Εις Μνήμην

Σχεδόν ένα μήνα μετά τα γενέθλιά της, η ποπ / ροκ έχασε μία από τις πλέον εμβληματικές προσωπικότητες της δεκαετίας του ’60. Icon των sixties, η αγγλίδα γαλανομάτα τραγουδίστρια και ηθοποιός ήταν πολλά περισσότερα από μούσα των ανδρών ροκ σταρ. Χάραξε τη δική της καριέρα, η οποία βασίστηκε στην εξερεύνηση του εαυτού της και μέσω […]

Το βιογραφικό σημείωμα της Χρύσας Μαλτέζου θα πρέπει να γίνει γνωστό στο ευρύ κοινό μετά τον θάνατό της, γιατί η ίδια όχι μόνο δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να προβάλει το τεράστιο έργο της, αλλά και όταν συχνά της δινόταν η ευκαιρία να δίνει συνεντεύξεις για να κοινοποιήσει μια προσωπική της επιστημονική επιτυχία, αυτό το έκανε επιλεκτικά […]

Ο Τζίμι Κάρτερ ανέλαβε την προεδρία με ηθικολογική ρητορική σε μια περίοδο που οι ΗΠΑ προσπαθούσαν να επουλώσουν τις πληγές τους από την τραγωδία του πολέμου στο Βιετνάμ και το σκάνδαλο Watergate. Απέτυχε όμως να διαχειριστεί αποτελεσματικά τόσο την εσωτερική όσο και την εξωτερική πολιτική και αποδοκιμάστηκε από το αμερικανικό εκλογικό σώμα όταν επεδίωξε να […]

Για σιγά ρε παιδιά. Φεύγουν οι θρύλοι, οι μύθοι, οι κολοσσοί, οι γίγαντες; Φεύγουν, εγκαταλείπουν, μας αδειάζουν τη γωνιά, ή είναι «εδώ» για πάντα, αφού το στίγμα τους είναι τεράστιο κι ακουμπάει γη και ουρανό; Η απάντηση πασιφανής. Οι κολοσσοί είναι αιώνιοι, αφού μιλάει, κραυγάζει δηλαδή το αποτύπωμά τους, τα έργα και οι ημέρες τους. […]

Με τον Δημήτρη Ημελλο γνωριστήκαμε το 2000 στην πρώτη παραγωγή που έκανα για το θέατρο Πορεία, στη «Φρεναπάτη» του Τόνι Κούσνερ, μια ελεύθερη διασκευή του έργου «L’ Illusion comique» του Πιερ Κορνέιγ. Τον γνώρισα επί της ουσίας μέσω του Στάθη Λιβαθινού που έκανε τότε τη σκηνοθεσία, με τον οποίο συνεργαζόταν και τον είχε στείλει για […]

Μεγαλώνοντας και παίζοντας ποδόσφαιρο στις αλάνες, δύο ήταν τα ονόματα που ακούγονταν κάθε φορά που εκείνος που έπαιζε τερματοφύλακας έκανε μια μεγάλη απόκρουση. «Μα ποιος είσαι; Ο Ντασάεφ;» ήταν το ένα. «Μα ποιος είσαι; Ο Ντουκαντάμ;» ήταν το άλλο. Και οι δύο έφτιαξαν τα ονόματά τους κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80. Το 1988 […]

Ο Μιχάλης Γκανάς, ξεκινώντας την πορεία του με τη συλλογή «Ακάθιστος δείπνος» («Κείμενα», 1978), δεν επιχειρεί παρά μια επιστροφή, νοερώς, στη γενέθλια γη, η οποία κρατά καλά φυλαγμένους τους πρώτους της ζωής του ήχους και τα πρώτα χρώματα, εκεί ακριβώς όπου αρχίζει ή τελειώνει ο χρόνος, στα σύνορα της ζωής και του θανάτου. Η μνήμη […]

Χρειαζόμαστε τον Γιάννη Μπουτάρη όχι μόνο στη ζωή αλλά και στον θάνατο. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να τον μετατρέψουμε σε ένα ακόμα ανώδυνο κλισέ – ο ψυχοπονιάρης, ο κοσμοπολίτης, ο πολυπολιτισμικός κ.ά. – αντίθετα πρέπει με την ειλικρίνεια και τόλμη που χαρακτήριζε τον ίδιο να αναλογιστούμε την πορεία του. Παρότι ο Γιάννης Μπουτάρης με ήξερε από τότε […]

