Ποια είναι η Σουλτάνα του μυθιστορήματος και γιατί τη χαρακτηρίζετε «αληθινή»; Ποιο ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσει η αφήγηση στο χαρτί;

Η «Σουλτάνα» είναι μια αληθινή σπαρακτική ιστορία που διαδραματίζεται στην περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου σε ένα χωριό της Κοζάνης, την Εράτυρα. Μέσα από τα φλογισμένα μάτια της πέρασε όλη η ιστορία της νεότερης Ελλάδας· Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και Κατοχή, απελευθέρωση και Εμφύλιος, που άφησε τρομερές πληγές στην πατρίδα, προδότες, δωσίλογοι, χούντα, Μεταπολίτευση. Παρά τα δεινά της έγινε λέαινα για να αναστήσει τα παιδιά της και φάρος που σκόρπισε ελπίδα. Οταν άκουσα από τον εγγονό της κάποια από τα γεγονότα της ζωής της, αποφάσισα ότι αυτό θα είναι το επόμενο βιβλίο μου, το 22ο στη σειρά. Συνάντησα αμέσως τις κόρες της, τη Ρένα και τη Λίτσα, και μετά την αφήγησή τους κατάλαβα ότι έχω στα χέρια μου έναν θησαυρό. Τη συννεφιασμένη Κυριακή μιας αλύγιστης γυναίκας με το σπάνιο μέταλλο της ηρωίδας.

Χρησιμοποιείτε πάντα τη γλώσσα του τόπου στον οποίο αναφέρεστε, καθώς και εκφράσεις της τοπικής κουλτούρας. Βασίζεται αυτό σε έρευνα ή σε αναμνήσεις που έχετε;

Πριν από κάθε βιβλίο προηγείται έρευνα μηνών που είναι εξονυχιστική. Μόνο έτσι θα μπω στα παπούτσια των ηρώων μου. Για χάρη τους λοιπόν έχω μπει σε φυλακές, ψυχιατρεία, ανακριτικά γραφεία, χειρουργεία, μοναστήρια, τον οίκο τυφλών κι ένα σωρό απίθανα σημεία, λειτουργώντας στην ουσία ως ρεπόρτερ-ερευνητής. Οπότε ξέρω ότι μπορώ πια να περιγράψω με ακρίβεια τα όσα έχω δει και βιώσει. Αυτό έγινε και με τη «Σουλτάνα». Αγαπώ τις αληθινές ιστορίες, θεωρώντας ότι έχουν τεράστια δύναμη, μεγαλύτερη από τη μυθοπλασία. Και νιώθω ευλογημένος που ήρθαν στα χέρια μου τέτοιες αληθινές ιστορίες όπως η «Σουλτάνα», το «Πικρό γάλα» με τα ορφανοτροφεία της Φρειδερίκης, το «Κορίτσι της στάχτης» με το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, τα «Δεκαέξι γράμματα» με τον παρατημένο πατέρα σε ένα γηροκομείο. Αυτό είναι ευτυχία για τον συγγραφέα κι ακόμα περισσότερο όταν οι ήρωές μου είναι εν ζωή.

Τι σημαίνει για εσάς η Ελλάδα της περιφέρειας και των άγνωστων ιστοριών που κρύβει;

Η πατρίδα έχει περάσει πολλά και οι άνθρωποί της έχουν υποφέρει και πονέσει στον υπέρτατο βαθμό. Και επειδή υπάρχουν πολλές σπαρακτικές ιστορίες τις οποίες αναζητώ, θεωρώ ότι πολλές από αυτές πρέπει να μαθαίνονται γιατί είναι παραδείγματα για όλους μας. Ακόμα και το μικρότερο χωριό της περιφέρειας έχει να διηγηθεί κάτι σπουδαίο. Εδώ υπεισέρχεται ο ρόλος του συγγραφέα. Να τις αναδείξει.

Ποια είναι η δυσκολία όταν πρέπει μέσα από την αφήγηση μιας ηρωίδας να περάσει ουσιαστικά η σύγχρονη Ιστορία;

