ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ: στην Πάτρα.

ΣΠΟΥΔΑΣΕ: Νομικά.

θΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ: Είμαι αυτό που διάλεξα: εκδότης.

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ: Ιστορία της Ανάγνωσης.

ΑΚΟΥΕΙ: Κυρίως ελληνική μουσική.

ΘΑ ΘΥΣΙΑΖΕ: Δεν θα θυσίαζα χρόνο σε βάρος της δουλειάς μου και του διαβάσματος.

Με την έκδοση του βιβλίου της κ. Δήμητρας Παπανδρέου, ο εκδοτικός οίκος τον

οποίο διευθύνει μαζί με την αδελφή του Γιώτα Λιβάνη βρέθηκε «στο μάτι της

επικαιρότητας». Ο Ηλίας Λιβάνης σκέφτηκε από την πρώτη στιγμή πως το βιβλίο

δεν θα περάσει απαρατήρητο αλλά ίσως ούτε ο ίδιος φανταζόταν πως θα πουλούσε

36.000 αντίτυπα σε πέντε ημέρες. Παραδέχεται πως η δημοσιότητα ωφελεί τις

πωλήσεις ενώ όσον αφορά τον συγγραφέα της «ιδανικής βιογραφίας» του Ανδρέα

Παπανδρέου, απαντά πως η εξεύρεσή του είναι το ζητούμενο.

ΕΡ.: Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει έως αυτή τη στιγμή το βιβλίο της Δήμητρας Παπανδρέου;

ΑΠ.: 36.000 αντίτυπα σε πέντε εργάσιμες μέρες.

ΕΡ.: Θα υπάρξουν «πρωτοτυπίες» στη δεύτερη έκδοση;

ΑΠ.: Η συγγραφέας δεν έχει εκδηλώσει τέτοια πρόθεση.

ΕΡ.: Η πρώτη σκέψη όταν ακούσατε γι’ αυτό ήταν:

ΑΠ.: Ότι δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο.

ΕΡ.: Αν ο δικός σας λόγος ήταν καθοριστικός θα ενθαρρύνατε την κ. Παπανδρέου

να γράψει το βιβλίο;

ΑΠ.: Δεν ήταν και δεν θα μπορούσε να ήταν καθοριστικός ο δικός μου ρόλος.

ΕΡ.: Θα μπει ενεργά στον χώρο της πολιτικής;

ΑΠ.: Είναι ένα ερώτημα που η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο από την ίδια.

ΕΡ.: Ποιο θα ήταν το ιδανικό πρόσωπο για την παρουσίαση του βιβλίου;

ΑΠ.: Το βιβλίο αυτοπαρουσιάστηκε.

ΕΡ.: Θα είναι το μπεστ σέλερ της χρονιάς;

ΑΠ.: Αυτό θα το μάθουμε στο τέλος του έτους.

ΕΡ.: Πώς σας φάνηκαν οι πρώτες κριτικές;

ΑΠ.: Και τα βιβλία κρίνονται και οι κρίνοντες κρίνονται.

ΕΡ.: Ποιος θα μπορούσε να γράψει την ιδανική βιογραφία του Ανδρέα Παπανδρέου;

ΑΠ.: Είναι το ζητούμενο.

ΕΡ.: Της κ. Δήμητρας Παπανδρέου;

ΑΠ.: Μήπως είναι νωρίς;

ΕΡ.: «Πάσα ομοιότης με πρόσωπα και πράγματα είναι εντελώς συμπτωματική». Όταν

το βλέπετε τυπωμένο σ’ ένα οπισθόφυλλο σκέφτεστε…

ΑΠ.: Εύρημα των συγγραφέων προς αποφυγή παρεξηγήσεων.

ΕΡ.: Ο καθένας μπορεί να γράψει ένα βιβλίο;

ΑΠ.: Εάν έχει τις δυνατότητες.

