Στην ανάπαυλα

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι απ’ την αρχή. Δεν πρόκειται με κανέναν τρόπο να πω τη γνώμη μου για την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι. Πάμε πάρα κάτω. Πάρα κάτω έχουμε αυτό το παιχνίδι θανάτου που αρχίζει από την Ουκρανία και αλλάζοντας θρησκείες γλώσσες και νεκρούς φτάνει μέχρι τα Εμιράτα και την Υεμένη, αφού βέβαια […]

Τριήμερη αργία, κι ίσως εν μέρει να ξεπλυθώ απ’ την επικαιρότητα κι εν μέρει να επιστρέψω σε κάτι αλλιώς δικό μου άνοιξα τις κουρτίνες να κόψω κίνηση «Πίσω από τζάμια θολά». Αυτός είναι ο τίτλος του δεύτερου βιβλίου του Δημήτρη Καταλειφού. Με τον πεζό λόγο μπορεί να ξεμπερδεύεις πιο εύκολα. Σου αρέσει; Πέφτεις με τα […]

Ανάθεμα αν έχω καταλάβει γιατί θέλουν όλοι αυτοί οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές, σώνει και ντε, να μας αντιπροσωπεύσουν στις Βρυξέλλες. Επίσης έχω και τη φοβερή υποψία ότι ούτε αυτοί γνωρίζουν τι ακριβώς πρέπει να κάνουν εκεί έξω, εκτός του να πάρουν έναν παχυλό, παχυλότατον μισθό και να βγάζουν σέλφι με το κοινοβούλιο για πλάτη. Είδα και […]

Είναι κάτι τύποι που αδύνατον να δούνε τη σκόνη σαν φυσικό φαινόμενο. Την ερμηνεύουν σαν φυσικό επόμενο. Οτι δηλαδή με όλα αυτά που βλέπει η φύση μας τιμωρεί στέλνοντας αυτό το πορτοκαλί νέφος να μας πνίξει, να μάθουμε να φερόμαστε.  Με λίγα λόγια (λες κι είπαμε πολλά) βλέπουν τη Φύση σαν ντουμπλίρ του Θεού, για […]

Τελευταία πρόβα πριν το Πάσχα προχθές στο Θέατρο Αλσος. Ωραία πήγαινε το πράγμα, κάποια στιγμή όμως, σαν κάτι να κλωτσούσε, δεν βρίσκαμε τα πρόσωπα, ψάχναμε τις λέξεις, το αστείο ξεφούσκωνε πριν σχεδόν λεχθεί. Θέλαμε να βάλουμε έναν ήρωα στη σκηνή από σίριαλ που πριν χρόνια είχε μεγάλη επιτυχία και σκαλώσαμε στον λόγο. Τι πρέπει να […]

Τι άγνοια είναι αυτή που με δέρνει. Είναι δυνατόν στην ηλικία μου (την οποίαν ποσώς μ’ ενδιαφέρει να γνωρίζετε αλλά μην την λέτε μπροστά μου παρακαλώ γιατί δεν θέλω με κανέναν τρόπο να την ακούω) και στη θέση μου στον καλλιτεχνικό, με την ευρείαν έννοια, χώρο να αγνοώ παντελώς την αγιοσύνη του Γιώργου Τσαλίκη; Πότε […]

Αυτή η απόφαση του υπουργείου για επαναφορά της πενθήμερης αποβολής στους μαθητές με παραβατική συμπεριφορά ξίνισε σφόδρα τα μούτρα της αντιπολίτευσης. Δεν άρεσε καθόλου. Φυσικό το βρίσκω. Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι το μέτρο που αντιπροτείνει ένα μέλος του ΣΥΡΙΖΑ συγκεκριμένα. Αυτό που θα μειώσει τις βίαιες συμπεριφορές των μαθητών μέσα και έξω από το […]

Ημουν να γράψω κάτι, ανάμεσα στην «Ημέρα των Ζώων» και στα «διακόσια χρόνια απ’ τον θάνατο του Λόρδου Μπάιρον», αλλά έπεσε στη μέση η γυναικοκτονία έξω απ’ το αστυνομικό τμήμα με πάνω από 9 ρίχτερ και ταρακούνησε τη μέρα, έφερε πολλές κατεδαφίσεις, πολλά θύματα εκτός της δολοφονημένης και βρήκε αποκλεισμένους στα υπόγεια της συνείδησής τους […]