Αυτή ακριβώς είναι η μεγάλη διαφορά της μυθοπλασίας από την αληθινή Ιστορία. Τους χάρτινους ήρωες τους χειρίζεσαι κατά το δοκούν. Τους σκοτώνεις, τους εξαφανίζεις, τους διαμορφώνεις όπως σε βολεύει. Οταν όμως μιλάμε για αληθινή ιστορία, οφείλεις να ακολουθήσεις πιστά τα βήματα του ήρωα. Δεν μπορείς να αλλάξεις την ιστορία κι ούτε τα γεγονότα. Στέκεσαι με ιερή ευλάβεια πίσω από τα βήματά τους και οφείλεις να αποδώσεις τα λεγόμενά τους. Επιπλέον πρέπει να μελετήσεις την εποχή, να δώσεις με ακρίβεια τα γεγονότα, να αναζητήσεις τις συνθήκες. Και όλα αυτά με ψυχραιμία, νηφαλιότητα και καθαρή ματιά. Δεν μπορείς να πάρεις θέση στα όσα αναφέρει ο ήρωας. Ολο αυτό έχει μια μεγάλη δυσκολία και προφανώς απαιτεί έρευνα που διαρκεί μήνες. Μετά είναι και το συναίσθημα του ήρωα. Οταν έχεις στ’ αφτιά σου το κλάμα του (γιατί αυτό έχω κρατήσει από την αφήγηση του εκάστοτε), νιώθεις ακόμα περισσότερο το βάρος. Σου έχει εμπιστευτεί κομμάτια της ζωής του. Ολα αυτά τα βλέπω με μια ιερότητα.

Ποια είναι η μέθοδος όταν γράφετε τα βιβλία, με δεδομένο ότι έχετε μια παράλληλη επαγγελματική δραστηριότητα;

Οταν αποφάσισα πριν από 22 χρόνια να μπω στη βαρκούλα της λογοτεχνίας, υποσχέθηκα κάτι στον εαυτό μου. Οτι θα κάνω τα πάντα για να τιμήσω τον αναγνώστη, αυτόν που δίνει τα χρήματά του για να αγοράσει το βιβλίο. Αυτό σημαίνει ότι θα ερευνήσω σε βάθος την εκάστοτε ιστορία μου ώστε αυτό που θα αποτυπωθεί στο χαρτί να είναι ακριβές, δίχως προχειρότητες και εύκολες λύσεις. Είναι η ίδια μου η ψυχή στο βιβλίο, η καρδιά μου και η αλήθεια μου. Δεν προδίδω τον αναγνώστη, προσπαθώντας να τον κάνω να νιώσει ότι άξιζε τον κόπο που πήρε το βιβλίο. Έχοντας στα χέρια μου όλο το υλικό φτιάχνω έναν μπούσουλα της ιστορίας που πάντα έχει αρχή, μέση και τέλος. Και τότε αρχίζει ο… ανήφορος, ο γολγοθάς του συγγραφέα. Παλεύεις με τον εαυτό σου για να ανέβεις και να κατέβεις το βουνό των συνήθως τετρακοσίων σελίδων. Τα παλαιότερα χρόνια και με τις επαγγελματικές υποχρεώσεις πολύ έντονες, έγραφα τη νύχτα, τον μοναδικό ελεύθερο χρόνο που μου απέμενε, με ελάχιστο ύπνο, αφού έπρεπε να ανταποκριθώ και στη δουλειά μου. Τα τελευταία χρόνια αντιστράφηκαν οι συνθήκες, αφού η νύχτα δεν αντέχεται πια. Πλέον ξεκινώ το γράψιμο νωρίς το πρωί, νιώθοντας ότι εκείνες τις ώρες έχω φρεσκάδα. Σε κάθε περίπτωση, βαριά η καλογερική!

Τι θα θέλατε να κρατήσουν οι αναγνώστες ως συναισθηματικό/ηθικό κέντρο από το μυθιστόρημα;

Οι Ελληνες έζησαν – ζουν ακόμα – πολλά χρόνια ακολουθώντας μαθήματα επιβίωσης. Και ανάμεσα στους απλούς ανθρώπους, τους παππούδες μας, τους γονείς, τους γείτονες, υπήρξαν πολλοί που έδωσαν την ψυχή τους για την πατρίδα και τα παιδιά τους. Τέτοια είναι η ιστορία της Σουλτάνας κι αυτό το μήνυμα στέλνει. Οτι ακόμα κι αν γονατίσει κάποιος, μπορεί να παλέψει με θεούς και δαίμονες και να τα καταφέρει. Και επειδή η ζωή της είναι συνυφασμένη με την ιστορία της πατρίδας και με συνταρακτικά γεγονότα που έζησε, θεώρησα χρέος τιμής να αναδείξω το πέρασμά της από τη γη.

Μένιος Σακελλαρόπουλος

Σουλτάνα

Εγώ έναν άντρα αγάπησα

Εκδ. Ψυχογιός 2025, σελ. 368

Τιμή 18,80 ευρώ

Vidcast: Στα Σχοινιά
Τελευταία Νέα