Mαφία των πάρκινγκ στην Tουρκία

Τρεις νύχτες στη σειρά άκουγα, την περασμένη εβδομάδα, τον χαρακτηριστικό

θόρυβο σκαπτικών μηχανημάτων. Περίμενα να κοπεί το νερό, να διακοπεί το ρεύμα

– πράγματα που συμβαίνουν εξάλλου εδώ τόσο συχνά, χωρίς να χρειάζονται τέτοιες

«συνειρμικές προειδοποιήσεις».

Την τρίτη νύχτα είπα, κοίτα τι μπορεί να κάνει η προεκλογική περίοδος – οι

δημοτικές εκλογές είναι να διεξαχθούν τον Απρίλιο του 2004, λέγεται όμως ότι η

νέα κυβέρνηση ετοιμάζεται να τις προκηρύξει πρόωρα – δουλεύουν νύχτα για να

μην ενοχλούν την κυκλοφορία στη διάρκεια της ημέρας.

Το πρωί της τέταρτης ημέρας, η φωνή της Νετζιλέ στο τηλέφωνο μου είπε κοφτά:

«έλα, κατεβαίνουμε στο Ρωμαϊκό Κήπο, κόβουνε τα δέντρα». E, λοιπόν, αυτοί ήταν

οι θόρυβοι που άκουγα επί τρεις νύχτες: η μαφία των πάρκινγκ είχε κόψει

εβδομήντα μεγάλα δέντρα (!) στο πλάτωμα του μικρού επικλινούς άλσους που

βρίσκεται καμιά διακοσαριά μέτρα πέρα από το σπίτι μου.

H μαφία των πάρκινγκ στην Κωνσταντινούπολη είναι μια «συμμαχία» ανεξιχνίαστη

-τελεια. Υποτίθεται βάσιμα ότι πρόκειται για συνεργασία εργαζομένων στο

υπουργείο Δημοσίων Έργων, τον Δήμο Κωνσταντινούπολης και κάποιο «κεφάλαιο». Το

τι μπορεί να κάνει δεν έχει λογικούς περιορισμούς: μπορεί, λόγου χάρη, να

βάλει τρεις εκσκαφείς κι ένα κοπτικό να ξεχερσώσουν άλσος στο κέντρο της

πόλης, το οποίο έχει κηρυχθεί προστατευόμενο από επτά διαφορετικές κρατικές

και την Αρχαιολογική Υπηρεσία (η ονομασία Ρωμαϊκός Κήπος είναι κυριολεκτική),

να κόψει νύκτωρ εβδομήντα δέντρα, έχοντας ένα έγγραφο-φάντασμα – για τον φόβο

της αστυνομίας! – που λέει – λέει – ότι κάνουν «εργασίες καθαρισμού».

Αν η «έφοδος» επιτύχει, ο επιλεγμένος χώρος βρίσκεται ένα πρωί

ασφαλτοστρωμένος και με έναν ιδιοκτήτη «που δεν κάνει παρά τη δουλειά του,

ορίστε, η νόμιμη άδεια». H μαφία των πάρκινγκ έχει γεμίσει με «σταθμούς» όλη

την Πόλη, εδώ και πάνω από δέκα χρόνια, εντελώς ανενόχλητη. Εργάζεται

συστηματικά: ποτέ δεν επιμένουν όταν γίνουν αντιληπτοί, απλώς επανέρχονται

ύστερα από μερικούς μήνες, αναλόγως του πόσο πιεστική είναι η αντίδραση –

συνήθως μιας ομάδας πολιτών.

Μια πρωτοβουλία πολιτών προσπαθεί αυτή τη στιγμή να «σβήσει το πράσινο φως»

που δόθηκε για την κατασκευή και τέταρτης μεγάλης γέφυρας που θα ενώνει την

ευρωπαϊκή και την ασιατική ακτή του Βοσπόρου. Πάνω στην ώρα, στις 9/6, η

Ουνέσκο διαμήνυσε στην Τουρκία ότι θα την βγάλει από τον κατάλογο «Διατήρησης

της Παγκόσμιας Κληρονομιάς» μέσα σε έξι μήνες, αν δεν υποβάλει, όπως έπρεπε να

είχε κάνει από το 1985, πολεοδομικά σχέδια στα οποία θα έχει μεταφέρει τα

χαρακτηρισμένα ως διατηρητέα μνημεία – τουλάχιστον για την Κωνσταντινούπολη.

Το αλσάκι για την ώρα σώθηκε: προχθές πήγαμε και φυτέψαμε εκεί κάπου πενήντα

δενδρύλλια. Επίσης, υποψιάζομαι ότι η Ουνέσκο πήρε είδηση αυτό που έγραφε η

Περιχάν Μαγντέν στο άρθρο της (Ραντικάλ, 10/6), ότι δηλαδή «το τουρκικό

υπουργείο Δημοσίων Έργων θα μπορούσε να ασφαλτοστρώσει – αν αυτό ήταν δυνατό –

ακόμη και τον Βόσπορο».