ΠΡΟΣΩΠΑ Στις κορυφές της Ευρώπης

Για τις αναβάσεις χρειάστηκε επτά μήνες, για το όλο εγχείρημα δυόμισι

χρόνια· σήμερα ο Βρετανός Ροντ Μπέημπερ είναι ο άνθρωπος που κατέκτησε στον

συντομότερο χρόνο την υψηλότερη κορυφή καθεμιάς από τις 47 χώρες της Ευρώπης.

Ο Μπέημπερ είχε από μικρός πάθος με την ορειβασία και, στα 29 του, δεν έβρισκε

μεγάλο ενδιαφέρον στη δουλειά του ως πωλητής συστημάτων τηλεπικοινωνίας. Το

1997, ενώ τα έπινε με φίλους του, του ήρθε η ιδέα για το ρεκόρ, που στο Βιβλίο

Γκίνες ήταν τότε επτά χρόνια. Την επομένη η ιδέα εξακολουθούσε να του φαίνεται

καλή, έψαξε για χορηγούς και, όταν βρήκε ανταπόκριση, σταμάτησε να δουλεύει με

ωράριο και άρχισε την ορειβατική εκπαίδευση. Μέσα στο πρώτο πεντάμηνο του 1998

είχε κατακτήσει 44 από τις 47 κορυφές ­ ανάμεσά τους το όρος Έλμπερος στη

Ρωσία (5.642 μ., το υψηλότερο της Ευρώπης) και το ύψωμα Σεμέν ντε Ρεβουάρ στο

Μονακό (μόλις 162 μέτρα, αλλά «η χειρότερη κορυφή στον κόσμο, αφού πληρώνεις

μια περιουσία για οδηγούς και καύσιμα και, όταν φτάσεις εκεί, βρίσκεις ένα

σωρό άμμου σε μια αυλή».

Για τις τρεις κορυφές που του απέμεναν, χρειάστηκε άλλα δύο χρόνια. Ήταν το

όρος Νταραβίτσα στο Κόσοβο, 2.656 μέτρα με τις πλαγιές γεμάτες νάρκες· το όρος

Σχάρα στη Γεωργία, από τα πιο δύσκολα 5.068 μέτρα στον κόσμο· και το όρος

Αραράτ στην Τουρκία, 5.137 μέτρα, σε μια περιοχή που δεν μετράνε οι άδειες από

τις αρχές ­ μόνο τα δολάρια. Στο πρώτο, κατάφερε να ανέβει αφού σχεδίασε ένα

χάρτη με τα ναρκοπέδια βασισμένος στις οδηγίες των βοσκών. Στη Σχάρα, όταν

επέστρεψε από την ανάβαση ­ «άκουγα το βουνό να βογγά και να πάλλεται»,

αφηγείται ­ το χωριό στους πρόποδες έκανε γιορτή, τόσο απίθανο φαινόταν στους

χωρικούς ότι τα κατάφερε. Αλλά το χειρότερο ήταν το Αραράτ στην Τουρκία, όπου

χρειάστηκε να δωροδοκήσει ένα σωρό ανθρώπους και την τοπική μαφία και επιπλέον

να σκαρφαλώνει νύχτα και τη μέρα να κρύβεται για να αποφεύγει ανεπιθύμητες

συναντήσεις με συμμορίες.

Ο Μπέημπερ δεν πιστεύει ότι έκανε κάτι άσκοπο γιατί «το πιο σημαντικό είναι η

ευτυχία, κι εγώ είμαι ευτυχής όταν κάνω ορειβασία». «Ο κόσμος λέει ότι η

ορειβασία είναι κάτι εγωιστικό», εξηγεί στους «Τάιμς», «και ίσως και να είναι

­ ίσως γι’ αυτό οι περισσότεροι ορειβάτες είναι εργένηδες ή διαζευγμένοι». Η

πρώην φίλη του τον χώρισε στο πρώτο στάδιο του εγχειρήματός του και τώρα

φροντίζει να τηλεφωνεί πριν και μετά από κάθε ανάβαση στη νέα του σύντροφο.

Και θα συνεχίσει να κάνει το ίδιο όταν ξεκινήσει το επόμενο εγχείρημά του ­ να

κατακτήσει την υψηλότερη κορυφή κάθε χώρας στον κόσμο.