«15% η πραγματογνωμοσύνη»
Κοίτα τώρα τι μαθαίνει κανείς από μια συνέντευξη σε ένα περιφερειακό ραδιόφωνο της Κρήτης (POLITICA 89,8) όταν ο δημοσιογράφος είναι καλός – Μάνος Τσιλιπουνιδάκης ονομάζεται. Κάνει συνέντευξη στον Νίκο Πλακιά που έχασε στο δυστύχημα των Τεμπών τα δυο κορίτσια του και την ανιψιά του. Ο κύριος Πλακιάς που πολλές φορές στο παρελθόν έχει συγκρουστεί με την «πρόεδρο» Καρυστιανού και όλη τη συνωμοσιολογία περί «ξυλολίου», «τολουολίου» και «παράνομου εύφλεκτου υλικού» (διότι, όπως αποκάλυψε ο ίδιος, είχε αναθέσει μυστικά σε έναν πραγματογνώμονα στην Ουαλία να ασχοληθεί με το δυστύχημα και εκείνος τον διαβεβαίωσε ότι δεν υπήρχε εύφλεκτο υλικό, η έκρηξη οφειλόταν σε άλλους παράγοντες), ήταν αποκαλυπτικός για τη δράση του πλήθους των πραγματογνωμόνων που περιέγραφαν τα υποτιθέμενα «εύφλεκτα υλικά» ως υπεύθυνα για την έκρηξη.
Οπως είπε, χωρίς να τους ονοματίσει (αν και κακώς, κατά τη γνώμη μου), καθένα από αυτά τα μπουμπούκια που είδαμε να παρελαύνουν από τις τηλεοράσεις και να διχάζουν ξεδιάντροπα την ελληνική κοινωνία, με το που τους ανετίθετο η έρευνα, το αμέσως επόμενο βήμα ήταν να καλούν τον «αναθέτη» συγγενή να υπογράψει σύμβαση. Και τι ζητούσαν με τη σύμβαση; Διά στόματος Πλακιά τα ακόλουθα:
«15% εργολαβία για χρήση της κάθε πραγματογνωμοσύνης τους. Οσα λεφτά θα πάρουμε εμείς από τις αποζημιώσεις, ένα ποσοστό θα πάρουν αυτοί (…) Αρχικά οι πραγματογνώμονες και οι εμπειρογνώμονες έλεγαν δεν θέλουμε τίποτα. Οσο πλησιάζουμε στη δίκη ζητάνε συμβάσεις με ποσοστά»!!!
Στη φυλακή με ψέματα
Κατάλαβες, αναγνώστη μου; Ολα για την κονόμα. Πάνω στην τραγωδία 57 ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους, άλλοι προσπαθούν να κάνουν καριέρα στην πολιτική κι άλλοι να κονομήσουν γερά για να μην πάει τζάμπα και ο κόπος τους – τόσο «δούλεψαν» (και μας «δούλεψαν») για να μας πείσουν με πειράματα της πλάκας στην τουαλέτα του σπιτιού τους για εύφλεκτα υλικά που δήθεν ευθύνονται για την έκρηξη μετά τη σύγκρουση των δύο τρένων.
Και σε μια άτυπη συμμαχία (ή μπορεί και επί πληρωμή, δεν ξέρω, υπό τύπον προκαταβολής) όπλισαν με επιχειρήματα τους φιλόδοξους καριερίστες της πολιτικής, ώστε να διευκολύνουν τις επιδιώξεις τους. Ελεγαν συνειδητά ψέματα! Για ένα 15% επί των αποζημιώσεων που θα λάβουν οι συγγενείς από την Hellenic Train έγινε ό,τι έγινε, και εξακολουθεί να «περπατάει» ως θεωρία συνωμοσίας στην κοινωνία.
«Δεν ντρεπόμαστε λίγο; Να πληρώσω τι; Να πάρω πραγματογνωμοσύνη για να κλείσω φυλακή κόσμο χωρίς να είναι αλήθεια;», διερωτήθηκε κάποια στιγμή στη διάρκεια της συνέντευξης ο τίμιος Πλακιάς.
Ιnfo: η συνέντευξη δόθηκε την περασμένη Τρίτη και μέχρι τώρα που μιλάμε ουδείς εκ των κυρίων κυρίων πραγματογνωμόνων – εμπειρογνωμόνων που παρήλαυναν επί μήνες από τα κανάλια δεν έχει αισθανθεί την ανάγκη να απαντήσει στον κύριο Πλακιά. Και πολύ περισσότερο να τον διαψεύσει…
Ερωτήματα για μια συναυλία
Ο κύριος Πλακιάς είπε και κάτι ακόμη, επίσης συγκλονιστικό, κατά τη γνώμη μου. Αφορά την περίφημη συναυλία στο όνομα των θυμάτων που πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 2024 στο Παναθηναϊκό Στάδιο και οργάνωσε η «πρόεδρος» Καρυστιανού. «Βγήκα πρώτος και μίλησα εναντίον της συναυλίας. Η σύμβαση έλεγε ότι τα χρήματα θα πάνε στους συγγενείς. Εγώ δεν πήρα τίποτα. Κανείς δεν πήρε τίποτα».