ΕΡ.: Η καλύτερη διαφήμιση είναι η δυσφήμηση;

ΑΠ.: Μήπως και η δυσφήμηση είναι ένα είδος διαφήμισης; Θα έπρεπε ίσως να ερευνηθεί.

ΕΡ.: Πόσο ωφελήθηκαν οι πωλήσεις από τον «ντόρο» που προηγήθηκε της έκδοσης;

ΑΠ.: Η δημοσιότητα ωφελεί τις πωλήσεις.

ΕΡ.: Σε ποιους θα χαρίζατε με την καρδιά σας το βιβλίο της κ. Παπανδρέου;

ΑΠ.: Ειλικρινά δεν μπορώ να διαλέξω.

ΕΡ.: Αν είχατε τη δυνατότητα θα συστήνατε στον Κώστα Σημίτη να το διαβάσει;

ΑΠ.: Ο κ. Σημίτης είμαι βέβαιος ότι επιλέγει ο ίδιος τα βιβλία που τον ενδιαφέρουν.

ΕΡ.: Ποιο βιβλίο που εκδώσατε θα θέλατε να είχε την ίδια επιτυχία στις πωλήσεις;

ΑΠ.: Δεν εξαιρώ κανένα, θα ήθελα να είναι όλα επιτυχίες.

ΕΡ.: Θα θεωρούσατε αποτυχία σας να μην το εκδίδατε εσείς;

ΑΠ.: Μα ζητήσαμε να το εκδώσουμε.

ΕΡ.: Ένα βιβλίο μπορεί να βλάψει;

ΑΠ.: Ανάλογα με τον αναγνώστη.

ΕΡ.: Πότε μια έκδοση διαστρεβλώνει την ιστορία;

ΑΠ.: Όταν δεν είναι ειλικρινής.

ΕΡ.: Και πότε συνεισφέρει ουσιαστικά στη διαμόρφωσή της;

ΑΠ.: Όταν καταγράφει με ειλικρίνεια και αντικειμενικότητα τα γεγονότα.

ΕΡ.: Το βιβλίο μπήκε πια και στο σούπερ μάρκετ…

ΑΠ.: Γίνεται και στη χώρα μας ό,τι συμβαίνει και στις άλλες χώρες της Ευρώπης.

ΕΡ.: Πόσο σας διευκόλυνε το «όνομα» στη δουλειά σας;

ΑΠ.: Είναι ένα καλό όνομα, αλλά εκείνο που βοηθά αποφασιστικά είναι οι σωστές επιλογές.

ΕΡ.: Σας έχει πει κάποιος «θέλω αυτό το βιβλίο αλλά δεν έχω χρήματα»;

ΑΠ.: Ναι, έχει συμβεί.

ΕΡ.: Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλιοπωλείο εν Ελλάδι;

ΑΠ.: Κάθε βιβλιοπωλείο στη χώρα μας είναι μες στην καρδιά μου.

ΕΡ.: Μια έκδοση που σας έκανε ν’ αναθεωρήσετε ένα «πιστεύω»;

ΑΠ.: Όχι, δεν υπήρξε.

ΕΡ.: Η διακίνηση των ιδεών μπλοκάρεται από τους νόμους της αγοράς;

ΑΠ.: Θεωρώ ότι πέρασαν ανεπιστρεπτί οι εποχές αυτές.

ΕΡ.: Θα διαβάζατε «Έγκλημα και τιμωρία» στην οθόνη του PC;

ΑΠ.: Γιατί όχι;

ΕΡ.: Βιβλιοπωλείο και «φρανσάιζ». Ταιριάζουν;

ΑΠ.: Έχει ήδη γίνει σε πολλές χώρες, όχι όμως ακόμα στη χώρα μας.

ΕΡ.: Έχετε εκδώσει ποτέ βιβλίο για το οποίο μετανιώσατε;

ΑΠ.: Δεν θυμάμαι, αν είχε συμβεί θα το θυμόμουνα.