Αναζήτηση
Μετά τις αμερικανικές εκλογές, η ομίχλη διαλύθηκε και το τοπίο ξεκαθάρισε. Στο
εσωτερικό μέτωπο, δεν υπάρχει πια το εμπόδιο της Δημοκρατικής Γερουσίας. Η
ψηφοφορία στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ έφερε ανακούφιση στην Ουάσιγκτον.
Και ο Μπους φοράει τον μανδύα του εθνικού και παγκόσμιου ηγέτη, όπως ένας
Λίνκολν, ένας Κλεμανσώ, ένας Τσώρτσιλ. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι ούτε μία στο
εκατομμύριο ο Σαντάμ Χουσεΐν δεν θα επιλέξει να βγει ήσυχα στη σύνταξη τώρα
που έλαβε την ομόφωνη έγκριση του μεγαλόψυχου λαού του στις δικές του εκλογές.
Άλλωστε, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι η Αμερική δεν θα βρει μια αιτία για
να επιβάλει τις αυστηρότερες κυρώσεις που προβλέπει το ψήφισμα του Συμβουλίου
Ασφαλείας.
Όσο για την εκστρατεία, εδώ και εβδομάδες καταφθάνουν πληροφορίες ότι νέες
αμερικανικές μονάδες αποστέλλονται στο Ομάν, ότι σμήνη βομβαρδιστικών πετούν
προς Ανατολάς και ότι γιγάντια σκάφη μεταφέρουν άρματα μάχης βόρεια της νήσου
Ντιέγκο Γκαρσία. Γιατί να ξοδέψει κανείς σχεδόν τον μισό αμυντικό
προϋπολογισμό του κόσμου, αν δεν σκοπεύει να προχωρήσει μέχρι την τελική νίκη;
Είναι, λοιπόν, εξαιρετικά πιθανόν ο πρόεδρος Μπους να κάνει ό,τι δεν έκανε ο
πατέρας του: να διαβεί δηλαδή τον Ρουβίκωνα και να μπει στη Βαγδάτη. Αν έλθει
η νίκη, τότε η προεδρική του φήμη θα εξαρτηθεί από την επιτυχή ανασυγκρότηση
της άτυχης χώρας, όχι μόνο στον οικονομικό χώρο, αλλά και στον κοινωνικό ιστό,
στη δημοκρατία και την έννομη τάξη. Αυτό ακριβώς είχε κάνει η Αμερική πριν από
μισόν αιώνα στην Ιαπωνία και στη Δυτική Γερμανία, αν και τα τελευταία χρόνια
δείχνει ότι προτιμάει να αφήνει αυτή τη δουλειά στον ΟΗΕ ή στους πρόθυμους
Σκανδιναβούς.
Αυτή τη φορά, πάντως, δεν θα υπάρξουν πολλοί Σκανδιναβοί εθελοντές. Η χώρα
μάλλον θα τεθεί υπό μία νέα κηδεμονία στη Μεσοποταμία, αλλά αυτή τη φορά η
κηδεμονεύουσα δύναμη θα είναι η Αμερική και όχι η Βρετανία. Η αμερικανική
Δεξιά ήδη μιλάει γι’ αυτή την προοπτική με ικανοποίηση. Είναι δύσκολο να μην
ανησυχεί κανείς από τους κινδύνους που κρύβει μια απόφαση του Μπους να βαδίσει
κατά της Βαγδάτης. Πολλές από τις συνέπειές της παραμένουν απρόβλεπτες. Ποιος
ξέρει πώς θα είναι ο κόσμος μας το επόμενο καλοκαίρι;
Το άρθρο του ιστορικού Paul Kennedy δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα
«Guardian».
