1. Ακούγοντας τον Προεδρεύοντα της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας

της Ελλάδος κ. Χριστόδουλο να επισείει την φαρέτρα των βελών-υπογραφών των

πιστών, ως προσφόρων να πλήξουν θανασίμως τον Πρωθυπουργό, ανά πάσα στιγμή,

κατά την βούλησή του, στην περίπτωση που δεν στέρξει στις αξιούμενες

αντισυνταγματικές ενέργειες, αναρωτιέται κανείς αν η αποκατάσταση της

Δημοκρατίας, μετά την εθνική συμφορά της Κύπρου και την κατάρρευση της

Χούντας, επήλθε πλήρως ή είναι μια διαδικασία που ακόμη διακυβεύεται.

Διότι αν τόσοι πολίτες, έστω παραπλανημένοι από το εκσυγχρονισμένο μοντέλο της

ζαπφειροφόρου και χρυσοποίκιλτης εκκλησιαστικής μιντιοκρατίας (που μας δώρισαν

οι ιεράρχες, παρασυρμένοι προφανώς και αυτοί από την «μοντελοποίηση» κάθε

πτυχής της κοινωνικής ζωής), αξιώνουν από την εκλεγμένη κυβέρνηση, ευθεία,

διαδικαστική και ουσιαστική, παραβίαση του Συντάγματος, για ένα

πανθομολογουμένως θνησιγενές και ετερόνομο θέμα, μακράν κάθε θρησκευτικής,

ορθόδοξης και ανθρώπινης οντολογίας, τότε οι ευεξήγητες και αλλοπρόσαλλες

συμπεριφορές άλλων ομόρων βαλκανικών κρατών, με τις αναχρονιστικές πολιτειακές

τους παλινωδίες, δεν φαίνεται να αποσβένονται πλήρως στα ελληνικά σύνορα.

2. Και είναι θλιβερό το φαινόμενο στη χώρα που γέννησε τη συνείδηση της

αυτονομίας του ανθρωπίνου πνεύματος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για όλους τους

τομείς της κοινωνικής, πολιτικής και πολιτιστικής δραστηριότητας, δηλαδή τον

πολιτισμό εν γένει, που στη βαθύτερη ουσία του είναι η νοηματοδότηση της ζωής,

να υπάρχουν σήμερα μαζικά αυτοκαταστροφικά φαινόμενα παραίτησης από αυτό το

κεκτημένο. Πολλοί, πάντως, υπογράψαντες, υπό την σκέπη του ναού και

ενδεχομένως υπό την απειλή της μελλούσης Κρίσεως και Κολάσεως (αφού με τη

μεταμοντέρνα αφαιρετική λογική το ευτελές και περιττό ανηγορεύθη σε μείζον),

είναι βέβαιο ότι δεν θα υπέγραφαν, αν ο θεόπνευστος κ. Χριστόδουλος τους

εξηγούσε ότι το ζητούμενο είναι συνταγματικώς αδύνατο και αν τους διαβεβαίωνε,

όπως είχε υποχρέωση, ότι η άρνηση υπογραφής δεν συνιστά αμαρτία.

3. Το μέγεθος του κωμικοτραγικού αυτού ολισθήματος των παλιμπαιδιζόντων

συμπατριωτών μας παρακολουθούν εμβρόντητοι όσοι στην Ελλάδα και την διεθνή

κοινότητα έχουν χαρακτηρίσει δικαίως τη χώρα μας ως μήτρα του ορθού λόγου, της

διαλεκτικής, της αυτόνομης δημιουργίας και της δημοκρατίας. Και ενώ όλοι

κατανοούν ότι η αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες δεν αποτελεί

ομολογία πίστης (αφού οι Συνέλληνες έζησαν επί 2000 χρόνια, μέχρις περίπου την

Χούντα του 1967, άνευ αυτής, χωρίς να αισθάνονται θρησκευτικώς ανάπηροι),

εντούτοις, άφρονες παράγοντες, όπως θα έλεγε ο αείμνηστος Κ. Καραμανλής,

προσπαθούν να το καταστήσουν «καθεστωτικό ζήτημα».

