Πλησιάζει η στιγμή που θα ζητηθούν έργα και ονόματα, τα καλύτερα της χρονιάς,

τα συν και τα μείον, τα ποιος και τα γιατί και τι ακούγεται καλό τώρα που το

σκεφτόμαστε πάλι. Έτσι κι αλλιώς όλο τον χρόνο απολογισμούς κάνουμε. Ένας

ακόμη δεν θα πειράξει.

«Winter Marquee» Nanci Griffith (Α&Ν Records)

Η Νάνσι Γκρίφιθ σκούπισε τη λάσπη από τις μπότες της και πέρασε μέσα. Είναι οι

μέρες που βρέχει πολύ και λασπωμένα παπούτσια συναντάς παντού, πόσο μάλλον στα

μακρινά ταξίδια με αυτοκίνητο, που θα χρειαστεί να βάλεις πάλι βενζίνη, να

σταματήσεις στον δρόμο, να σε πιάσει βροχή την ώρα ακριβώς που δεν πρέπει. Τη

Νάνσι από το Σέγκουιν του Τέξας, όπου σταματάει, την ξέρουν σαν μια αληθινή

κάντρι φωνή, μια από εκείνες τις υπέροχες κυρίες τής φολκ, που μπορεί με την

κιθάρα της να σε πάει παντού. Κι ας βρέχει όσο θέλει. The Real Thing! δηλαδή.

Γι’ αυτό λοιπόν και το χειροκρότημα πέφτει σαν χαλάζι με το που αρχίζει το CD

να παίζει. Το «Winter Marquee» είναι ηχογραφήσεις από τη σκηνή, από συναυλίες

σε κλαμπ, που ο χειμώνας και κάποιες σκέψεις που δεν ελέγχεις, πάντα σε

σπρώχνουν μέσα. Θέλετε κι άλλο; Το κορίτσι έχει δύο Γκράμι, αν μας λέει κάτι,

και έχει βρεθεί μαζί με μερικά από τα υπέρλαμπρα άστρα της κάντρι και

γουέστερν – έτσι επειδή στις μέρες μας μετράνε και οι διασυνδέσεις.


Από εκεί και πέρα, μαγεία, σαν να βρίσκεις χαμένα τραγούδια στη δισκοθήκη σου.

Η φωνή σαν καθαρό νερό που δεν θα δει ποτέ τη σκόνη της Αίτνας. Τα τραγούδια,

μπαλάντες να τις φορτώσεις στην πίσω θέση για να απολαμβάνουν τη διαδρομή και

να φτάνουν πριν από σένα στον επόμενο σταθμό. Η Έμιλου Χάρις τραγουδάει μαζί

στο «Good Night New York», ο Τομ Ράσελ και ο Άντριου Χάρντιν ανεβαίνουν κι

αυτοί στη σκηνή. Και η Νάνσι συνεχίζει να διαλέγει άφοβα θησαυρούς από τον

Θησαυρό, το «Speed Of The Sound Of Loneliness» του Τζον Πράιν, «Κάποτε είχα

μια αγάπη από τη Τζόρτζια» θα πει, θα ακολουθήσει τα κύματα στο Γκάλβεστον, θα

περάσει στο «Boots Of Spanish Leather» – που ο κ. Ντίλαν, παρακαλώ, έγραψε εν

έτει 1963 – και φτάνει στο Νέο Μεξικό, μέχρι το «Listen To the Radio» το

κορίτσι μας είναι κιόλας στον Μισισιπή και κάτω από τον ουρανό της Λουιζιάνας,

από το Σαν Αντόν και σε όλον τον κόσμο. Η Νάνσι στέκεται άξια πάνω στο «What’s

Ι hear» του Φιλ Όουκς, όσο και στο «White Freight Liner» του Τάουνς Βαν Ζαντ.

Σε μερικά αυτιά μπορεί η κάντρι να ακούγεται σαν ξεπερασμένα τραγουδάκια

κλεισμένα πολλά χρόνια σε σκονισμένα ντουλάπια. Σε άλλα, σαν προχωρημένη

πρόταση αξεπέραστης vintage αισθητικής. Αυτοί οι τελευταίοι έχουν το δίκιο.

«Born to Reign» Will Smith (Sony)

Μαθημένος να παίζει σε πολλά ταμπλό ταυτόχρονα ο «Άνθρωπος με τα Μαύρα » –

Γουίλ Σμιθ. Και, αν κάνεις κάτι καλά, συνέχιζε να το κάνεις. Ο Γουίλ (αφού

ξεμπέρδεψε με εκείνους τους εξωγήινους στην οθόνη) στράφηκε στη μελέτη των

ρυθμών – λες και ήταν κι αυτοί από άλλους πλανήτες. Τολμηρός και πολυπράγμων

χαρακτήρας – κεφάλαιο ολόκληρο του θεάματος – έδωσε έμφαση στην υφή της

μουσικής του. Πιο πολλά ακουστικά όργανα και επιρροές από το χιπχοπ, τη ρέγκε,

τα λάτιν και το r’n’b φτιάχνουν στο μπλέντερ του κάτι που δεν δίνει σε κανέναν

δικαίωμα να τον ψέξει για τα μέτωπα που έχει ανοίξει. Πόσοι άλλωστε είναι

αυτοί που παίζουν, τραγουδάνε και χορεύουν το ίδιο καλά; Πρόσφατες

«καταστροφές» μεγάλων ονομάτων, κάνουν τον Γουίλ Σμιθ να ξεχωρίζει περισσότερο.

«Divine Operating System» Supreme Beigns Of Leisure (Hitch Hyke)

Η μουσική που θα παίζει στ’ αυτιά ενώ κάνετε μεταμεσονύχτια ψώνια σε μπουτίκ

που βάζουν γκλάμορ στην κατανάλωση, ενώ θα δοκιμάζετε καινούργια αρώματα, ή

απλά θα τσεκάρετε τις αντοχές των τακουνιών στις πίστες των κλαμπ. Το ντουέτο

των Supreme Beings Of Leisure. Η Τζέρι Σοριάνο – Λάιτγουντ φωνή και ο Ραμίν

Σακουράι όλα τα όργανα, εργάζονται σκληρά γι’ αυτό στο Λος Άντζελες, όπου

μερικές φορές αποδεικνύεται πιο εύκολα ότι η ζωή είναι ωραία αν κάνεις μια

προσπάθεια να την καταλάβεις. Επιδιώξτε να βρείτε τους Αντζελίνος Παρασκευές

μεσημέρια στα γραφεία τους και θα καταλάβετε. Έχουν μια θεωρία που εδώ

ξεκινάει από το «Give Up» και εξελίσσεται σαν την ανθρώπινη ανάγκη της ψυχαγωγίας.

Όνομα και διεύθυνση

* Έχουν οι Supreme Beings Of Leisure τα επιχειρήματα για την ιδανική

αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου και πού τον βρίσκουν ακριβώς http: //www.sblisure.com

* Μια βόλτα από το Fabric του Λονδίνου, για όσους θέλουν να είναι

συντονισμένοι με τα νεώτερα… http: //www.fabriclondon.com

* Και βέβαια δεν θα ήταν ένα σάιτ σαν τα άλλα. Ο Γουίλ Σμιθ υποδέχεται

τους φαν στο http: //www.willsmith.net

Τελευταία Νέα