Αναζήτηση
Πάνε χρόνια. Δεν θυμάμαι αν είχε εκλεγεί κάποια καινούργια κυβέρνηση ή
δημοτική αρχή. Θυμάμαι, μόνο, τα γαλάζια μάτια του Ζυλ Ντασσέν. Που έλαμπαν.
Τα γαλάζια μάτια του και τη συγκινημένη φωνή του: «Η κυβέρνηση, ο δήμος, είναι
ένα μεγάλο, ωραίο σπίτι, με πολλά δωμάτια. Κάποια στιγμή, φεύγουν οι παλιοί
«νοικάρηδες», γιατί έτσι αποφασίζει ο λαός, και στη θέση τους έρχονται άλλοι.
Τι κάνουν, αμέσως, οι νέοι «νοικάρηδες»; Ανοίγουν, διάπλατα, όλα τα παράθυρα!
Για να μπει ο ήλιος! Για να μπει καθαρός αέρας! Πολύ θα ήθελα να είμαι στη
θέση αυτών των «νοικάρηδων». Σκέφτεσαι την αισιοδοξία τους; Σκέφτεσαι τον
ενθουσιασμό τους;».
Δέκα ημέρες μετά τις εκλογές. Οι νεοεκλεγέντες τοπικοί άρχοντες θα πιάσουν
δουλειά σε δύο μήνες. Αλλά ανοίγουν από τώρα τα παράθυρα, για τον ήλιο και για
τον αέρα. Με αισιοδοξία και ενθουσιασμό, όπως σημείωνε ο Ντασσέν. Νομίζω,
όμως, ότι κι εμείς, οι απλοί πολίτες, όλοι, πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι. Δεν
μπορεί, η ρόδα θα κυλήσει, τα πράγματα θα πάνε πιο μπροστά. Εγώ, ειδικά, έχω
φορέσει ήδη κόκκινα γυαλιά. Κυρίως γιατί, αυτήν τη φορά, θριαμβεύσανε και
πήραν ηνία στα χέρια τους πολλές γυναίκες.
Γράφω ονόματα. Και από την παλιά φρουρά και από την καινούργια: Φώφη
Γεννηματά, Ντόρα Μπακογιάννη, Φ. Πιπιλή, Κέλλυ Μπουρδάρα, Νίτσα Λουλέ, Τόνια
Κανελλοπούλου, Πέμη Ζούνη, Βούλα Γείτονα, Υβέτ Τζάρβις, Α. Ροκόφυλλου, Δ.
Μπόκοτα, Α. Βερούλη, Π. Καλαγιά, Ε. Σαρρή-Γώγου, Νίτσα Βλασσοπούλου, Έλλη
Ιωαννίδου, Κωνσταντινίδου-Παραλίκα, Πορφυριάδου, Καρασαββίδου, Ράπτη, Καϊλή,
Τριαρίδου, Γιαταγάνα, Ε. Παντελάκη, Ε. Καρακώστα, Μαίρη Τσανάκη. Είκοσι πέντε
γυναίκες, και άλλες πολλές, σε κυρίαρχες θέσεις. Και ικανές, σίγουρα, κατά τη
γνώμη μου, να προσφέρουν πάρα πολλά.
Δεν μπαίνω στο παιχνίδι της διάκρισης των δύο φύλων. Δεν ισχυρίζομαι ότι οι
γυναίκες είναι καλύτερες από τους άντρες. Πιστεύω, ωστόσο, ότι οι γυναίκες
είναι πιο οργανωμένες, πιο αφοσιωμένες στην αποστολή τους και πιο ψύχραιμες.
Αφήνω που οι περισσότερες έχουν λειώσει πολλά φουστάνια στα θρανία και στην
«παραγωγή» και ξέρουν, απολύτως, όταν κάτι αναλαμβάνουν, να το φέρνουν εις
πέρας. Και δεν ξεχνώ, εδώ, πώς κατάφερε, η σπουδαία Φωτεινή Σακελλαρίδου, να
μεταμορφώσει τον Δήμο Ζωγράφου στις τετραετίες που τον κουμαντάριζε. Όπως δεν
ξεχνώ και τη νεώτατη Μιλένα Αποστολάκη, που με την ευκίνητη σκέψη της, τα
ωραία ελληνικά της και το πείσμα της, έχει γίνει σημαντικό στέλεχος του
κόμματός της. Αλλά και η Μίκα Ιωαννίδου, λίγη είναι; Με την κατάρτιση, την
εξυπνάδα και τη μαχητικότητά της, απ’ όπου πέρασε, άφησε έργο.
Είχε πει η Βάσω, τελευταία, ότι «αυτός ο αιώνας είναι αιώνας των γυναικών».
Μου αρέσει. Και σαν φράση και σαν προοπτική.
