«Kαημένε Aθανασόπουλε»…

«Το έγκλημα στου Χαροκόπου» συντάραξε στην εποχή του όχι μόνο την Ελλάδα,

που προσπαθούσε τότε να συνέλθει από την τραγωδία της Μικρασιατικής

Καταστροφής, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο.

Ήταν τόσο ειδεχθές αλλά και τόσο απεχθές που ειπώθηκαν και γράφτηκαν πολλά.

Ψυχίατροι, αστυνομικοί και ανακριτές προσπάθησαν να φωτίσουν τα αίτιά του, ενώ

ο Ιάκωβος Μοντανάρης το έκανε τραγούδι σε μουσική του Μάρκου Βαμβακάρη. Το

τραγούδι κυκλοφόρησε σε 250.000 πλάκες βινυλίου και παίχτηκε και τραγουδήθηκε

στα γραμμόφωνα, σε κέντρα, καφενεία, σπίτια και πλατείες ενώ τραγουδιέται

ακόμα και στις μέρες μας!

70 χρόνια μετά

Εβδομήντα χρόνια μετά την τέλεσή του, η ιστορία αναβίωσε και τα

πρόσωπα-πρωταγωνιστές του στυγερού εγκλήματος που πια δεν βρίσκονται στη ζωή

«ζωντάνεψαν» μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του δημοσιογράφου κ. Τάσου

Κοντογιαννίδη που έψαξε, ερεύνησε, κατέγραψε και συγκέντρωσε ενδιαφέροντα

στοιχεία. Το βιβλίο έτυχε πολύ καλής αποδοχής από το αναγνωστικό κοινό και το

μόνο που δεν περίμενε ο συγγραφέας του ήταν… αγωγή «για προσβολή μνήμης

τεθνεώτων και πρόκληση ψυχικής οδύνης» – από απογόνους της οικογένειας του

θύματος που ζήτησαν την απαγόρευση της κυκλοφορίας του βιβλίου αλλά και

αποζημίωση 600.000 ευρώ.

Οι απόγονοι

H Φούλα είχε αποκτήσει τέσσερα παιδιά με τον Δημήτρη Αθανασόπουλο αλλά μόνο

ένα επέζησε, το μικρότερο αγόρι, που ήταν αβάπτιστο και πήρε το όνομά του. H

κόρη του νεώτερου Δημήτρη Αθανασόπουλου, Κατερίνα, και η σύζυγός του Ζαχαρούλα

είναι οι απόγονοι του μεγαλοεργολάβου που έκαναν την αγωγή εναντίον του

δημοσιογράφου Τάσου Κοντογιαννίδη και των εκδόσεων «Άγκυρα».

O συγγραφέας

«Το βιβλίο μου «Το έγκλημα στου Χαροκόπου» κυκλοφόρησε πριν από δύο χρόνια.

Λίγους μήνες αργότερα, ήρθε και η… αγωγή που συζητήθηκε στις 25 Σεπτέμβρη»,

λέει στα «NEA» ο κ. Κοντογιαννίδης ενώ η απόφαση αναμένεται έως το τέλος του μήνα.

Όπως προσθέτει, ακόμη και το τραγούδι που αναφερόταν στο έγκλημα «πλήγωνε τον

πατέρα της Φούλας, τον Παναγιώτη Κάστρο, που ήταν εγκατεστημένος στον Καναδά.

Έστειλε λοιπόν το αστρονομικό για την εποχή ποσό των 3.000.000 δραχμών στην

κυβέρνηση – μέσω του Γενικού Προξένου στο Βανκούβερ – για να απαγορεύσει το

τραγούδι. Κάτι που δεν πέτυχε, αφού το τραγουδούσε ήδη όλη η Ελλάδα…».

