ΓNΩMH Tα κροκοδείλια δάκρυα

Η Μάργκαρετ; H Μάργκαρετ Χασάν; Αυτή που μου είπε ότι σύντομα, πολύ σύντομα,

«θα υπάρχει περισσότερη από μία χαμένη γενιά» στο Ιράκ; Αυτή η γυναίκα απήχθη

καθ’ οδόν προς τη δουλειά της, όπου ηγείται των επιχειρήσεων της ανθρωπιστικής

οργάνωσης Care International; Δεν υπάρχει κανένα τέλος, κανένας φραγμός σε

αυτούς που επιλέγουν ως στόχους τους οι απαγωγείς; H Μάργκαρετ Χασάν ήταν η

πολέμιος των κυρώσεων του ΟΗΕ εναντίον του Ιράκ, είναι το σύμβολο όλων εκείνων

που πιστεύουν ότι το Ιράκ, ένα αληθινό, ελεύθερο, μη κατεχόμενο Ιράκ, έχει

μέλλον. Και τώρα μας λένε ότι και η Μάργκαρετ έχει ενταχθεί στη λεγεώνα των

αγνοουμένων, των «εξαφανισμένων», τον κατάλογο εκείνων που – εξαιτίας της

γλώσσας τους ή του χρώματος των ματιών τους ή της εθνικότητάς τους – έχουν

γλιστρήσει μέσα στη «μαύρη τρύπα» του Ιράκ.

Ένιωσα ντροπή όμως χθες, που άκουγα τους Βρετανούς διπλωμάτες, οι οποίοι

υποστήριζαν εκείνες τις φονικές κυρώσεις του ΟΗΕ εναντίον του Ιράκ, να χύνουν

κροκοδείλια δάκρυα για τη Μάργκαρετ. Εγώ τη γνώρισα όταν η «Ιντιπέντεντ» είχε

αποκαλύψει ότι οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί χρησιμοποιούσαν όπλα με

εξασθενημένο ουράνιο στον Πόλεμο του Κόλπου το 1991 και ότι αμέσως μετά, στα

χρόνια που ακολούθησαν, υπήρξε έκρηξη καρκίνων και λευχαιμιών στα Ιρακινά

παιδιά. Αναγνώστες της «Ιντιπέντεντ» είχαν δωρίσει τότε 250.000 δολάρια για

αγορά φαρμάκων, και η οργάνωση CARE – στην οποία εργαζόταν η Μάργκαρετ – είχε

αναλάβει τη διανομή των φαρμάκων αυτών στα νοσοκομεία του Ιράκ.

Θυμάμαι ένα απόγευμα, αφού είχε μοιράσει τα φάρμακά μας στα καταδικασμένα

καρκινοπαθή μωρά της Βαγδάτης, η Μάργκαρετ Χασάν έμοιαζε καταπτοημένη. «Ο

κόσμος εδώ πραγματικά υποφέρει», μου είπε. «Ξέρουν οι Δυτικοί πώς είναι για

μία μάνα να ξυπνάει κάθε πρωί και να μην ξέρει πώς να ταΐσει τα παιδιά της;

Δεν νομίζω ότι οι Δυτικοί αντιμετωπίζουν τους Ιρακινούς σαν να είναι κανονικοί

άνθρωποι».

Είναι το χειρότερο είδος ειρωνείας μία γυναίκα, τόσο γενναία, καλή και άξια

που αγωνίζεται εναντίον των κυρώσεων της ντροπής τις οποίες είχαμε επιβάλει

στον ιρακινό λαό, να έχει πιαστεί όμηρος στη Βαγδάτη. Εάν υπήρχε ποτέ ένας

αληθινός φίλος των Ιρακινών, αυτή είναι η Μάργκαρετ Χασάν. Γενναία, σταθερή,

ξεκάθαρη στις απόψεις της, είναι μία ηρωίδα. Οι απαγωγείς της θα πρέπει να

νιώθουν δέος που μπορούν να μιλάνε σε μία τόσο υπέροχη κυρία.