Τα 10 χρόνια που άλλαξαν το ροκ

Στα τελευταία δέκα χρόνια οι U2 έμαθαν (και έδειξαν στον κόσμο) τι σημαίνει

ροκ σούπερ γκρουπ, έμαθαν (και έδειξαν στον κόσμο) τι σημαίνει ροκ και

πολιτική (και πώς μπορούμε όποτε θέλουμε να τηλεφωνούμε στον Λευκό Οίκο),

έμαθαν (και έδειξαν στον κόσμο) τι σημαίνει να έχεις ροκ καρδιά και να

νοιάζεσαι για τον συνάνθρωπό σου, έμαθαν (και έδειξαν στον κόσμο) πώς θα ήταν

­ περίπου ­ αν οι Ιρλανδοί ήταν στα πράγματα. Δεν έλυσαν το… ιρλανδικό

ζήτημα ­ αλλά δεν θα τους ψέξει κανείς γι’ αυτό ­ κάτι που είναι ένα αγκάθι

στην ψυχή τού Μπόνο.

Πάμε, λοιπόν, στο περιεχόμενο. Στα τελευταία δέκα χρόνια, οι U2 από ένα ροκ

συγκρότημα με φανατικό κοινό, γίνονται υπερδύναμη ενός νέου πολιτιστικού

χάρτη, που διευρύνει συνεχώς τα όριά του και ξαναμοιράζει τις αξίες. Ακόμη και

το υπερβολικό σενάριο (αν θέλετε, το «Discotheque» ή ο Μακφίστο, το alter ego

του Μπόνο) δεν είναι σόου, είναι στο χέρι του καθενός να το φέρει στα μέτρα

του.

Έχω την αίσθηση, ωστόσο, ότι είμαστε ακόμη στο περιτύλιγμα. Στις περιοδείες

του καλού ανθρώπου Μπόνο στην Αφρική, στις συζητήσεις τού ρόκερ με τον Τζορτζ

Μπους, σε μία ακόμη Γκίνες, στην ιπποτική μεταχείριση του «Even Better Than

The Real Thing» από τον μετρ τής «ντανς», Πολ Όκενφολντ. Υπήρξαν στιγμές που

στην εφετζίδικη ερώτηση «υπάρχει μέλλον στο ροκ;», η απάντηση ήταν «ναι, και

το ξέρουν οι U2». Με την ικανότητά τους να πλέκουν ρυθμούς, σταθερά γήινους

και ροκ (Άνταμ Κλέιτον, Λάρι Μιούλεν) και εντυπωσιακά αέρινους και ανοιχτούς

στα νέα ρεύματα (Εντζ, Μπόνο). Η διάρκεια, εξάλλου, μετράει όσο και οι

εκρήξεις οι ίδιες μέσα στη μουσική τους.

Τα 90’s ήταν η δεκαετία των πειραματισμών για τους U2. Ήταν οι μόνοι σε

τόσο υψηλά κλιμάκια του ροκ που υποστήριξαν με πράξεις πως, αν θέλουμε ένα ροκ

σοβαρό, πρέπει να αστειευτούμε, πως αν θέλουμε ένα ροκ σκεπτόμενο και των

σταδίων, πρέπει να αλλάξουμε τη μέθοδό του. Το ’92 βγαίνουν στη σκηνή με τα

τεράστια κεφάλια, ο Μπόνο φοράει τα περίφημα πια γυαλιά μύγας, την επόμενη

χρονιά είναι ένας αστραφτερός Μακφίστο, το ’97 στήνουν στη σκηνή τη μισή αψίδα

των McDonalds, το 2001 στα σόου τους κυριαρχεί το σχήμα της καρδιάς.

Η εξέλιξη τους δικαίωσε, τους χάρισε την κορυφή, τους έδωσε τα πλεονεκτήματα ­

και μερικές ανασφάλειες για τον δρόμο. Στα «μικρά» τους τραγούδια, ανάμεσα σε

θηριώδεις συνθέσεις και αιχμηρό ροκ εν ρολ έκρυψαν αλήθειες και εξομολογήσεις

που μπορεί κανείς να διαβάσει όλο εκείνο «περιεχόμενο». Ο χρόνος είναι με το

μέρος των U2 (που σε αυτήν τη συλλογή ξαναμιξάρουν το «Numb», το «Staring at

the Sun», το «Gone» και το «Discotheque» και δίνουν δύο καινούργια τραγούδια,

το «Electrical Storm» και το «The Hands That Built America», που θα ακούγεται

και στην καινούργια ταινία του Σκορτσέζε, «Gangs Of New York»). Το περιτύλιγμα

(που απασχόλησε τον Μπόνο στο βρετανικό περιοδικό «Q») είχε και αυτό το

περιεχόμενό του, αλλά είναι καλό να τον ακούς να έχει τον νου του.

INFO

Το «U2 Best & The Β Sides of 1990-2000» κυκλοφορεί (μετά το «Best of

1980-1990») διεθνώς στις 4 Νοεμβρίου. Η περιορισμένη έκδοσή του περιλαμβάνει

cd με τραγούδια που διάλεξαν από το ’90, cd με b-sides και DVD με αποσπάσματα

από συναυλίες.