Κορόιδευα τον αδερφό μου. Οποτε βλέπαμε θρίλερ στην τηλεόραση, στις επικίνδυνες σκηνές, εκεί που μέσα στα σκοτάδια περπάταγε έντρομος και καταϊδρωμένος ο ήρωας κι έλεγες, τώρα θα ξεπεταχτεί από πίσω του ο δολοφόνος με το αλυσοπρίονο, ο αδερφός μου ο μικρός έκλεινε με τις παλάμες του τα μάτια, αφήνοντας όμως κι ένα άνοιγμα μικρό ανάμεσα […]

Αρχής γενομένης από την «ημέρα εορτής της μητέρας» καμία άλλη ημέρα εορτής δεν κατάλαβα. Αν περίμενα εγώ μια συγκεκριμένη ημερομηνία να γιορτάσω τη μητέρα μου ζήτω που καήκαμε. Λες και θα μπορούσε ποτέ η αγάπη μου γι’ αυτήν να χωρέσει σ’ ένα εικοσιτετράωρο. Παρ’ όλ’ αυτά, ε δεν μου στεκότανε καλά να πάω στο σπίτι […]

Γράφω περιμένοντας την εαρινή ισημερία. Θες λίγο γιατί είναι η μέρα που μπαίνει για τα καλά η άνοιξη, θες γιατί την πρώτη μετά απ’ αυτήν πανσέληνο με έμαθαν μικρό να υπολογίζω πότε πέφτει το Πάσχα και τώρα πια το ξέχασα, θες γιατί με τη μητέρα μου αρχίζαμε το κλάδεμα, στον κήπο στην αρχή και μετά […]

Πώς διασταυρώθηκαν έτσι αυτή την εβδομάδα οι δυο ορθοδοξίες; Απ’ τη μια το ορθόδοξον του κλήρου κι απ’ την άλλη το του κομμουνισμού τοιούτον. Οι μεν ιερείς ανακοίνωσαν ότι δεν θα τελέσουν τη θείαν λειτουργία στη Μητρόπολη των Αθηνών ως είθισται παρουσία του πολιτικού κόσμου της χώρας αλλά θα τη γιορτάσουν μόνοι στη Μονή Πετράκη. […]

Μπορεί τα δάκρυα να τα στεγνώσει ο χρόνος, ο πόνος να μαλακώσει, αλλά η πληγή που άνοιξε με τον χαμό ενός δικού σου, πόσω μάλλον του παιδιού σου, δεν κλείνει. Μένει εκεί ανοιχτή να μετράει τον καιρό, τις μέρες, τους μήνες και τα χρόνια, με τις σταγόνες απ’ το αίμα που στάζει. Κι αν για […]

Αυτό με τους τρεις που θα μαζευτούνε την Τρίτη να μας ρωτήσουνε «Απέναντι στον Μητσοτάκη ποιος»; Εσείς πώς το ‘χετε; Καταρχάς εμένα ρωτάνε ή ξέρουνε αυτοί και θα μας δώσουν την απάντηση; Διότι αν ρωτάνε εμένα θα τους απαντήσω κι εγώ με μια άλλη ερώτηση. Ποιος, ποιος, ποιος μωρό μου ποιος; Δεν ξέρω αν είμαι […]

Δεν μαζεύεται τούτος ο τόπος. Δεν μαζεύεται από πουθενά. Και να πεις ότι πέσανε και πολλά τα προβλήματα; Αν εξαιρέσεις την ακρίβεια που έχει σαλτάρει και δεν πιάνεται με τίποτα, τις καταλήψεις των ΑΕΙ με κίνδυνο να χαθούν οι εξετάσεις του α’ εξαμήνου, τον πόλεμο στην Ουκρανία που δεν έχει τέλος, τη σφαγή των αμάχων […]

Μήνες είχα να περάσω απ’ τον Μπιντέ. Ετσι λέγαμε πριν από χρόνια την Πλατεία Κολωνακίου. Λόγω σχήματος. Μπιντέ. Ηταν, βλέπεις, και η εποχή, εκεί ανάμεσα ’55 με δικτατορία, που το εν λόγω ψευτοπορσελάνινο αντικείμενο ήταν απαραίτητο στο μπάνιο κάθε νεοεγειρόμενης πολυκατοικίας Αθηνών και περιχώρων. Μπορεί το λουτρό να σε χώραγε μόνο όρθιο ή καθιστό, και […]