Η Μαρία Αντουανέτα, στην Αίθουσα με τους Καθρέφτες του Ανακτόρου των

Βερσαλλιών, απονέμει χάρη στον σύζυγο μίας κυρίας της Αυλής της. Από τη

συζυγική κλίνη της όμως ξεκίνησαν – σύμφωνα με νέα ιστορική έρευνα – τα

προβλήματα που οδήγησαν στην καταπίεση και στη συνέχεια στη λαϊκή εξέγερση…

Η Ιστορία ξαναγράφεται κάποτε ύστερα από εμπεριστατωμένη έρευνα των πηγών μέσα

από το πρίσμα της σεξουαλικής συμπεριφοράς. Ιδιαίτερα της βασίλισσας Μαρίας

Αντουανέτας, η οποία είχε επιδείξει έναν τέτοιο αλαζονικό χαρακτήρα στην αυλή

των Βερσαλλιών του Λουδοβίκου ΙΣΤ’, ώστε είχε προκαλέσει την οργή του

παρισινού όχλου και των ευγενών, που ξεσηκώθηκαν εναντίον της.

Νευρωτική η βασίλισσα, κάτι φήμες για όργια στο ιδιαίτερο παλάτι της στο Μικρό

Τριανόν ή στο κυνηγετικό περίπτερο του Αμό, έξω από τα όρια του κήπου των

Βερσαλλιών, και η ερμηνεία της παλαιάς Ιστορίας απέδιδε την κακή διακυβέρνηση

του βασιλικού ζεύγους στη μεταξύ τους συζυγική ασυμφωνία επί θεμάτων

κρεβατοκάμαρας. Μόνο που την ευθύνη στην καταστροφική τους σχέση την είχε

επωμισθεί ο Λουδοβίκος ΙΣΤ’, ως ο μη ικανός να φέρει σε πέρας τα καθήκοντά

του. Με συνέπεια η βασίλισσα να αποκτήσει νευρώσεις και υστερίες, να γίνει

εξαιρετικά σπάταλη, κακότροπη, ερωτοτροπώντας ασύστολα.

Μέχρι που η αλήθεια έλαμψε κάτω από την πένα της Σιμόν Μπερτιέρ,

εξειδικευμένης ερευνήτριας στους βίους και τα πάθη των βασιλισσών της Γαλλίας

του 17ου και του 18ου αιώνα, όπως τονίζει σε δημοσίευμά της η βρετανική

εφημερίδα «Observer». Σύμφωνα λοιπόν με τη μελέτης της, «Μαρία Αντουανέτα, η

ανυπότακτη», η Γαλλίδα ιστορικός εξηγεί σε 700 σελίδες ότι η κόρη της Μαρίας

Θηρεσίας, απόγονος της αυστριακής βασιλικής γενιάς των Αψβούργων και βασίλισσα

του γαλλικού θρόνου, ήταν ψυχρή σύζυγος.

Πολύ απλά, ο Λουδοβίκος είχε μία αναπτυγμένη ανατομία των γεννητικών του

οργάνων, που η στενή δίοδος του κόλπου της Μαρίας Αντουανέτας («L’etroitesse

du chemin» ή σε ελληνική απόδοση «στενότητα μονοπατιού» – όπως σχολίαζαν

ευγενικά οι θαμώνες της Αυλής των Βερσαλλιών τη δυσπαρεύνεια της βασίλισσας)

δεν προσέφερε γόνιμο έδαφος για τις μεταξύ τους συνευρέσεις.

Η μελέτη της Μπερτιέρ υποτιμά τη μέχρι σήμερα πιο έγκυρη βιογραφία της

Μαρίας Αντουανέτας, που έγραψε ο Στέφαν Τσβάιχ στη Βιέννη το 1932, καθώς

ανακάλυψε την αδημοσίευτη αλληλογραφία που αντάλλασσε η βασίλισσα με την

καταπιεστική μητέρα της, αυτοκράτειρα της Αυστρίας Μαρία Θηρεσία.

Η βασιλομήτωρ ανέλαβε μέσω των πρεσβευτών της δράση. Έβαλε γιατρούς να

εξετάσουν τον γαμπρό της και του πρότεινε να υποβληθεί σε μία χειρουργική

επέμβαση, για να διορθωθεί η «δυσμορφία». Ο βασιλιάς αρνήθηκε να ακολουθήσει

τις υποδείξεις της πεθεράς του και, παρά τις προσπάθειες του ζεύγους, ο πόνος

υπερτερούσε του πάθους και ο απώτατος σκοπός του γάμου μεταξύ Βουρβώνων και

Αψβούργων, να δημιουργηθεί ένας διάδοχος, έμενε μετέωρος. Το διπλωματικό

ζήτημα είχε συνέχεια για αρκετόν καιρό μέχρι το δυστυχές ζεύγος – σημειώνει η

Μπερτιέρ – να συλλάβει ένα παιδί. Το 1778 γεννήθηκε μία κόρη, το πρώτο από τα

τέσσερα παιδιά.

Όμως η Μπερτιέρ τονίζει ότι θα ήταν λάθος να κατηγορήσει κανείς τη Μαρία

Αντουανέτα ότι προκάλεσε την Επανάσταση. Ωστόσο επισημαίνει ότι «η

επιπολαιότητά της επιτάχυνε την αμφιβολία του λαού για το καθεστώς της μοναρχίας».

INFO

Το βιβλίο της Simone Bertiere «Marie-Antoinette l’ insoumise» («Μαρία

Αντουανέτα, η ανυπότακτη»), Εκδόσεις de Fallois, διατίθεται στο γαλλικό

ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο www.amazon.fr.

Τιμή: 20,90 ευρώ.