«Ασε τις δημοσκοπήσεις να καταγράφουν ό,τι θέλουν, τις κάλπες να κοιτάς» – μου είχε πει κάποτε ένας μεγάλος δάσκαλός μου στη δημοσιογραφία, ο Λέων Καραπαναγιώτης. Θυμήθηκα τον «θείο», όπως τον αποκαλούσαμε, το βράδυ της Τρίτης, μετά τη νέα, βαριά, ήττα του υποστηριζόμενου από την κυβέρνηση υποψηφίου για την προεδρία στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών κύριο Αναστασόπουλο.
Ο συμπαθής αυτός κύριος, συνετρίβη κατά τον δεύτερο γύρο των εκλογών με ένα ποσοστό κοντά στο 38%, ενώ ο νικητής των εκλογών κύριος Κουτσόλαμπρος έλαβε 62%. Είναι η τρίτη φορά που ηττάται σε εκλογές στον ΔΣΑ ο επίμονος (χαράς το κουράγιο του…) κύριος Αναστασόπουλος, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Ούτε ότι ο νικητής κύριος Κουτσόλαμπρος ανήκει στην Κεντροαριστερά, και υποστηρίχθηκε από όλες τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Το θέμα μας είναι ότι ο κύριος Αναστασόπουλος ενεφανίσθη ως ο απόλυτα μητσοτακικός υποψήφιος, υποστηρίχθηκε από όλον τον φιλοκυβερνητικό Τύπο, έντυπο και ηλεκτρονικό, χρησιμοποιήθηκε σε όλη του την έκταση ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του Μεγάρου Μαξίμου στο Διαδίκτυο, και ενώ τον στήριξαν εμφανώς και δυναμικά τα περισσότερα μέλη (δικηγόροι) της κυβέρνησης, το αποτέλεσμα ήταν… τζίφος! Και στον πρώτο γύρο, στις «καθαρές» εκλογές που λένε, έλαβε μόλις 22,49%.
Δεν θέλω να γίνω κακός με τους… δημοσκόπους μας, και την «εφευρετικότητά» τους, όπως λ.χ. αυτή η περίφημη, μοναδική, «εκτίμηση ψήφου», αλλά την επόμενη φορά που θα δημοσιοποιήσουν μια έρευνα, ας έχουν κατά νου, ότι όπου στήνονται κάλπες τα ποσοστά της ΝουΔου είναι εκεί γύρω στο 22%, και πολύ σας λέω…
Ανασχηματισμός
Οπως ίσως γνωρίζετε, στην Κύπρο, ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης προχώρησε προσφάτως, άνευ λόγου και αιτίας που λένε, σε ανασχηματισμό της κυβέρνησής του. Αυτό που μας αφορά είναι μία αλλαγή και μία… παραμονή. Η αλλαγή υπουργού, σημειώθηκε στο υπουργείο Ενέργειας, και το ενδιαφέρον μας εξάγεται από τον προφανή λόγο του καλωδίου της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου. Η παραμονή, κι αυτή έχει σχέση με το ίδιο θέμα, το καλώδιο, είναι του υπουργού Οικονομικών Μάκη Κεραυνού.
Από το υπουργείο Ενέργειας αποχώρησε ο Γιώργος Παπαναστασίου που ήταν υπέρ της εγκατάστασης του καλωδίου «πάση θυσία» και τη θέση του κατέλαβε ο Μιχάλης Δαμιανός, που ακόμη αγνοούμε τι ακριβώς πιστεύει για το καλώδιο. Κάτι φίλοι κύπριοι δημοσιογράφοι, που παρακολούθησαν την τελετή παράδοσης – παραλαβής, στο υπουργείο Ενέργειας, με ενημέρωσαν ότι ούτε ο Παπαναστασίου, και πολύ περισσότερο ούτε ο Δαμιανός στις ομιλίες τους έκαναν λόγο για το περίφημο καλώδιο. Είπαν πολλά και διάφορα, αλλά για το καλώδιο λέξη. Μόνο ο Παπαναστασίου δήλωσε υπό τύπον προειδοποίησης ότι «ο λόγος του θα συνεχίσει να είναι ευθύς και το μόνο που μπορεί να δηλώσει είναι ότι δεν θα εξαφανιστεί», με ό,τι μπορεί να σημαίνουν αυτά τα λόγια.
Ο αμετακίνητος Μάκης Κεραυνός, επίσης δεν έκανε δηλώσεις. Αυτός παραμένει σταθερός στην άποψή του ότι το καλώδιο δεν πρόκειται να κάνει απόσβεση, στον αιώνα τον άπαντα, άρα η κοστοβόρα διασύνδεση θα πρέπει να τοποθετηθεί σε έναν φοριαμό, να της ρίξουν από πάνω χοντρό αλάτι και να την αφήσουν να παστωθεί με την ησυχία της…
Νέα project στην πρίζα
Βεβαίως υπάρχει μια επιμονή από πλευράς προέδρου Κυριάκου για το έργο αυτό, επιμονή που έφερε στα όρια νευρικής κρίσης τη Λευκωσία, και προσωπικά τον πρόεδρο Χριστοδουλίδη, αλλά νομίζω ότι ο πανδαμάτωρ χρόνος, όπως πάντα άλλωστε, θα δώσει και εδώ την απαιτούμενη λύση για να περάσει η έγκαψη με το καλώδιο. Εξάλλου, καινούργια project είναι πια στον αέρα. Η ηλεκτρική διασύνδεση του κεντρικού άξονα του δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας με τα νησιά του Βορείου Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα, που ζουν ακόμη στην εποχή του… αραμπά, με τα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από πετρελαιογεννήτριες. Ενας επιμελής αναγνώστης, με ενημέρωσε ότι οι σχετικοί διαγωνισμοί που είχαν στο παρελθόν κηρυχθεί δύο φορές άγονοι, «τρέχουν» ξανά.
