ΟΣΟ εύλογη είναι η ανησυχία για την αναζωπύρωση της κρίσης στη Μέση

Ανατολή που αποδεικνύει πόσο εύθραυστη είναι η ειρήνη στην περιοχή…

ΑΛΛΟ τόσο προκλητικά μονομερής απέναντι στο πρόβλημα είναι η στάση των

ισχυρών της διεθνούς κοινότητας.

ΓΙΑΤΙ αν όλοι καταδικάζουν με σφοδρότητα ­ και πρώτος ο Αμερικανός

Πρόεδρος ­ την εκτέλεση των δύο Ισραηλινών από Παλαιστινίους…

ΟΥΔΕΙΣ έδειξε ­ ούτε βεβαίως ο πλανητάρχης ­ τον αποτροπιασμό του για

όλα τα απεχθή που προηγήθηκαν…

ΜΕ τις ένοπλες επιθέσεις των ισραηλινών δυνάμεων κατά αμάχων

Παλαιστινίων…

ΙΔΙΩΣ παιδιών που στις ριπές των αυτομάτων αντιτάσσουν τον παιδικό

πετροπόλεμο.

ΚΑΙ αν, όπως μόλις προχθές, ο Αμερικανός Πρόεδρος δημοσίως καταδίκασε

τη «βία του όχλου»…

ΠΟΙΑ καταδίκη θα ήταν αρκετή για τη φονική βία των οργανωμένων

ισραηλινών δυνάμεων…

ΤΗΝ τυφλή βία, με άλλα λόγια, ενός στρατιωτικά πανίσχυρου κράτους

εναντίον πολιτών στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη.

ΕΠΑΛΗΘΕΥΕΤΑΙ ­ χρειαζόταν πια; ­ πως η ειρήνευση στη Μέση Ανατολή δεν

αποτελεί στόχο που υπαγορεύει η δίκαιη κρίση στη βάση της αμοιβαιότητας…

ΑΛΛΑ τακτικό εγχείρημα που διολισθαίνει παγίως προς δικαιολόγηση των

βιαιοτήτων του ισχυρού της περιοχής…

ΔΙΧΩΣ να δίδεται ­ παρά μόνον εκ των υστέρων και υποκριτικά ­ σημασία

στο γεγονός…

ΟΤΙ έτσι τροφοδοτείται ο φαύλος κύκλος μιας άνισης ­ ούτως ή άλλως ­

σύγκρουσης, με απρόβλεπτες συνέπειες για τους λαούς του ευρύτερου χώρου.