Μπορεί και να με γελούν τα μάτια μου. Θα το προτιμούσα χίλιες φορές να με γελούν παρά να αληθεύει ότι του λοιπού η «άσκοπη» χρήση όπλου στην Κρήτη θα τρώει πρόστιμο 2.000 ευρώ. Δηλαδή, σαν να λέμε μια τρίχα από τα γένια τους…
Και οι σκόπιμοι πυροβολισμοί κ. Χρυσοχοΐδη; Θα επιβραβεύονται, να υποθέσω; Με ποιο κριτήριο θα θεωρούνται σκόπιμοι και τι σκοπίμως θα σκοπεύουν ώστε να διατηρηθεί η κοινωνική ισορροπία στο νησί και να μη βαράει ο καθένας στα κουτουρού όταν τον πνίγει το δίκιο του; Με ανατριχιάζει που στα νέα δρακόντεια της Πολιτείας δεν υπάρχει πρόβλεψη για ενίσχυση της επίσημης Δικαιοσύνης στη νήσο παρά μόνον κάποιες τσόντες και μεταποιήσεις στα ήδη υπάρχοντα αστυνομικά καταστήματα τα οποία την κατάλληλη στιγμή, συνήθως είναι σαν να μην υπάρχουν. Και τι να την κάνω εγώ την κατάλληλη στιγμή; Να τη βράσω αν είναι για να μαζεύει εκ των υστέρων πτώματα από τους καλοσκουπισμένους τόπους του εγκλήματος. Ποιος πρόλαβε να παστρέψει όλα τα πειστήρια, όσο να τελειώσουν το τσιγαράκι τους τα όργανα; Δεν το φαντάστηκα, το είδα σε ένα από τα δεκάδες βίντεο που διενεμήθηκαν στα κανάλια, αξιόπιστα και μη. Πολύ φοβάμαι ότι σε λίγο μαζί με τις μπαλοθιές, θα καίνε και διχίλιαρα στην υγειά του υπουργού.
Τον συμπαθώ τον κ. Χρυσοχοϊδη, τον τιμώ με την μπέσα που έχουμε εμείς του ’70 οι εκδρομείς να τιμούμε τον άνθρωπο που καθάρισε τη γενιά μας από το άγος της ψευτο17 Νοέμβρη. Το πρόσφατο διστακτικό μανιφέστο του ωστόσο με θλίβει και με ανησυχεί. Κανονικά, σε μια πηδηξιά τόπο, όπου η μία οικογένεια φόρα παρτίδα εξοπλίζεται κατά της άλλης, θαρρώ πως η αστυνομία θα έπρεπε να έχει πλήρες το εγκληματικό προφίλ ολονών, πριν προκάνουν να κάνουν μάνες δίχως γιους, γυναίκες δίχως άντρες. Με φρικάρει αυτό το ριζίτικο που παρά τη νοηματική αλλοίωση που υπέστη μέσα στα χρόνια, η στιχουργική του αλήθεια παραμένει ακόμη ντεκλαρέ: να κάνω και μωρά παιδιά να κλαιν’ δίχως μανάδες. (Αυτά, και δυο χιλιάδες ευρώ χαρτούρα στον λυράρη).