Ο Δημήτρης Τριανταφυλλίδης, ένας από τους σημαντικότερους δημόσιους διανοούμενους της χώρας, έφυγε για το επέκεινα ανήμερα του Αγίου Δημητρίου. Η διανοητική του πορεία και οι δημόσιες παρεμβάσεις του συγκροτούν ένα μοναδικό corpus για εκείνους που υποστηρίζουν τις ιδέες της Φιλελεύθερης Δημοκρατίας. Οπως εύστοχα έγραψε ο Ηλίας Κανέλλης: «Ηταν σπουδαία πνευματική προσωπικότητα. Κυρίως όμως ήταν ένας […]

Η εκδημία του Φετχουλάχ Γκιουλέν έλαβε χώρα εν μέσω παραγκωνισμού και αβεβαιότητος για το μέλλον της οργανώσεως την οποία ίδρυσε. Ηδη κατά τα τελευταία έτη η κατάσταση της υγείας του δεν του επέτρεπε να ασχολείται με τη διοίκηση της οργανώσεως, η οποία δοκιμαζόταν από τις διώξεις του τουρκικού κρατικού μηχανισμού και προσπαθούσε να εγκαταστήσει την […]

Δεν είναι ποτέ εύκολο να γράψεις σε κατάσταση συναισθηματικής φόρτισης και βαθιάς συγκίνησης για την απώλεια μιας πολιτικής προσωπικότητας, της αξίας της Βάσως Παπανδρέου, της «Καρυάτιδας της Δημοκρατίας», όπως την αποκαλούσε ο διεθνής Τύπος. Ιδιαίτερα δύσκολο το καθήκον, όταν σε συνδέουν μνήμες, κοινές πολιτικές εμπειρίες και σχέσεις φιλίας, αγάπης και θαυμασμού. Εχουν ήδη ειπωθεί πολλά […]

Εφυγε ο πιο πολυτραγουδισμένος συνθέτης όλων των εποχών αλλά και ένας σπουδαίος πιανίστας με ιδιαίτερη κλίση στην τζαζ και στον αυτοσχεδιασμό. Εγώ ήμουν μαθητής του δημοτικού σχολείου, στην ιδιαίτερη μου πατρίδα στη Θεσσαλονίκη όταν άκουγα τις εκπομπές του. Η τραγουδίστρια της εποχής Δανάη είχε προτρέψει τον Μίμη να δώσει εξετάσεις στο ραδιόφωνο της ΕΙΡ. Ετσι […]

Με τον Δάνη Κατρανίδη συνεργαστήκαμε τρεις φορές. Η πρώτη ήταν στο έργο «Τζούλια», το οποίο ήταν και το πρώτο που έπαιξα εγώ με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Ο ίδιος τότε ήταν φτασμένος πρωταγωνιστής. Τον είχε πάρει η Αλίκη από το Εθνικό Θέατρο και είχαν κάνει ήδη το «Καμπαρέ». Εμένα ήταν η πρώτη μου εμπειρία με το […]

Υπάρχουν φορές που είναι σημαντικό να επιστρέφει κανείς στις πηγές. Ιδίως όταν από αυτές έχουν προέλθει τέτοιας έκτασης και διάρκειας εντάσεις και αντιθέσεις όπως συνέβη με τον αείμνηστο Χρήστο Γιανναρά και, κυρίως, με την επιφυλλίδα του «FINIS GRAECIAE» στο «ΒΗΜΑ» της 6ης Ιουλίου 1986 – ίσως του πιο επιδραστικού κειμένου του είδους των τελευταίων σαράντα […]

Η είδηση για την εκδημία του Χρήστου Γιανναρά με βύθισε σε βαθιά θλίψη. Οχι μόνο γιατί έφυγε από τη ζωή ένας σπουδαίος πνευματικός άνθρωπος με τον οποίο με συνέδεαν σχέσεις αληθινής φιλίας, αλλά και γιατί μαζί του μια ολόκληρη εποχή που σημάδεψε την ιστορία του τόπου φαίνεται να φθάνει στο ιστορικό της τέλος. Ο Γιανναράς […]