Αν ένας ξένος ζητούσε μια περιγραφή της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, μια απάντηση θα μπορούσε να είναι η εικόνα των αγροτικών κινητοποιήσεων. Γιατί εδώ συναντάς τα πάντα, τα καλά και τα κακά, τα δίκαια και τα άδικα, τα ειλικρινή και τα κουτοπόνηρα, τα κυνικά και τα ρομαντικά, τα διαχρονικά και τα καινούργια.
Εν αρχή ην ο ΟΠΕΚΕΠΕ – ή μήπως όχι; Το σκάνδαλο των πλαστών βοσκοτόπων είναι αυτό που καθιστά τις φετινές διαμαρτυρίες διαφορετικές από τις προηγούμενες, δεν είναι όμως και η μοναδική τους αιτία, καθώς προστίθεται σε ήδη υπάρχοντα άλυτα προβλήματα, όπως είναι το υψηλό κόστος παραγωγής, οι χαμηλές τιμές που εισπράττουν οι αγρότες και τα μεγάλα κέρδη των μεσαζόντων. Οι αγρότες δεν έχουν λοιπόν απλώς «δικαίωμα» να διαμαρτύρονται, όπως είπε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, έχουν και δίκιο: εξαιτίας ενός σκανδάλου που αφορά μια μειοψηφία, εισέπραξαν φέτος λιγότερες επιδοτήσεις από πέρυσι, και τις εισέπραξαν καθυστερημένα, με αποτέλεσμα να πέσουν έξω στις παραγγελίες τους ή να φορτωθούν με δάνεια. Το πρόβλημα ήρθαν να επιτείνουν το κύμα της ακρίβειας, η ανικανότητα της κυβέρνησης να μειώσει το χάσμα «ανάμεσα στο χωράφι και το ράφι» και το μακελειό που προκάλεσε η ευλογιά των προβάτων.
Εχουν δίκιο οι αγρότες και ως προς τον τρόπο με τον οποίο διαμαρτύρονται; Οχι, οι νόμοι πρέπει να τηρούνται και το δικό τους πρόβλημα δεν πρέπει να μεταφέρεται στον υπόλοιπο πληθυσμό. Επιπλέον, η διείσδυση ακραίων στοιχείων δυσφημίζει τον αγώνα τους: η εικόνα του αστυνομικού που τον κυνηγούν οι φανατικοί με τις κατσούνες δεν προκαλεί μόνο αμηχανία, αλλά και απέχθεια. Από την άλλη πλευρά, στην Ελλάδα καλώς ή κακώς έχουμε μάθει ότι χωρίς δυναμικές κινητοποιήσεις δεν βρίσκουμε το δίκιο μας.
Οι αντιδράσεις της κυβέρνησης είναι μάλλον σπασμωδικές. Για τις καθυστερήσεις στην καταβολή των επιδοτήσεων επικαλείται την ανάγκη των ελέγχων και για την έλλειψη των ελέγχων τα προηγούμενα χρόνια ρίχνει τις ευθύνες σε όλες τις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης. Για να αφοπλίσει τους νεοδημοκράτες βουλευτές που ζητούν να αρθεί ο «άδικος και καταχρηστικός αποκλεισμός των δικαιούχων του Μ23», φέρεται να εξετάζει μια λύση που βρίσκεται στη ρίζα του κακού, το μοίρασμα δηλαδή των βοσκοτόπων σε άλλες περιφερειακές ενότητες. Στο αίτημα των αγροτών να συναντηθούν με τον Πρωθυπουργό απαντά με αοριστίες, προσπαθώντας την ίδια στιγμή να εκμεταλλευτεί τις ιδεολογικές διαφωνίες που εκ των πραγμάτων υπάρχουν ανάμεσα στους διαμαρτυρόμενους που ανήκουν στη Δεξιά και σ’ εκείνους που πρόσκεινται στο ΚΚΕ. Και απέναντι στη βία ανασύρει χωρίς λόγο την απειλή της «εγκληματικής οργάνωσης».
Το πιο ωραίο πάντως το είπε χθες η βουλευτής Μαγνησίας Ζέττα Μακρή: «Η συμμετοχή στα μπλόκα είναι πρωτοφανής. Ολοι οι δικοί μας είναι μέσα. Τι φταίει κι επικοινωνιακά η κατάσταση ξέφυγε;». Ελα ντε.
