Από τον Κώστα Λάνταβο, που εκπροσωπεί το λογοτεχνικό περιοδικό της Λάρισας

«Γραφή», πήραμε την ακόλουθη επιστολή, που αναφέρεται σε σχόλιο του Κώστα

Ρεσβάνη στα «ΝΕΑ» για τον χαρακτήρα της έκδοσης:

«Η «Γραφή» στον υπότιτλό της δηλώνει καθαρά πως είναι ένα λογοτεχνικό αμιγώς

περιοδικό («Τετράδια Λογοτεχνίας») και δεν έχει ­ ούτε θέλει να έχει ­ σχέση

με τοπική ιστορία και λαογραφία. Δόξα τω Θεώ υπάρχουν αρκετά περιοδικά

ιστορικού και λαογραφικού περιεχομένου που καλύπτουν επαρκέστατα τα σχετικά

θέματα. Οι λογοτέχνες που παρουσιάζει η «Γραφή» δεν είναι κατ’ ανάγκην

ντόπιοι, αλλά η «Γραφή» είναι ανοιχτή στην ποιοτική λογοτεχνία απ’ όπου και αν

προέρχεται. Βεβαίως βιογραφικά δεν βάζουμε, ούτε θα βάλουμε, γιατί πιστεύουμε

πως λογοτέχνες όπως οι Κώστας Ε. Τσιρόπουλος, Τάσος Κυρώης, Βασίλης Λαλιώτης,

Βασιλική Παπαγιάννη, Ηλίας Κεύκλας, Ορέστης Αλεξάκης, Βασίλης Μπούτος, Γιάννης

Βατζιάς, Γιάννης Κοντός, Αργύρης Χιόνης, Γιώργος Βέης, Ελένη Χωρεάνθη, Έκτωρ

Κακναβάτος, Σπύρος Κατσίμης, Τάκης Βαρβιτσιώτης, Πάουντ, Ώντεν, Τ.Σ. Έλιοτ και

πολλοί άλλοι δεν έχουν ανάγκη λοιπών συστάσεων για όσους επαρκώς παρακολουθούν

­ ή διατείνονται πως παρακολουθούν ­ τα λογοτεχνικά δρώμενα της χώρας.

Ως συντακτική επιτροπή κάνουμε ό,τι κάνουν όλα τα λογοτεχνικά περιοδικά της

χώρας (της Αθήνας και της μέσα Ελλάδας) και δεν καταλαβαίνουμε γιατί εμείς στη

Λάρισα δεν δικαιούμαστε να βγάζουμε λογοτεχνικό περιοδικό και γιατί θα ‘πρεπε

να βγάζουμε ένα τοπικό περιοδικό που εσείς των Αθηνών θα το κρίνατε με περισσή

συγκατάβαση ως «επαρχιακό». Ποια λογική μπορεί να μας το αρνηθεί αυτό;

Και κάτι ακόμα: σύμφωνα με το δικό σας πνεύμα δεν θα ‘πρεπε και η «Λέξη», το

«Δέντρο» ή το «Πλανόδιον» (όλα της Αθήνας) να ασχολούνται με την ιστορία και

τη λαογραφία των Αθηνών και του υπολοίπου Αττικής; Γιατί τάχα στην Αθήνα

πρέπει να βγαίνουν περιοδικά πανελλήνιας εμβέλειας και όχι στην «επαρχία»;

Εμείς στη Λάρισα αποφασίσαμε να έχουμε ένα λογοτεχνικό περιοδικό με

συνεργασίες Λαρισαίων λογοτεχνών αλλά και λογοτεχνών απ’ όλη την Ελλάδα

αδιακρίτως. Και χαιρόμαστε ­ μες στη θλίψη που μας προκάλεσε το εξόχως

περιφρονητικό σας κείμενο ­ που γράψατε «θα μπορούσε, να είναι έκδοση

οποιουδήποτε δήμου της Ελλάδας, καθώς στην ύλη του δεν υπάρχει ΙΧΝΟΣ του τόπου

προέλευσης». Τα ίχνη προέλευσης υπάρχουν, κ. Ρεσβάνη, στα κείμενα των ντόπιων

λογοτεχνών και χαιρόμαστε επίσης που δεν μπορέσατε να διακρίνετε ίχνη

επαρχιωτισμού στο περιοδικό μας.

Είναι προφανές πως δεν αντιληφθήκατε τους στόχους μας και προσδοκούσατε ένα

περιοδικό τοπικιστικής προβληματικής. Δεν θέλουμε κάτι τέτοιο, ούτε μας αφορά.

Μας φτάνει που μας εμπιστεύονται όλοι οι δόκιμοι Έλληνες συγγραφείς. Και αν

γνωρίζατε το περιοδικό μας από το 1989-1995, θα βλέπατε πως στις σελίδες του

παρήλασαν σχεδόν όλοι οι επώνυμοι λογοτέχνες, από Γ. Ρίτσο μέχρι Χειμωνά,

Κουμανταρέα, Νόλλα, Γαλανάκη κ.ά.

Λυπάμαι για το ύφος της επιστολής μου και σας ζητώ συγγνώμη γι’ αυτήν αλλά

ένιωσα ­ διαβάζοντας το κείμενό σας ­ πως εκεί που «πήγαμε για μαλλί βγήκαμε

κουρεμένοι».

Ας είστε καλά, μας αρκεί που μας εμπιστεύονται οι Έλληνες λογοτέχνες και αν

είναι άλλη φορά να μας «πείτε τα ίδια λόγια», καλύτερα να μη μας πείτε κανένα.

«Η συνεχής έρευνα της τοπικής ιστορίας και λαογραφίας» δεν είναι δικό μας

θέμα. Περιμέναμε ως λογοτεχνικό περιοδικό να μας κρίνετε, όχι όπως κατά τη

γνώμη σας θα έπρεπε να είμαστε. Λογοτέχνες είμαστε, λογοτεχνικό περιοδικό

βγάζουμε. Η ιστορία και η λαογραφία έχουν τους δικούς τους ανθρώπους».

Τελευταία Νέα