ΦΟΥΛΑ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

Παντρεύτηκε μετά την αποφυλάκισή της

Ήταν 5 Ιανουαρίου του 1931, παραμονή των Φώτων. H Άρτεμις Κάστρου

σκοτώνει τον γαμπρό της, τον μεγαλοεργολάβο Δημήτρη Αθανασόπουλο, γιατί

κακοποιούσε την κόρη της. Τη βοηθούν ο ανιψιός της Δημήτρης Μοσκιός και η

υπηρέτρια του σπιτιού Γιαννούλα Μπέλλου. Ο ρόλος της κόρης και συζύγου, της

πανέμορφης Φούλας Αθανασοπούλου, περιορίζεται στη συγκάλυψη του εγκλήματος –

επιχειρούν να κάψουν χωρίς επιτυχία το πτώμα και μετά το τεμαχίζουν και το

πετούν στον Κηφισό. Το έγκλημα χαρακτηρίστηκε τότε ως «το έγκλημα του αιώνος».

H Φούλα, αν και τη βάρυνε μόνο η απόκρυψη του εγκλήματος και η υπόθαλψη των

εγκληματιών, καταδικάστηκε σε θάνατο, όπως και η μητέρα της που έκανε τον

φόνο. Εκείνη, η μητέρα της και η υπηρέτρια αποφυλακίστηκαν δέκα χρόνια μετά,

αφού ίσχυσε το περίφημο διάταγμα «περί αποσυμφορήσεως των φυλακών» και με τη

βοήθεια πάντα του διευθυντή των φυλακών, ο οποίος τις βοήθησε να πάρουν χάρη

και να μετατραπεί η ποινή του θανάτου σε ισόβια κάθειρξη, αφού είχε ερωτευθεί

θανάσιμα την όμορφη Φούλα και πριν αποφυλακισθεί της έκανε πρόταση γάμου! Ο

ανιψιός είχε ήδη πεθάνει στη φυλακή.

Τελικά, η Φούλα δεν παντρεύτηκε τον διευθυντή των φυλακών, αλλά έναν

συνταγματάρχη, τον Αγαπητό Κομήτη. Είχε ευτυχισμένο γάμο έως τον θάνατό της,

το 1971. Έναν χρόνο αργότερα πέθανε και ο σύντροφός της. H μάνα της πέθανε το

1956. H υπηρέτρια παντρεύτηκε και έκανε οικογένεια…

ΖΑΧΑΡΟΥΛΑ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

«Είναι πορνογράφημα»

«Το διαβάσατε το βιβλίο. Δεν είδατε ότι είναι ένα πορνογράφημα; Και

ψάχνετε να βρείτε τι μας ενόχλησε… Δεν επιθυμώ καμία συζήτηση γι’ αυτό το

θέμα», ξέσπασε η κ. Ζαχαρούλα Αθανασοπούλου, πριν κλείσει το τηλέφωνο.

H ίδια, χήρα του Δημήτρη Αθανασόπουλου, ενός εκ των παιδιών του ζευγαριού, και

η κόρη της Αικατερίνη, εγγονή του ζευγαριού, έχουν καταθέσει αγωγή για το

βιβλίο.

Για την οικογένεια δεν είναι μόνο οι μνήμες της ιστορίας που ανασύρονται

ύστερα από τόσα χρόνια, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται τα

γεγονότα.

Ο συγγραφέας, σύμφωνα με όσα επισήμαναν στην αγωγή οι δικηγόροι της

οικογένειας, «θα μπορούσε, με αφορμή το τραγικό αυτό περιστατικό, να κάνει μια

κοινωνιολογική έρευνα, μια ανάλυση των ηθών, της κοινωνικής ζωής, ακόμα και

του τρόπου με τον οποίο γίνονταν οι δίκες αυτής της εποχής. Έστρεψε όμως αλλού

το ενδιαφέρον του, με προσβλητικό και συκοφαντικό τρόπο για πρόσωπα της

οικογένειας». Τα κοινωνικά ζητήματα είναι ενδιαφέροντα, σύμφωνα με τις

επισημάνσεις των δικηγόρων, αλλά απαιτείται κατάλληλος χειρισμός για να μην προσβάλλουν.