Από τον κ. Λουδοβίκο Κ. Βασενχόβεν, καθηγητή Πολεοδομίας και Χωροταξίας του

Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, πήραμε την ακόλουθη επιστολή:

«Στα φύλλα σας της 14ης και της 27ης Δεκεμβρίου δημοσιεύσατε ρεπορτάζ για την

ανάπλαση και μελλοντική ανάπτυξη του χώρου του αεροδρομίου του Ελληνικού και

της παραλιακής λεωφόρου. Αναφερθήκατε στις προτάσεις ερευνητικού προγράμματος

του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, του οποίου είμαι ο επιστημονικός

υπεύθυνος, με τον τίτλο «Σχέδιο ομάδας Βασενχόβεν». Θεωρώ υποχρέωσή μου να σας

ενημερώσω ότι στο πρόγραμμα αυτό, που ανατέθηκε από τον Οργανισμό της Αθήνας

στο ΕΜΠ, και ειδικότερα στο Εργαστήριο Χωροταξίας και Οικιστικής Ανάπτυξης

(Τομέας Πολεοδομίας και Χωροταξίας, Τμήμα Αρχιτεκτόνων), εργάσθηκαν από το

1995 πολλοί συνάδελφοι καθηγητές και ερευνητές από το ΕΜΠ και άλλα ΑΕΙ, όπως

και εξωτερικοί συνεργάτες.

Είναι αδύνατον να τους μνημονεύσω εδώ όλους, αλλά θεωρώ απαραίτητο να αναφέρω

τους βασικούς συντελεστές της τρέχουσας φάσης του προγράμματος, που άρχισε

μετά την απόφαση να χωροθετηθούν στο Ελληνικό ορισμένες ολυμπιακές

εγκαταστάσεις. Πρόκειται κατ’ αρχήν για τους συναδέλφους μου στο Τμήμα

Αρχιτεκτόνων Βασίλη Γκανιάτσα και Σόλωνα Ξενόπουλο, αλλά και για τους

αρχιτέκτονες Bernard Reichen, Ελένη Χατζηνικολάου, Γιάννη Τσίλη και Κατερίνα

Κουρούμαλη, τον συγκοινωνιολόγο Κώστα Ζέκκο και τον υδραυλικό μηχανικό Ανδρέα

Νικολόπουλο. Πρέπει επίσης να κάνω μνεία της συμβολής των στελεχών του

Οργανισμού της Αθήνας, αρχιτεκτόνων Ελένης Ηλιοπούλου και Στρατή Κούλη, όπως

και της προέδρου του Οργανισμού Αυγής Μαρκοπούλου.

Συνεργάσθηκαν και άλλοι, τόσο στην παρούσα φάση όσο και σε προηγούμενες, από

τις οποίες ας μου επιτραπεί να αναφέρω τουλάχιστον εκείνους που μετείχαν στην

επεξεργασία εναλλακτικών σεναρίων για την ανάπτυξη του Ελληνικού, κυρίως τον

συνάδελφο Βασίλη Γκανιάτσα και τους συνεργάτες τού Εργαστηρίου Χωροταξίας Πόπη

Σαπουντζάκη, πολεοδόμο, και Λητώ Κουμανταράκη, αρχιτέκτονα, αλλά και τον

συνάδελφο στο ΕΜΠ Θάνο Βλαστό, συγκοινωνιολόγο, τον Γιάννη Σπανό, οικονομολόγο

και τον Γιάννη Χρονόπουλο, καθηγητή του Γεωπονικού Πανεπιστημίου. Την περίοδο

εκείνη, μεγάλη ήταν η βοήθεια τής τότε προέδρου του Οργανισμού Αθήνας και

συναδέλφου στο ΕΜΠ Κλειτώς Γεράρδη και πολλών στελεχών του Οργανισμού.

Όπως αντιλαμβάνεσθε, τέτοια προγράμαμτα δεν είναι δυνατόν παρά να αποτελούν

προϊόν διεπιστημονικής και ομαδικής εργασίας».