Ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα της ευρωπαϊκής ενοποίησης είναι πως οι

αρετές της είναι μεταδοτικές. Αυτό είναι φανερό στην περίπτωση της Ελλάδας.

Πριν από λίγα χρόνια, δύσκολα έβρισκες κάποιον στις Βρυξέλλες να έχει να πει

καλό λόγο για την Ελλάδα ως μέλος της Ε.Ε. Αυτή η άποψη έχει αλλάξει. Η

σημερινή κυβέρνηση έχει δουλέψει με φαντασία για να άρει θέματα που

προκαλούσαν ένταση στις σχέσεις της με άλλους Ευρωπαίους και με τη γείτονα

Τουρκία.

Ο πολιτικός ρόλος του στρατού ήταν ένα από τα δύο μείζονα εμπόδια στις

ευρωπαϊκές φιλοδοξίες της Τουρκίας. Το άλλο είναι η θρησκεία. Παρά την

απαίτηση για πολυπολιτισμικότητα, υπάρχει απροθυμία να γίνει δεκτή στην Ε.Ε.

μια ισλαμική χώρα στην οποία έχει επιρροή ο ισλαμικός φονταμενταλισμός.

Ένας Αμερικανός τραπεζίτης που εργάζεται στην περιοχή την τελευταία δεκαετία,

τόσο σε διεθνείς όσο και σε ιδιωτικούς θεσμούς, υπογραμμίζει πόσο σημαντικές

ήταν οι πρακτικές και οικονομικές συνέπειες της ένταξης της Ελλάδας στην Ε.Ε.

όσον αφορά τη διεύρυνση και τον «εξευρωπαϊσμό» των διανοητικών και πολιτικών

οριζόντων της Ελλάδας. Όλα τα βαλκανικά κράτη έχουν εμφανίσει κάποια πολιτική

παράνοια ως αποτέλεσμα της μακράς υποταγής τους στον οθωμανικό έλεγχο και των

δυσκολιών τους μετά την ανεξαρτησία. Η ενσωμάτωση στην Ευρωπαϊκή Ένωση άνοιξε

παράθυρα για τους Έλληνες, οι οποίοι τώρα αυτοπροσδιορίζονται με καινούργιο

τρόπο. Είναι ανοικτοί στην Ευρώπη και πιστεύουν στον διεθνή ρόλο τους. Η Αθήνα

ανοικοδομείται για τους Ολυμπιακούς και ο εθνικισμός του παρελθόντος έχει

εξασθενήσει. Υπάρχει μια νέα ανεκτικότητα για παλιούς εχθρούς.

Το νέο πνεύμα αναπτύσσεται τώρα στην Τουρκία. Εντούτοις το Κυπριακό παραμένει

άλυτο, όπως και η τουρκική οικονομική κρίση. Ένας πόλεμος εναντίον του Ιράκ θα

είχε σοβαρές συνέπειες για την Τουρκία και για τις σχέσεις των ΗΠΑ με την Ε.Ε.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, οι προοπτικές για την Ελλάδα και την Τουρκία είναι

καλύτερες παρά ποτέ.