Μια μέρα πριν είχαμε δει σε πρωινή εκπομπή το φιλμάκι που ετοίμασαν διάσημοι

Νεοϋορκέζοι για να τονωθεί ο τουρισμός στην πόλη τους ξανά. Ο Ρόμπερ ντε Νίρο

παρήλαυνε σε άρμα καρναβαλιού, ο Γούντι Άλεν έκανε πατινάζ σε πάγο ­ αλλά στα

ψέματα ­, τηλεπαρουσιαστές έπαιζαν σε μιούζικαλ, ηθοποιοί σερβίριζαν σε

εστιατόρια και ο Χένρι Κίσιγκερ, που ονειρευόταν να γίνει ποδοσφαιριστής, μας

προσέφερε την ικανοποίηση να τρώει μεγαλοπρεπή τούμπα σε άδειο γήπεδο και να

χτυπάει άσχημα τα μούτρα του. Η Νέα Υόρκη ήταν ο τόπος όπου ο καθένας

πραγματοποιεί τα όνειρά του, έλεγε το φιλμάκι. Ελάτε στη Νέα Υόρκη, να ζήσετε

τα όνειρά σας. Μια μέρα μετά, θυμόμαστε οδυνηρά ότι τα ανθρώπινα όνειρα είναι

ενίοτε εφιαλτικά. Και η Νέα Υόρκη, που χώρεσε και χώνεψε τόσα πολλά ανθρώπινα

όνειρα, αυτή που προκάλεσε και έζησε τους εφιάλτες. Πριν βρεθεί κι απαντηθεί

αν η καινούργια πτώση είναι δυστύχημα ή τρομοκρατική ενέργεια, το χαμόγελο

παγώνει, ο χώρος των ονείρων συρρικνώνεται ξανά. Με κλειστά αεροδρόμια και

γέφυρες, απομονωμένη για μερικές ώρες ­ ή μέρες; ­ η πόλη των στιβαρών ονείρων

μοιάζει με λεπτή φλούδα αιωρούμενη, έτσι όπως η εικόνα της θολώνει μες στους

καπνούς και στην αβεβαιότητα. Την κοιτάμε από μακριά και ταυτόχρονα είμαστε

μέσα. Έτσι όπως έπεσε ο Κίσιγκερ σ’ εκείνο το γήπεδο, προσπαθώντας να παίξει

μπάλα, είναι σαν να πέφτει ολόκληρη η ανθρωπότητα, σαν να βουτά με τα μούτρα

στο γήπεδο της μοίρας της, εκεί που νόμιζε πριν από λίγους μήνες ότι έχει

ξεφύγει. Όταν μαζέψει πάλι τα συντρίμμια και συνέλθει η μητρόπολη, θα θυμάται

πόσο δύσκολο είναι να παίζεις μπάλα, πόση προσοχή χρειάζεται στις κλωτσιές;

Τελευταία Νέα