Αναζήτηση
Τα πρόσφατα θλιβερά συμβάντα στην Αυστρία έφεραν στην επιφάνεια τη συζήτηση
σχετικά με το κατά πόσον υπάρχει ρατσισμός στη σύγχρονη πολυεθνική Ευρώπη. Έχω
την αίσθηση ότι η Αυστρία δίνει μια καλή απάντηση στους ημεδαπούς
«ρατσιστο-λογούντες» οι οποίοι, διαβάζοντας τις πράγματι ακραίες και
ανιστόρητες θέσεις του κόμματος του κ. Χάιντερ, αντιλαμβάνονται, επιτέλους, τι
σημαίνει πραγματική «ξενοφοβία» και παθολογική αντιμετώπιση κάθε ξένου, και
πόσο όλα αυτά διαφέρουν από τα συμβαίνοντα στη χώρα μας…
Εδώ και χρόνια, και περισσότερο από τότε που ήρθα σε επαφή πιο άμεσα με το
ευρωπαϊκό «γίγνεσθαι» με την εκλογή μου στο Ευρωκοινοβούλιο το 1994, έχει
αρχίσει να με απασχολεί η νέα «πανώλης» ας μου επιτραπεί η λέξη που
απλώνεται πάνω από την ήπειρό μας, η «πτωχοφοβία». Γι’ αυτούς που θα τους
ξενίσει ο όρος, να σπεύσω να επισημάνω ότι… τον γνωρίζουν πολύ καλά, αφού η
κυβερνητική εξουσία της τελευταίας 20ετίας έχει «συνεισφέρει» αποτελεσματικά
στη δημιουργία στον τόπο μας χιλιάδων «νεόπτωχων» που ούτε στο Χρηματιστήριο,
δυστυχώς, μπορούν να παίξουν ούτε στην «αύξηση (;) του δείκτη λιανικών
πωλήσεων» που περήφανα ανακοινώνει η κυβέρνηση μπορούν να συμμετάσχουν ούτε
στα πολυάριθμα καζίνα που δημιούργησε «καθ’ άπασαν την επικράτεια» το ΠΑΣΟΚ
μπορούν να εισέλθουν…
Εκτός, όμως, των ήδη νεόπτωχων, υπάρχει και ο «προθάλαμος»: οι εκατοντάδες
χιλιάδες που βλέπουν και φοβούνται τη φτώχεια που έρχεται, τοποθετούμενοι εξ
αρχής αρνητικά σε ό,τι επιταχύνει την έλευσή της.
Η «πτωχοφοβία» απλώνεται και δεν αναχαιτίζεται, δυστυχώς. Τουναντίον,
εκτρέφεται όσο οι κυβερνώντες καλλιεργούν την επίπλαστη εικόνα των «μεγάλων
έργων» (που άλλοι ξεκίνησαν και εξασφάλισαν επαρκείς πόρους για να
εκτελεσθούν…), όσο βαυκαλίζουν τους πολίτες με την ιδέα της «ανόδου του
Χρηματιστηρίου» (το οποίο μένει στάσιμο) και όσο τα αδιέξοδα στην παιδεία, με
το φαινόμενο του «λειτουργικού αναλφαβητισμού», και στην υγεία, με τα ράντζα
και τις ανεπάρκειες προσωπικού και κτιριακού εξοπλισμού, επιτείνονται.
Οι «νεόπτωχοι» δεν βλέπουν πουθενά «αχτίδα φωτός», αφού η ποιότητα ζωής τους
χειροτερεύει και η «πτωχοφοβία» καλύπτει τα πάντα…
Είναι βαθιά μου πεποίθηση ότι η παρούσα κυβέρνηση τίποτα δεν μπορεί να κάνει,
πλέον, για την αναχαίτιση του φαινομένου που η ίδια εξέθρεψε. Φτάνει στο
σημείο να αρνείται (από τον Νοέμβριο του ’97) να δώσει στοιχεία στο «Eurostat»
για την ανεργία στη χώρα μας.
Ξέρουν όλοι, βεβαίως, ότι το ποσοστό της «τρέχει» με ρυθμό 12%, αλλά η επίσημη
κυβέρνηση εκθέτει διεθνώς τη χώρα μας αφού την εμφανίζει ως το μόνο
κράτος-μέλος που δεν παρέχει στοιχεία για την ανεργία εδώ και δύο χρόνια (!),
προκειμένου να μην αυτοδιαψευσθεί όταν διατυμπανίζει, στο εσωτερικό, ότι
κυμαίνεται γύρω στο 10,5%…
Δυστυχώς, όμως, δεν είναι μόνον οι νέοι που δεν βρίσκουν δουλειά,
«χριζόμενοι», μ’ αυτό τον τρόπο, «μέλλοντες νεόπτωχοι» και «πτωχόφοβοι» από
την εξουσία. Κάθε ευαίσθητος και προοδευτικός πολίτης θα συγκινήθηκε όταν είδε
τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ να δέχεται στην αίθουσα του Μεγάρου Μαξίμου τους
εκπροσώπους των συνταξιούχων της πατρίδας μας, τους απόμαχους της ζωής που
αναγκάζονται να ζουν με τα «ψίχουλα» των αμελητέων συντάξεών τους. Οι άνθρωποι
αυτοί εξέθεσαν στον Πρωθυπουργό μιας σοσιαλιστικής το υπογραμμίζω
κυβέρνησης τα αδιέξοδά τους και εισέπραξαν αντί αυξήσεων μια μεγαλοπρεπή
άρνηση…
Όμως, η τάξη των νεόπτωχων και η πτωχοφοβία δεν εκτρέφονται μόνον από την
αδιαφορία των ημεδαπών κυβερνώντων, αλλά και από τις άλλες κεντροαριστερές και
σοσιαλιστικές κυβερνήσεις, οι οποίες, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, ελέγχουν την
εξουσία στην Ε.Ε.
Είναι γεγονός ότι «η πτωχοφοβία φέρνει γκρίνια» θα έλεγα παραφράζοντας τη
γνωστή ρήση, ενώ τα αποτελέσματα των πρόσφατων ευρωεκλογών απέδειξαν ότι οι
λαοί της Ευρώπης επιθυμούν μια άλλη πρακτική, που μόνο γνήσια λαϊκά κόμματα
μπορούν να εφαρμόσουν.
Πρέπει όλοι να προσπαθήσουμε ώστε να εξαφανίσουμε την «πτωχοφοβία» και να
θεραπεύσουμε άμεσα τις γενεσιουργές αιτίες της. Μία δυναμική πολιτική
ανάπτυξης των οικονομιών, μακριά από τεχνητές «ευφορίες» και «ψευδοαναπτύξεις»
μέσω «κερδών» στο Χρηματιστήριο (που σημαίνουν ισόποσες απώλειες για
άλλους…) θα οδηγήσει σε αύξηση της κοινωνικής ευημερίας.
Ήρθε η ώρα να σκύψουμε δίπλα στον μη προνομιούχο πολίτη, τον μη προνομιούχο
Έλληνα και να αφουγκραστούμε το άγχος του και τις αγωνίες του που ελαύνονται
από το σκληρό πρόσωπο μιας φτώχιας που έρχεται και που αποτελεί το τελευταίο
στάδιο μιας σκληρής και ανάλγητης εξουσίας…
Ο Νικήτας Κακλαμάνης είναι υποψήφιος βουλευτής της Ν.Δ. στην Α’ Αθηνών.
