Ρομάνο Πρόντι. Ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

Τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης δεν είναι τόσο προκατειλημμένα υπέρ του Σαρόν

όσο πιστεύουν οι Ευρωπαίοι. Όσο για τους Αμερικανούς δημοσιογράφους και

σχολιαστές, πιστεύουν πως οι Ευρωπαίοι είναι προκατειλημμένοι κατά του Ισραήλ,

για ύποπτους λόγους: η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη δείχνει ισχυρή συμπάθεια για τον

Αραφάτ και τους Παλαιστινίους και ακόμη ισχυρότερη αντιπάθεια για τον Αριέλ

Σαρόν και το Ισραήλ. Ο σχολιαστής Τζιμ Χόγκλαντ εξηγεί γιατί: οι Ευρωπαίοι

«είναι εξαρτημένοι από το αραβικό πετρέλαιο, νιώθουν ενοχές για την

αποικιοκρατία και ανησυχούν για τους πολυάριθμους μουσουλμάνους μετανάστες».

Τι θα έλεγε άραγε σε έναν Ευρωπαίο σχολιαστή που θα εξηγούσε την αμερικανική

στάση με την επιρροή του εβραϊκού λόμπι;

Υπάρχει εδώ ένας κίνδυνος παρεξηγήσεων ανάμεσα στις δύο όχθες του Ατλαντικού.

Ας επιχειρήσουμε όμως μερικές διαπιστώσεις για τη δική μας όχθη.

1) Υπάρχει τεράστια συμπάθεια για τους Παλαιστινίους και για το

δικαίωμά τους να αποκτήσουν δικό τους κράτος.

2) Ο Αραφάτ αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό επειδή έχασε την καλύτερη

ευκαιρία του, αλλά και με συμπάθεια για τα τωρινά δεινά του.

3) Δεν βρίσκει κατανόηση η αμερικανική άποψη που εντάσσει την ισραηλινή

δράση στον γενικότερο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας.

4) Η φιλοαραβική στάση των πρώην αποικιακών δυνάμεων παίζει έναν ρόλο.

5) Ο αντισημιτισμός της ακροδεξιάς αναβιώνει στη Γαλλία και σε μέρος

της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.

6) Ένας ακόμη πιο βίαιος αντισημιτισμός εκδηλώνεται στον αραβο-ισλαμικό

κόσμο.

7) Ενισχύεται η εντύπωση ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να χρησιμοποιήσει

τη διπλωματική και οικονομική ισχύ της για να πείσει το Ισραήλ.

8) Μερικοί Ευρωπαίοι, κυρίως της Αριστεράς, βρίσκουν καλή αυτή την

ιδέα, εν μέρει επειδή αυτό σημαίνει ότι η Ευρώπη θα κάνει κάτι διαφορετικό από

την Αμερική. Δεν είναι αντισημίτες, απλώς είναι αντιαμερικανοί.

Φυσικά, η Ευρώπη πρέπει να έχει δική της φωνή, αλλά θα ήταν καταστροφικό να το

δείξει με αυτή την ευκαιρία. Ο ένας λόγος είναι ηθικός και ιστορικός. Οι

Ευρωπαίοι φιλοξένησαν τους πιο πολλούς Εβραίους, οι Ευρωπαίοι τους σκότωσαν ή

τους έδιωξαν. Χωρίς το Ολοκαύτωμα στην Ευρώπη, ίσως δεν θα είχε υπάρξει κράτος

του Ισραήλ.

Ο δεύτερος λόγος είναι πρακτικός. Η Ευρώπη δεν μπορεί να λύσει το Μεσανατολικό

μόνη της. Θα ήταν γελοίο να επιβάλει κυρώσεις. Τέτοια μέτρα αποδίδουν μόνο σε

συνεργασία με τις ΗΠΑ, τους προστάτες του Ισραήλ.

Αν η Ευρώπη θέλει να ορθώσει το ανάστημά της, ας το κάνει αλλού. Εδώ, είναι

προτιμότερο να λειτουργήσει συμπληρωματικά στην αμερικανική πολιτική, παρά να

επιχειρήσει να ασκήσει τη δική της.

Το άρθρο του Timothy Garton Ash δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «The Guardian»