Ο Σταμάτης Κραουνάκης με τη νεανική μουσικοθεατρική ομάδα του Σπείρα – Σπείρα

και την Τζένη Μπότση σε ένα θέαμα τραγουδιών στον άξονα της καρδιάς

Με μια «κλασική συνταγή» επανέρχεται ο πολύς Σταμάτης Κραουνάκης,

συνεπής στον κεντρικό μηχανισμό της σκέψης του – ένα μεγάλο τραγούδι που

απορρέει από τη σουρεαλιστική ματιά του. Η εμμονή του πάνω στη δημιουργία μιας

φόρμας, η οποία εμπεριέχει θέατρο και μουσική, μέσα από το τραγούδι δεν τον

εγκλώβισε σε μια ακόμα επανάληψη αυτού που ο ίδιος πριν από έξι χρόνια

πρωτοδημιούργησε. Ήταν τότε στο Ζοοm όταν συνδυάζοντας τη θεατρική παράσταση

και τη μουσική συναυλία έκανε την εναλλακτική πρόταση ενός θεάματος τραγουδιών

για θίασο και πιάνο. Όμως ο Κραουνάκης, μόλις είχε αρχίσει να εκφράζει τη

σκέψη του, που συνέχισε με την ομάδα των νέων μουσικών και τραγουδιστών, τη

«Σπείρα – Σπείρα» και μια ηθοποιό, την Τζένη Μπότση.

Τι κάνει; Φτιάχνει πρώτα την ιστορία. Γράφει ένα σενάριο, επιλέγοντας

στίχους και ρυθμούς, με αυθεντικό, πραγματικό υλικό από τον δικό του κόσμο.

Μετά το βάζει σε σκηνικό χώρο, όπου «δρουν» τα αισθήματα των ηρώων του, και

όπου μουσικές φράσεις και στίχοι αντικαθιστούν τον πεζό λόγο.

Η φετινή του ιστορία αρχίζει με μελωδική ερώτηση: «Ξέρει κανείς την

κλασική συνταγή»; Μέσα σε μία ώρα και τρία τέταρτα, μέσα από αποσπάσματα

τραγουδιών, από παρλάτες και εικόνες εκτινάσσεται ένα αίσθημα που βιδώνει στο

μέρος της καρδιάς.

Το σενάριο με κορμό τραγούδια που γράφτηκαν για θεατρικές παραστάσεις

και ταινίες, αναπτύσσεται κορφολογώντας σουξέ, ρεφρέν, κουπλέ από γνωστά παλιά

και καινούργια τραγούδια – «Ψηλά τα χέρια γιατί τόσο σ’ αγαπώ», «Σ’ αγαπώ, σ’

αγαπώ, σ’ αγαπώ», «Γύρεψα κι εγώ μια θάλασσα/ πριν φανεί το δειλινό»,

«Ανθρώπων έργα», «Στη ζωή την εμπριμέ/ και άι στο διάολο καημέ», «Ακόμα ένα

τραγουδάκι», «Με φιλί θα τα ‘γραφα όλα ροζ», «Στο πρώτο υπόγειο του Κουν»,

«Παποράκι του Μπουρνόβα», «Ξημερώνει μέρα, λόγια στον αέρα», «Αν μ’

αγαπάς…», «Η ευτυχία μετριέται μόνο στη στιγμή». Πάθη, παράπονα, κρυφοί

καημοί, γέλια ώς το φινάλε: «Η κλασική συνταγή είσαι εσύ, γλυκό φιλί, πριν να

ξεσπάσει η καταιγίδα…». Φινάλε «ανοιχτό», με φόβο γι’ αυτό που έρχεται, αλλά

και με μια ελαφράδα.

Ποιητικά σύμβολα απογειώνονται «Α, βρε χρόνε κυνηγέ». Παρωδίες

προσγειώνονται «Εμένα, από μικρή μέσα μου είχα την πίκρα της ματαιωμένης

αυταπάτης. Αυτό! Που σε πιάνει και ξέρεις την αλήθεια πριν πάρεις τη χαρά;».

Συναισθήματα απελευθερώνονται. «Μαμά, γερνάω».

Η σκηνοθεσία δομείται στο σκηνικό ενός μπαρ και διαμορφώνεται με

χαρακτήρες παλλόμενους, με πηγαίους διαλόγους, με αισθήματα που ενσωματώνουν

τη σκέψη και την απόχρωσή της.

Η παράσταση εξισορροπεί το ατομικό με το χορικό ενός συνόλου.

Ανεπαίσθητα, ξεδιπλώνονται, ανάμεσα στο χιούμορ, την απελπισία και τη

συμπάθεια, όλα τα οικεία θέματα. Η αγάπη, η μοναξιά, ο φόβος, τα ματαιωμένα

όνειρα, οι αναβολές, οι υποσχέσεις, η νύχτα, τα μυστικά, οι παρέες, ο έρωτας.

Όσο οι τραγουδιστές βολτάρουν στη σκηνή – μπαρ ρυθμικά και νευρικά, νωχελικά

και στυλιζαρισμένα, ο Σταμάτης Κραουνάκης με φράκο και λευκό τι-σερ,

καθισμένος σε μια πολυθρόνα στην άκρη της αίθουσας, συμμετέχει στη δράση αραιά

και ενεργειακά.

Οι θεατές πίνουν, καπνίζουν, τραγουδούν, συγκινούνται κι επιβραβεύουν

με ενθουσιώδη χειροκροτήματα, και συμ-πάθεια το μουσικό θέαμα στο οποίο

συμμετέχουν.

Όλα αυτά σε μια παράσταση «αλλιώτικη από τις άλλες», με δύο πιάνα

(παίζουν: Χρίστος Θεοδώρου, Γιάννης Χριστοδουλόπουλος), έναν συνθέτη –

σκηνοθέτη – σόουμαν (Σταμάτης Κραουνάκης), δέκα τραγουδιστές-ηθοποιούς

(Χρήστος Κανελλόπουλος, Γιάννης Καραλής, Ελεάνα Καραντινού, Ρούλη Καρασιλιώτη,

Στέλιο Καρπαθάκη, Πελαγία Μουρούζη, Χρήστος Μουστάκας, Γιώργος Στιβανάκης,

Βικτωρία Ταγκούλη, Ηρώ Χαρλαύτη) και μία ηθοποιό (Τζένη Μπότση).

INFO

Μουσική Θεατρική Σκηνή «Αθηναΐς» (Καστοριάς 34-36, Βοτανικός, τηλ

210-3480.000), Δευτέρα, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 10 μ.μ., Κυριακή

8.30 μ.μ. Ποτό και τσιγάρο επιτρέπονται. Εισιτήρια: 21 ευρώ (το ποτό δεν

συμπεριλαμβάνεται), φοιτητικό 15, ατέλεια για σπουδαστές ωδείων και δραματικών

σχολών 5 ευρώ.