τα τελευταία 29 χρόνια δεν έχει

θερμοκρασία. Ουδέποτε χρησιμοποιήθηκαν τα χρώματα της λιβανικής σημαίας –

κόκκινο, άσπρο και πράσινο – ως ένα τόσο ισχυρό σύμβολο ενότητας. Ο Ραφίκ

Χαρίρι δολοφονήθηκε σε απόσταση μόλις λίγων εκατοντάδων μέτρων από αυτήν την

αυτοσχέδια κατασκήνωση. Πυροδότησε λοιπόν η δολοφονία του πρώην πρωθυπουργού

μια Επανάσταση των Κέδρων; Το δένδρο του κέδρου απεικονίζεται στο κέντρο της

λιβανικής σημαίας.

Το κατά πόσον ο τίτλος Επανάσταση των Κέδρων γεννήθηκε στη Βηρυτό ή στο στόμα

του εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, παραμένει ασαφές. H σημασία του, ωστόσο,

είναι αρκετά σαφής: ο συριακός στρατός πρέπει να φύγει και – ακόμα πιο

σημαντικό – η υπηρεσία πληροφοριών του συριακού στρατού πρέπει να εγκαταλείψει

τον Λίβανο. Όλοι λοιπόν περιμένουν να δουν αν η μεταβατική κυβέρνηση (ο

φιλοσύρος πρόεδρος του Λιβάνου την αναζητεί, αλλά παρατηρείται έλλειψη

υποψηφίων) θα «φροντίσει» τον Λίβανο ή τη Συρία. Οι Λιβανέζοι, όμως, δεν είναι

αφελείς. Γνωρίζουν πως η υποστήριξη της Αμερικής προς τη λιβανική «δημοκρατία»

τροφοδοτείται από την οργή της Ουάσιγκτον για τη στήριξη που φέρεται να

παρέχει η Συρία στην ιρακινή αντίσταση.

Είναι μεγάλος ο πειρασμός για τους Λιβανέζους που κατασκηνώνουν στην Πλατεία

των Μαρτύρων – ή Πλατεία Ελευθερίας, όπως την αποκαλούν τώρα – να πιστέψουν

πως αποτελούν μέρος ενός μεγάλου κινήματος εκδημοκρατισμού στη Μέση Ανατολή.

Οι εκλογές στο Ιράκ και το μικρό κομμάτι της «Παλαιστίνης» που έχει αφεθεί

στους Παλαιστινίους, το δώρο των ελεύθερων προεδρικών εκλογών που έκανε ο

Χόσνι Μουμπάρακ στον αιγυπτιακό λαό, μπορούν να διαμορφωθούν σε μια ιδεολογία

από την κυβέρνηση Μπους. Τον Λίβανο όμως ανέκαθεν τον πρόδιδαν οι ξένοι

«εμψυχωτές» του. Για αυτό και δεν κέρδισε κανείς τον εμφύλιο πόλεμο – εκτός

ίσως από τους Σύρους.

Τελευταία Νέα