Ο Καβάφης είχε ο ίδιος καλλιεργήσει τη φήμη ενός «ποιητή του μέλλοντος»

«Ο Καβάφης είναι ο πιο ευνοημένος βιβλιογραφικά ποιητής», είπε η καθηγήτρια

του Πανεπιστημίου Πατρών Diana Haas, κατά τη χθεσινή παρουσίαση της

«Βιβλιογραφίας K. Π. Καβάφη (1886-2000)» του Δημήτρη Δασκαλόπουλου. «Πρόκειται

για «υπόδειγμα επιστημονικής μεθόδου», «εργασία κολοσσιαία», «βιβλιογραφικό

θησαυρό»», προσέθεσε. Το έργο ζωής του Δημήτρη Δασκαλόπουλου, βιβλίο-μνημείο

1.232 σελίδων και 12.000 λημμάτων, εκδόθηκε από το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

και παρουσιάστηκε στην κατάμεστη αίθουσα του Μουσείου Μπενάκη, παρουσία του

υπουργού Πολιτισμού Ευάγγελου Βενιζέλου. Στους ομιλητές περιλαμβάνονταν ο νυν

πρόεδρος του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας Δημήτρης Φατούρος, και ο τέως πρόεδρός

του Δημήτρης Μαρωνίτης, επί προεδρίας του οποίου το βιβλίο εντάχθηκε στο

εκδοτικό πρόγραμμα του Κέντρου.

Ο καθηγητής Δ. Μαρωνίτης θυμήθηκε ότι στο τέλος της δεκαετίας του ’40

και στην αρχή του ’50, όταν ο ίδιος έκανε τις σπουδές του, το ελληνικό

Πανεπιστήμιο σιωπούσε σε σχέση με τον Αλεξανδρινό. Ο Κακριδής δεν τον ανέφερε

καν, κάπου κάπου τον ανέφεραν ο Καψωμένος και ο Ανδριώτης, είπε. Αλλά ο

Καβάφης είχε ήδη καλλιεργήσει εντέχνως για τον εαυτό του τον χαρακτηρισμό τού

«ποιητή του μέλλοντος». Κάτι στο οποίο παραπέμπουν και όσα περί επικοινωνιακής

στρατηγικής τού Καβάφη είπε η κ. Haas. «Όταν δημοσίευε ένα τολμηρό ποίημα σε

μονόφυλλο, φρόντιζε να αναδημοσιεύει ταυτόχρονα και δύο φιλοσοφικά του

ποιήματα», σημείωσε. Φυσικά, ο Κωνσταντίνος Καβάφης είχε δίκιο. Το μέλλον τού

ανήκε πολύ περισσότερο από το παρόν. Απόδειξη η ίδια η βιβλιογραφία του

Δημήτρη Δασκαλόπουλου, για την οποία απαιτήθηκαν 25 χρόνια μόχθου. Μνημειώδης

βιβλιογραφία 115 ετών, για το έργο ενός ποιητή που ποτέ δεν είχε εκδώσει τα

ποιήματά του σε βιβλίο!

H «Βιβλιογραφία K. Π. Καβάφη (1886-2000)» είναι το τρίτο καβαφικό

βιβλίο που εκδίδει το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. Έχουν προηγηθεί το πολύγλωσσο

«Με τον τρόπο του Καβάφη. Είκοσι ξένα ποιήματα» (1999) και το «Συνομιλώντας με

τον Καβάφη. Ανθολογία ξένων καβαφογενών ποιημάτων» (2000) – και τα δύο με

επιμέλεια του Νάσου Βαγενά.