Πορεία προς τον λαό
Σε μία αμφισημία βρίσκεται το επιτελείο του εξ εφέδρων προέδρου Τσίπρα, αναφορικά με τις επόμενες κινήσεις του. Για την ακρίβεια, ο ίδιος βρίσκεται σε αμφισημία, και οι «καλές» πηγές, όπως πάντα για να τον προστατεύσουν από κακεντρεχή σχόλια, το αποδίδουν στο «περιβάλλον» του. Τέλος πάντων, όλος ο προβληματισμός, «και το τι κάνουμε» τώρα, αφορά τα επόμενα βήματα. Η παρουσίαση του «παραμυθιού με… όνομα» θα αποτελέσει το όχημα, αλλά ο σωστός χρόνος, το timing, είναι αυτό που λείπει από τον προγραμματισμό. Ιδανικά, μου λένε, θα ήθελε να παρουσιάσει το βιβλίο πριν από τις γιορτές στη Θεσσαλονίκη. Ομως οι κινητοποιήσεις των αγροτών είναι ανασταλτικός παράγοντας.
Οχι πως φοβάται ότι θα φτάσουν μέχρι πλατεία Αριστοτέλους με τα τρακτέρ να τον «τιμήσουν» γιατί είναι και δική του «επιτυχία» ως πρωθυπουργού η ΚΑΠ (Κοινή Αγροτική Πολιτική), στην οποία οφείλονται πολλά από τα δεινά που βιώνει ο αγροτικός κόσμος. Οχι. Απλώς, όπως μου αναφέρθηκε «δεν θέλει να αποπροσανατολιστεί ο αγώνας τους, από την παρουσίαση». Εξού και προτιμήθηκε η πιο light λύση της Πάτρας, την ερχόμενη Τρίτη, σε έναν πολυχώρο της πόλης. Η άλλη εκδοχή είναι ότι εκείνος επέλεξε την «πόλη των Παπανδρέου» για να ξεκινήσει την… πορεία προς τον λαό. Να στείλει ένα μήνυμα ότι είναι έτοιμος να συνεχίσει την ιστορική παρακαταθήκη των ηγετών της δημοκρατικής παράταξης!
Με τον Τσίπρα, ποτέ δεν ξέρεις. Εσείς, διαλέγετε και παίρνετε…
Μία εκδήλωση τον μήνα
Ως εκ τούτου, το πλέον πιθανό είναι η παρουσίαση του «παραμυθιού» στη Θεσσαλονίκη, να πάει μετά τις γιορτές, το πρώτο δεκαήμερο του Ιανουαρίου. Οταν θα έχουν σβήσει τα γιορτινά «λαμπάκια», προκειμένου ανενόχλητος να ανάψει και πάλι τα… «λαμπάκια» στους συριζαίους! Αν ακολουθηθεί αυτός ο οδικός χάρης οι τέσσερις-πέντε εκδηλώσεις που προγραμματίζει για το βιβλίο σε Ηράκλειο, Γιάννενα, Λάρισα, Ρόδο κ.λπ., λογικά θα πάνε ακόμη πιο πίσω. Ο αρχικός προγραμματισμός ήταν μία εκδήλωση τον μήνα, για να συντηρείται το κλίμα, μέχρι να ανακοινώσει το «κόμμα»…
Δαιμόνιος, απολαυστικός, Μίμης!
Το βιβλίο που θα προτείνω για σήμερα, είναι το καινούργιο πόνημα του πολυγραφότατου Μίμη Ανδρουλάκη. Μπορεί πλέον να μη μετέχει ενεργά στο πολιτικό «γίγνεσθαι», αλλά δηλώνει ηχηρά «παρών» με τα βιβλία του. Το νέο βιβλίο του λοιπόν, φέρει τον τίτλο «Η γιορτή των αγγιγμάτων», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη, και έρχεται να επιβεβαιώσει πως όταν ο Ανδρουλάκης έβγαζε βιβλία, κάτι άλλοι, νεόκοποι συγγραφείς, δεν γνώριζαν γραφή κι ανάγνωση (και ορισμένοι εξακολουθούν, ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε…)!
«Η γιορτή των αγγιγμάτων» όμως δεν είναι ένα πολιτικό βιβλίο, όπως τα τόσα που έχει εκδώσει έως τώρα ο Μίμης. Είναι μια ωδή στη θηλυκότητα, και τη γυναίκα που τόσο αγάπησε και που πάντα αποτελούσε αγαπημένο θέμα στα βιβλία του. Εξαιρετικός χειριστής της ελληνικής γλώσσας, ο Ανδρουλάκης παραδίδει ένα έργο κατά το οποίο η λογοτεχνία σφιχταγκαλιάζεται με την ψυχανάλυση, και προσπαθεί να ερμηνεύσει τον ανεξερεύνητο κόσμο του γυναικείου μυαλού.
Οπως σημειώνει άλλωστε, αφιερώνει τη «σπουδή» στη θηλυκότητα, «στο μεγαλύτερο θαύμα στο σύμπαν, στον ανθρώπινο εγκέφαλο και μάλιστα στη θηλυκή πολυτροπία του». Εξυπακούεται ότι το βιβλίο κυκλοφορεί με ένα κόκκινο, της φωτιάς, εξώφυλλο – σημειολογικά να τονίσει και αυτό ότι «η θηλυκότητα χωρίς ηλικία, είναι η αναμνηστική γιορτή όλων των αγγιγμάτων, σιωπηλών μηνυμάτων, βιωμάτων στη διάρκεια της ζωής».
Δαιμόνιος, απολαυστικός, Μίμης!
