Και πώς θα ονομαστεί η ομάδα των νέων διεκδικητών της εξουσίας; «Τέμπη» – ή «Όλυμπος και Κίσσαβος», για να μην κατηγορηθούν για πτωματοφαγία; Υπάρχει πάντα διαθέσιμος ο τίτλος «Κόμμα Κβαντικής Μεταβολομικής», ήδη κατοχυρωμένος στην ιστοσελίδα της κ. Καρυστιανού, μοναδικής –εξ όσων γνωρίζω– Ελληνίδας ιατρού που θεραπεύει κάθε παιδική νόσο και μαλακία με δημιουργικό συνδυασμό «Μεταβολομικής, Functional medicine, Γνωστικής Ομοιοπαθητικής και Κβαντικής Ιατρικής».
Ποιους θα πάρει μαζί της; Τον διάσημο απεργό πείνας κ. Ρούτσι όχι, τον έχει παραμάσχαλα η Ζωή Κωνσταντοπούλου και δεν τον δίνει σε κανέναν – πολλώ μάλλον στην ανταγωνίστριά Μαρία Καρυστιανού, την εκ της Μαρίας της Παρθένου εκπορευόμενη να σώσει την Ελλάδα.
Κρίμα που τα χάλασαν οι δυο τους, θα έσπαγαν ταμεία αν δεν ήσαν και οι δύο τόσο φιλόδοξες, τόσο άπληστες για αναγνώριση, τιμές, δόξα και ό,τι άλλο εξασφαλίζει η ιδιότητα της σελέμπριτι. Είναι τόσο αντίθετες, τόσο οσία η μία, τόσο γόργόνεια η άλλη, ώστε με ψυχαναλυτικούς όρους, θα ίδρυαν το πολυσυλλεκτικότερο κόμμα από καταβολής κομμάτων. Κάτι σαν «Αδελφές Καρντασιάν» της πολιτικής, ισχυρότατο brand.
Βεβαίως, η κ. Καρυστιανού μπορεί να βρει την αρσενική εκδοχή της κ. Κωνσταντοπούλου στον Νίκο Παππά, τον ευρωβουλευτή. Όχι μόνο σχίζει καλσόν, ανοίγει και κεφάλια. Τον προόριζε για δήμαρχο Αθηναίων ο χαρισματικός Αλέξης Τσίπρας, θυμηθήκαμε. Αναρωτιέμαι μήπως έγιναν –αυτός και άλλοι– τέτοιοι που τους ξέρουμε πλέον, λόγω της συναναστροφής μαζί του· να προσέχουν «οι 41 του Αλέξη».
Αν αληθεύουν οι πληροφορίες που διακινεί παλαιά πολιτική καραβάνα της βαθιάς Δεξιάς –και δεν πρόκειται για δυσφήμιση χάριν άλλης/ου φερέλπιδος πολιτικού –περί σχέσεων της κ. Καρυστιανού με Χαλδαίες μάγισσες και Ελληνίδες χαρτορίχτρες, γνωρίζω την υπαρχηγό της: Δήμητρα Λιάνη-Παπανδρέου.
Αυτή συσσώρευε στην αλήστου μνήμης «Αυλή της Εκάλης» αστρολόγους, μάντισσες, γόητες και γόησσες, διορατικές/ούς πολιτικούς και σωτήρες – μήπως ήρθε πάλι η ώρα τους; Ήδη ο διακεκριμένος τότε αυλικός Λάκης Λαζόπουλος φαίνεται πρόθυμος να μπει στη δούλεψη της κ. Καρυστιανού, κίνηση που αφενός τιμά το παρελθόν του και αφετέρου αναδεικνύει το περίσσευμα σοφίας και ταπεινοφροσύνης που τον διακρίνει.
Διότι, εξήγησε, «έτσι αλλάζει ο κόσμος. Αλίμονο στους λαούς που δεν έχουν αντικλείδι…», το οποίο από σύνεργο κλεπτών αναγορεύεται σε νέο σφυροδρέπανο, ήλιο, δάδα, κάτι τέτοιο. Βαδίζουμε δηλαδή προς το «Πρώτη Φορά Αντικλείδι».
Με ανησυχεί όμως ο πολλαπλασιασμός αυτών που νιώθουν ότι «ήρθε η ώρα τους» να αναλάβουν τη χώρα είτε για πρώτη φορά, είτε εκκινώντας από τις αρχές του αιώνα μας για δεύτερη ή και τρίτη. Τέτοια φαινόμενα τείνουν να αυξήσουν την αποχή και αναρωτιέμαι αν θα απομείνουν αρκετοί ψηφοφόροι να τους τιμήσουν.
