H πρόσφατη ισραηλινή επιδρομή στη Συρία σηματοδοτεί μια αλλαγή στρατηγικής από

την πλευρά του Αριέλ Σαρόν διότι μέχρι τώρα το Ισραήλ ασκούσε πιέσεις στη

Δαμασκό χτυπώντας τον Λίβανο. Δεν θεωρώ ωστόσο πως απειλεί να ανοίξει ένα νέο

πολεμικό μέτωπο στην περιοχή. Οι σχέσεις Ισραήλ – Συρίας είναι «φτιαγμένες»

από απειλές και βία, δεν ξεφεύγουν ωστόσο από τον έλεγχο. Επιπλέον, η Συρία

είναι υπερβολικά απομονωμένη διπλωματικά ώστε να ξεσηκώσει τις απαραίτητες

αντιδράσεις και να πυροδοτήσει μια διαμάχη. Βρίσκεται εδώ και χρόνια στον

κατάλογο των χωρών που υποστηρίζουν την τρομοκρατία και δεν έχει κάνει πολλά,

σε πρακτικό επίπεδο, προκειμένου να βγει από αυτόν. Όπως ήταν φυσικό λοιπόν, η

ισραηλινή επιδρομή δεν δυσαρέστησε ιδιαίτερα την Ουάσιγκτον – εν είδει

προειδοποίησης. Αλλά ώς εκεί.

Όσον αφορά τον Γιάσερ Αραφάτ τώρα, είμαι πεπεισμένος πως το Ισραήλ δεν

πρόκειται να υλοποιήσει τις απειλές περί απομάκρυνσής του για τον απλό λόγο

πως οι ΗΠΑ τον προστατεύουν: δεν θεωρούν πως μια τέτοια κίνηση θα εξυπηρετούσε

τα συμφέροντά τους. H εκδίωξη ή η δολοφονία του Αραφάτ θα προκαλούσε ένα κύμα

αντιαμερικανισμού σε ολόκληρη την περιοχή και τη συγκεκριμένη περίοδο η

Ουάσιγκτον δεν έχει την πολυτέλεια για νέες διαμάχες. H περιθωριοποίηση του

Αραφάτ θα καταστεί δυνατή μόνον όταν υπάρξει κάποιος πρόθυμος και ικανός να

αναλάβει τη θέση του. Οι ΗΠΑ θα επιμείνουν στη διπλωματική διαδικασία. Ο

«οδικός χάρτης» δεν είναι νεκρός. Είναι πιο ζωντανός από ποτέ. Διότι δεν

υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις σε αυτή τη διαδικασία.

Ο Έντουαρντ Λούτβακ είναι κορυφαίο στέλεχος του Κέντρου Στρατηγικών και

Διεθνών Σπουδών (CSIS) της Ουάσιγκτον. Διατύπωσε τις εκτιμήσεις αυτές στο

πλαίσιο συνέντευξής του στην ιταλική εφημερίδα «Λα Στάμπα».