Το θέμα του Οδυσσέα Τσενάι, του Αλβανού μαθητή που αρίστευσε στη Γ’ Λυκείου

σε σχολείο της Νέας Μηχανιώνας και θα πρέπει σύμφωνα με τον νόμο να είναι ο

σημαιοφόρος στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, απασχολεί πολλούς αναγνώστες

μας.

Ο κ. Παύλος Βελιτζέλος, φιλόλογος στο Γυμνάσιο Φίλιας Λέσβου, σημειώνει:

«H πρώτη στρέβλωση ξεκινά από τον ίδιο τον θεσμό των μαθητικών παρελάσεων. Οι

παρελάσεις, όπως τις ξέρουμε, ταιριάζουν σε στρατιώτες και όχι σε μαθητές,

είναι τελετές με καθαρά στρατιωτικό συμβολισμό (αν κάποιος βλέπει

διαφορετικούς συμβολισμούς, ας μας τους εξηγήσει), οι οποίες μάλιστα

συνηθίζονται κυρίως σε μη δημοκρατικά καθεστώτα».

Στη συνέχεια της επιστολής του, ο αναγνώστης παρατηρεί:

«H δεύτερη στρέβλωση προκύπτει από το έθιμο να δίδεται ως έπαθλο στον καλύτερο

τελειόφοιτο μαθητή το εθνικό μας σύμβολο, σαν να αγνοούμε ότι προ πολλού το

ελληνικό σχολείο έχει ενσωματώσει (ευτυχώς) τα παιδιά των αλλοδαπών και ότι

μπορεί να προκύψουν ποικίλα προβλήματα όταν έρθει η ώρα να κερδίσουν κι αυτοί

το «έπαθλο»».

Και ο κ. Βελιτζέλος καταλήγει:

«H τρίτη στρέβλωση αφορά δυστυχώς το ίδιο μας το εθνικό σύμβολο και έχει γίνει

από τους ίδιους τους υπερπατριώτες που κόπτονται δήθεν για την ακεραιότητά

του: στον νου αυτών των ανθρώπων προσβάλλεται το εθνικό μας σύμβολο όταν το

κρατήσει στα χέρια του ένας πολίτης με μη ελληνική ταυτότητα, καταγωγή ή

συνείδηση. Ενώ μια συνετή προσέγγιση θα θεωρούσε τιμητικό για τη σημαία και τη

χώρα μας το να δηλώνει ένας τέτοιος πολίτης ότι είναι τιμή του και το επιθυμεί

να κρατήσει στα χέρια του το εθνικό μας σύμβολο».

Από την πλευρά του ο κ. Δημήτριος Βογιατζής, από την Αθήνα, γράφει:

«H άριστη επίδοση ενός (αλλοδαπού) μαθητή στο σχολείο μπορεί ν’ ανταμειφθεί με

άλλου είδους ηθικές ή υλικές παροχές (χρηματικά βραβεία, επαίνους κ.λπ.), πολύ

περισσότερον δε που όλα τα σχολεία μπορούν να παρελαύνουν σε τοπικές και

εθνικές εορτές με τα λάβαρά τους, που οπωσδήποτε παραστάτες θα είναι οι

άριστοι μαθητές, ασχέτως εθνικότητας ή σωματικής διάπλασης και όχι με την

σημαιοφορία, η οποία ευλόγως οδηγεί σε άλλους συνειρμούς (και ιδίως εάν η χώρα

προέλευσης του σημαιοφόρου υπήρξε αντίπαλος της Ελλάδας στους αγώνες της) και

προκαλεί αναπόφευκτα αντιδράσεις στην κοινή γνώμη (σε ορισμένη έστω μερίδα

της)».

Τέλος, ο κ. Δημήτρης A. Τσιμπέρης αναφέρει:

«Ως Ελληνόπουλο που κάποτε κράτησε τη σημαία στη σχολική παρέλαση (με τη

σημερινή μου γνώση και αντίληψη των πραγμάτων θα είχα βέβαια αρνηθεί

κατηγορηματικά να λάβω μέρος σε μια τέτοια μιλιταριστική εκδήλωση) θα ήθελα να

εκφράσω την οργή και τον αποτροπιασμό μου για την αμορφωσιά, την ηλιθιότητα

και τον απύθμενο ρατσισμό κάποιων συν-«Ελλήνων»».

Τελευταία Νέα