Στο υπουργείο Πολιτισμού δεν κουνιέται φύλλο. Ολοι περιμένουν το θαύμα της ανασκαφής και κανείς δεν ασχολείται

με τίποτε άλλο. Δεν αντιλέγω. Η Αμφίπολη είναι προτεραιότητα, ορισμένως όμως

είναι και πρόφαση για αραλίκι.

Τις πιο παράξενες ιστορίες τις γράφει η ζωή κι όσοι είστε εθισμένοι με το αμερικανικό «Homeland» καλύτερα να βάλετε από τώρα στο πρόγραμμά σας το ντοκιμαντέρ του Ναντάβ Σίρμαν «Πράσινος πρίγκιπας» που θα παιχτεί αυτή την εβδομάδα στον κινηματογράφο Ιντεάλ, στο πλαίσιο του φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας. Είναι η αληθινή ιστορία του Μοσάμπ Γιούσεφ, γιου του ηγέτη της Χαμάς, Σιχ Χασάν Γιούσεφ, ο οποίος γίνεται πληροφοριοδότης των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών εναντίον του πατέρα του. «Θα ήταν προτιμότερο κάποιος Παλαιστίνιος να βιάσει το παιδί του παρά να προδώσει την πατρίδα του στους Ισραηλινούς» λέει ο Μοσάμπ στην αρχή της ταινίας. Στη συνέχεια θα τον παρακολουθήσετε να εξηγεί πώς μπλέχτηκε σ’ αυτήν την υπόθεση, τον τρόπο που στρατολογήθηκε αλλά και τις μαρτυρίες του ίδιου του ισραηλινού πράκτορα που τον είχε υπ’ ευθύνη του. Πολλά έχουν δει τα μάτια μας, αυτό το ντοκιμαντέρ όμως νομίζω ότι θα ξεθολώσει τον τρόπο που βλέπουμε τη ζώσα ιστορία.

Το καλοχαιρετήσαμε, το φωτογραφίσαμε, το δοξάσαμε και μετά πάπαλα. Το περίφημο εργοστάσιο Φιξ, έργο Ζενέτου βεβαίως βεβαίως, μεταμορφώθηκε σε Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης αλλά μόνον ως προς τα ντουβάρια και τα κουφώματα. Τόσο μπόρεσε, τόσο έκανε το ΕΣΠΑ. Τα τρία εκατομμύρια ευρώ του Ιδρύματος Νιάρχου όμως; Κρίμα κι άδικο να περιμένουν πότε θα κουνηθεί η πολιτεία για ν’ αρχίσει επιτέλους ο εσωτερικός χώρος να παίρνει μορφή μουσείου και να αποκτά την απαραίτητη υποδομή. Το ιδιωτικό χρήμα έχει ένα κακό. Για να ρεύσει, θέλει να δει σοβαρές προθέσεις κι εμείς έναν χρόνο τώρα καμαρώνουμε την ωραία πρόσοψη που γέμισε κιόλας καυσαέριο.

Είναι ωραίο να εμφανίζονται στην κεντρική πιάτσα άνθρωποι που δημιουργούν ως εξαιρέσεις. Στην κατηγορία των διακεκριμένων εξαιρέσεων ανήκει και η σκηνοθέτρια – ντοκιμαντερίστρια Κλεώνη Φλέσσα με τις δέκα διεθνείς διακρίσεις για την ταινία της «Πάμε για ένα ούζο» και τα τρία διεθνή βραβεία για τα ντοκιμαντέρ «Τα Βυζαντινά των Πρεσπών» και τη δουλειά της για τη ζωγράφο Ελένη Μπούκουρη – Αλταμούρα που είδαμε προ ετών και στο Μουσείο Μπενάκη. Φαντάζομαι ότι το προσέξατε. Καμία διάκριση επί ελληνικού εδάφους αλλά ποιος πιστεύει με τα σωστά του ότι είμαστε ο ομφαλός της γης; Σε λίγες ημέρες η Κλεώνη Φλέσσα ετοιμάζεται για την αθηναϊκή της δοκιμασία. Η ίδια μάς μίλησε με ενθουσιασμό για το έργο «Ο έφορος κι η κόρη» της Μαρίας Τρανού, το οποίο ανεβαίνει την 1η Οκτωβρίου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Μια πολιτική σάτιρα γραμμένη σε δεκαπεντασύλλαβο με έντονη μουσικότητα και σαφή σουρεαλιστική διάθεση. Λεπτομέρεια: η συγγραφέας Μαρία Τρανού βρίσκεται αυτές τις ημέρες στο Μιλάνο για τη μεταφορά του βραβευμένου έργου της «Στέγη» από το διεθνές φεστιβάλ PIGS της Βαρκελώνης στο Πίκολο Τεάτρο.
Πέπλος μυστηρίου καλύπτει την περαντζάδα του Τζορτζ Κλούνι στα πλατό του «Downton Abbey». Συμφωνώ μαζί σας. Κι εμένα θα μου ήταν εντελώς αδιάφορο αν δεν με υποχρέωνε αυτό που θα διαβάσετε παραπλεύρως. Αλλοι λένε ότι ο Τζορτζ ψάχνει χώρους με «άποψη» για να τελέσει τον επικείμενο γάμο του κι άλλοι ότι θα κάνει μια αρπαχτούλα για φιλανθρωπικό σκοπό. Αν ισχύει το δεύτερο, ελπίζω να σταθεί τυχερότερος από τη Σίρλεϊ ΜακΛέιν. Κρίμα να φάει τέτοιο στραπάτσο για ένα τηλεοπτικό καμ μπακ που δεν σεβάστηκε καθόλου τον μύθο της.
Πού είναι ο Μάθιου;

Προς στιγμήν νομίσαμε ότι ο Μάθιου Κρόλι του «Downton Abbey», κατά κόσμον Νταν Στίβεν, θα γινόταν ο απόλυτος ζεν πρεμιέ της νέας εποχής, δηλαδή κάτι σαν τον Χιου Γκραντ προς το πιο ενήλικό του. Ευτυχώς γι’ αυτόν κατάλαβε εκαίρως ότι τέτοιου είδους σταριλίκι δεν είναι για χόρταση και εγκατέλειψε την περίφημη σειρά αφήνοντας σύξυλους παραγωγούς, σεναριογράφους και ένα παγκόσμιο γυναικείο κοινό που τρελαινόταν με την πάρτη του. Εγκυρες αμερικανικές δημοσιογραφικές πηγές τον εντόπισαν τρισευτυχισμένο και πολύ πιο fit απ’ ό,τι τον θυμόμασταν τότε που φορούσε ακόμη φράκο να παίρνει τον καφέ του κάπου στο Μανχάταν όπου μετακόμισε οικογενειακώς. Το restart του Νταν Στίβενς όμως δεν ειναι μόνο γεωγραφικό ή προσωπικό. Ηδη επιχειρεί να διώξει από πάνω του τη ρετσινιά του καλού παιδιού βουτώντας σε εντελώς κόντρα ρόλους. Πότε ως μανιακός σίριαλ κίλερ και πότε ως αποστεωμένος ντίλερ ναρκωτικών. Καλή συνέχεια, Νταν, κι από μας ό,τι θέλεις.

Τελευταία Νέα