Αν κανείς (συγγενής θύματος) «δεν πήρε τίποτα», όπως δηλώνει ο κ. Πλακιάς, το μέγα ερώτημα που τίθεται είναι ποιος πήρε τα λεφτά της συναυλίας; 600.000 ευρώ συγκεντρώθηκαν από εισιτήρια και προσφορές. Πού πήγαν όλα αυτά τα χρήματα; Διότι ωραίο είναι να καταγγέλλεις τη διαφθορά όταν προετοιμάζεσαι να κάνεις καριέρα στην πολιτική, καθότι είναι «πιασάρικο» το θέμα στην κοινωνία, αλλά δώσε και καμιά απάντηση επί του προκειμένου, κυρία Καρυστιανού μου…
Λέει αλήθεια ή ψέματα ο Πλακιάς;
Θολό ακροατήριο
Περί των σχεδίων της κυρίας Καρυστιανού ο λόγος. Σε μια πρόσφατη συνάντηση που είχαμε, ο Στρατής Φαναράς μού έλεγε ότι το «κόμμα» Καρυστιανού συγκεντρώνει τις προτιμήσεις ενός 12% του εκλογικού σώματος, ξεπερνάει κατά δύο μονάδες το «κόμμα» Τσίπρα, που φαίνεται να βρίσκεται στο 10%. Τόσοι είναι αυτοί που απαντούν ότι «σίγουρα» θα τον ψήφιζαν τον αρχηγό. Αλλωστε το ίδιο απάντησαν και στην περίπτωση του «κόμματος» Καρυστιανού. Και μετά υπάρχουν «δυνητικά» ποσοστά – αυτοί που απάντησαν ενδεχομένως ή και ίσως να ψήφιζαν ένα από τα δύο κόμματα. Ρώτησα τον Στρατή πώς γίνεται αυτό, όταν και η Ζωή Κωνσταντοπούλου φαίνεται να συγκεντρώνει τις προτιμήσεις ενός 13% περίπου. «Δεν βγαίνουν τα νούμερα».
Η απάντησή του ήταν μάλλον αναμενόμενη: υπάρχουν επικαλύψεις. Ητοι, αυτός που σήμερα δηλώνει ότι θα ψηφίσει το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα εξακολουθήσει να το κάνει, αν αύριο προκύψει το κόμμα της Καρυστιανού ή το κόμμα Τσίπρα. Επίσης αυτός που δηλώνει ότι ενδεχομένως να ψήφιζε Τσίπρα ή Καρυστιανού, αν εν τέλει προκύψουν και τα δύο αυτά κόμματα, προφανώς θα επιλέξει ένα εκ των δύο, ανατρέποντας την εικόνα που προκύπτει από τις σημερινές μετρήσεις. Επειδή και οι τρεις απευθύνονται στο ίδιο θολό ακροατήριο, προσθέτω εγώ…
Ζοφερή, ελληνική, πραγματικότητα
Το βιβλίο που θα εισηγηθώ για σήμερα το συνυπογράφουν ο Σταύρος Θεοδωράκης (ο γνωστός, ο φίλος μου, ο Σταύρος) και ο πολιτικός επιστήμων Αρης Βουρβούλιας. Σας είχα προϊδεάσει περί αυτού πριν από μερικές εβδομάδες, όταν σε μια συνομιλία μας ο Σταύρος μού αποκάλυψε το εγχείρημα, που στόχο έχει να θέσει στη δημόσια συζήτηση θέματα που αγγίζουν ολόκληρη την κοινωνία, απλώς τους δίνεται πολλές φορές ένας ταξικός (και τοξικός!) χαρακτήρας, και αυτό υπονομεύει τη σπουδαιότητά τους. Το βιβλίο επιγράφεται «14 σκιές και αλήθειες της Ελλάδας», και μη με ρωτήσετε γιατί 14 και όχι 22 ή 17, διότι δεν έχω σοβαρή απάντηση να δώσω.
Κατά τους συγγραφείς, τόσες, 14, είναι οι βασικές ενότητες που πρέπει να μας απασχολούν, και δεν έχω λόγο να αντιτείνω. Τις καταγράφω, έτσι, όπως τις καταγράφουν αναλυτικά οι συγγραφείς του βιβλίου, στην καλαίσθητη έκδοση του Μεταίχμιου: αντιβιοτικά – απορρίμματα – γυναικοκτονίες – δημογραφικό – δικαιοσύνη – επιδοτήσεις – καινοτομία – καισαρικές – παχυσαρκία – PISA (ο μαθητικός διαγωνισμός που πιστοποιεί την υστέρηση της ελληνικής εκπαίδευσης) – στεγαστικό – τροχαία – φοροδιαφυγή – ψηφιοποίηση. Το βιβλίο δεν είναι μια εύκολη περιγραφή, ούτε ένα ευκολόπεπτο κείμενο μυθιστορηματικού χαρακτήρα. Είναι ουσιαστικά μια μελέτη με πλήθος στοιχείων και πινάκων, που αποδεικνύουν μια ζοφερή πραγματικότητα της σύγχρονης Ελλάδας – τόσο μακριά από την ωραιοποίηση που της επιβάλλουν κάθε τόσο οι κυβερνήσεις.
Φως στα «μυστήρια» 2014-2019
Ευκαιρίας δοθείσης, να αναφέρω ότι ο Σταύρος ετοιμάζει και αυτός τη δική του εκδοχή για τα όσα έζησε ως αρχηγός κόμματος – του Ποταμιού – την περίοδο της κρίσης. Γράφει με την απόσταση που τον χωρίζει από εκείνη την ταραγμένη εποχή και με τη δημοσιογραφική αντίληψη των πραγμάτων, έχοντας επιστρέψει πλέον ενεργά στη δημοσιογραφία.
Το βιβλίο που θα ρίχνει φως σε πολλά «μυστήρια» της περιόδου 2014-2019, των πεντέμισι χρόνων της ζωής του Ποταμιού και του ίδιου ως πολιτικού αρχηγού, θα είναι έτοιμο στις αρχές του φθινοπώρου, ώστε να κυκλοφορήσει λίγο πριν από τις γιορτές του 2026. Με το καλό.