4. Και για μεν τους εκπροσώπους της Χρυσοπηγής και άλλων

παρεκκλησιαστικών Οργανώσεων δεν υφίσταται δημοκρατικό δίλημμα. Αναδειχθέντες

στο χουντοτραφές πνεύμα της Ιερωνυμικής περιόδου και θεωρώντας φυσικό και

επιτρεπόμενο από την θεωρία της αποστολικής διαδοχής να καταλάβουν τις

εξουσιαστικές θέσεις όχι με την κανονική τάξη «ψήφω τε κλήρου και λαού», δεν

έχουν αναστολές καθεστωτικού χαρακτήρα. Όπως δεν είχαν αυτοί και οι όμοιοί

τους πνευματικοί πατέρες, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, όταν αρκούσε (αν

ενδιαφέρονταν για τα βάσανα του ποιμενόμενου Λαού και την ακεραιότητα του

Έθνους για το οποίο κόπτονται) μια από κοινού ευχή ή προτροπή τους σε μιαν

εθνική γιορτή ή εκκλησιαστική τελετή, υπέρ της αποκατάστασης της Δημοκρατίας,

για να τραπούν σε φυγή οι ολετήρες του Έθνους. Διότι, είναι βέβαιο, ότι και ο

δικός τους Θεός δεν αγαπά τις δικτατορίες και τα βασανιστήρια του Λαού. Και

αφού ισχυρίζονται ότι επικοινωνούν ευθέως μαζί Του, ασφαλώς θα τους είχε

διαμηνύσει ότι το πρώτιστο και κύριο καθήκον τους ήταν να αποκηρύξουν ομαδικώς

το ανελεύθερο και ξενόδουλο καθεστώς και να συμβάλουν στην επαναφορά της

ελευθερίας του Λαού, της Δημοκρατίας και της εθνικής αξιοπρέπειας. Επομένως μη

υπακούοντας, για να διατηρήσουν τις εξουσιαστικές θέσεις, στο εμφανές θέλημα

του Θεού και του Λαού και ανακηρύσσοντας εντός των ιερών καθιδρυμάτων (!!!)

οιονεί αγίους τους δικτάτορες και τις συμβίες τους σε δημόσιες τελετές με

κωμικοτραγικά λογύδρια, διέπραξαν μεγάλο αμάρτημα, το οποίο, εάν

συνειδητοποιούσαν, έπρεπε να τους οδηγήσει στη Μονή εγκαταβίωσής τους, σύμφωνα

με τα πατερικά κείμενα, όπου «με νηστείαν και προσευχήν διελθείν τον βίον»,

επιβαλλόταν, ώστε να τύχουν της Θεϊκής και Λαϊκής συγχώρεσης. Αντ’ αυτού του

απορρέοντος από την Ορθόδοξη Αγιογραφία, εγκαταστάθηκαν στην κεφαλή της

υπνώττουσας Εκκλησίας και προσπαθούν να την μεταβάλουν από πνευματικό

καθίδρυμα σε εξουσιαστικό μόρφωμα.

5. Οι ποιμένες όμως, παρέβλεψαν τα θεολογικώς αυτονόητα γιατί ουδέποτε

προφανώς κατενόησαν το βαθύτερο μήνυμα της διδασκαλίας Του «έχοντος έναν

χιτώνα υφαντόν δι’ όλου Ιησού». Δεν αναμενόταν όμως ότι και η αξιωματική

αντιπολίτευση, σήμερα το 2001, δεν θα κατανοούσε τα συνταγματικώς αυτονόητα

και ότι επί της συνταγματικής αυτής αμφισβήτησης θα εναπέθετε την ελπίδα

ανόδου της στην κυβέρνηση. Δεν αναμενόταν ότι οι λαλίστατοι εκπρόσωποί της,

που συναγωνίζονται τον κ. Χριστόδουλο σε αμετροέπεια, θα ισχυρίζονταν ότι δεν

υπάρχει δεδικασμένο από τις σαφείς και με ευρύτατες πλειοψηφίες αποφάσεις του

ΣτΕ (η με ισχνή πλειοψηφία απόφαση αφορούσε δικονομικό ζήτημα και όχι την

ουσία της υποθέσεως, όπως ισχυρίσθηκε ο και νομικός κ. Χριστόδουλος) ωσάν το

Ανώτατο Δικαστήριο να αναμένεται να εκφέρει διαφορετική κρίση σε παρόμοια

υπόθεση και ωσάν να μην ερμήνευσε το Σύνταγμα (!!!). Δεν αντιλαμβάνονται όμως,

στη Ν.Δ. ότι αυτοί που συντηρούν για προφανείς λόγους την αμφισβήτηση των

συνταγματικών λειτουργιών, πριονίζουν και το κλαδί στο οποίο φιλοδοξούν να

ανέλθουν; Μήπως κάποιος εκ των παλιών της Καραμανλικής ομάδας πρέπει να τους

υπενθυμίσει ποιος είπε σε ανάλογη περίσταση τη γνωστή φράση «κάτσε στ’ αυγά

σου παπά», οριοθετώντας με τον δικό του τρόπο και ύφος τις παρεμβάσεις της

διοικούσας Εκκλησίας;

Ο Αλέξης Π. Μητρόπουλος είναι νομικός

Τελευταία Νέα