Από τη S.Μ. Kaiserin, Μαρία Α’ Irene-Agnes Von Hohenzollern πήραμε

επιστολή, όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται:

«Ανέγνωσα, σήμερον, 2 Δεκεμβρίου 2000 εις την εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» και την

σελίδα ΔΙΕΘΝΗ-46, τα περί βασιλέων και δυναστειών. Επειδή η αναφορά σας εις

τον τέως Μιχαήλ της Ρουμανίας συνιστά σαφή επέμβασιν κατ’ αυτής, έτι, της

ανεξαρτησίας της χώρας μας, εις λίαν ευαίσθητον χρονικήν περίοδον μάλιστα.

Επισημαίνω τα εκ της πραγματικότητας ισχύοντα ιστορικά γεγονότα.

1) Ο τέως Μιχαήλ εβασίλευσεν ως Χοεντσόλλερν από το 1944 έως το 1947,

εγκατασταθείς, μετά την λήξιν του πολέμου, υπό των σταλινικών τανκς και,

υποχρεωθείς εις παραίτησιν, δι’ εαυτόν και τους απογόνους του, επί της

προεδρίας της Άννας Πάουκερ.

2) Βάσει της υπ’ αρ. 9566/81 αμετακλήτου αποφάσεως του Συμβουλίου της

Ευρώπης, η εν λόγω βασιλεία του εκηρύχθη ΑΚΥΡΟΣ, του πατρός μου βασιλέως

Καρόλου ΙΙ εκδιωχθέντος το 1940 από τον Χίτλερ και ουδέποτε παραιτηθέντος. Διά

της αυτής αποφάσεως του Συμβουλίου της Ευρώπης εκηρύχθην και πριγκήπισσα –

διάδοχος της Ρουμανίας.

Έκτοτε, ασκώ τα κατά την ισχύουσαν συνταγματικήν τάξιν το αξίωμα τής, εν

ενεργεία, βασιλίσσης. Ουδείς διεκδικητής υπάρχει ή νομιμοποιείται.

Υπενθυμίζω ότι η παρ’ Αρείω Πάγω και υπ’ αριθμ. Πρωτ. 6440/4.12.1985-86, με

ανανέωσιν υπ’ αριθμ. Πρωτ. 3758/30.4.1998, μηνυτήριος καταγγελία μου ­ μετά

την συνημμένην ­ ισχύει ως νομικόν καθεστώς, με προεκτάσεις και υπέρ της

Ανεξαρτησίας της Ελλάδος».