Το δόλωμα της οργής. Είναι η λέξη της χρονιάς για το Λεξικό της Οξφόρδης. Και αναφέρεται στη δημιουργία περιεχομένου που διεγείρει αντανακλαστικά οργής. Διότι η οργή παράγει engagement, που λέει και ο λαός μας. Προκαλεί αντιδράσεις και σχόλια. Ετσι το περιεχόμενο καθίσταται δημοφιλές και ο αλγόριθμος το παίρνει στην πλάτη για να το βγάλει στη γύρα. Ο θυμός είναι το πιο εμπορικό συναίσθημα των καιρών μας. Παράγεται αυτόματα από τον εγκέφαλο όταν αντιλαμβάνεται απειλή, αδικία, ματαίωση ή προσβολή. Εχει βιολογική βάση: αυξάνει τους καρδιακούς παλμούς, εκκρίνει αδρεναλίνη και φέρνει το άτομο σε κατάσταση εγρήγορσης.
Στα social ο θυμωμένος χρήστης είναι πιο σημαντικός από τον ικανοποιημένο. Θα διαθέσει περισσότερο χρόνο και θα δει πιο πολλές διαφημίσεις. Παρατηρήστε τη ροή γεγονότων στην κοινωνική δικτύωση, με εξαίρεση το Instagram που απαιτεί χαμόγελα για να είναι ελκυστική η φωτογραφία. Στο Facebook και στο X, η οργή τοποθετείται στη βιτρίνα. Βλέπεις συνέχεια αναρτήσεις ανθρώπων που εκπέμπουν θυμό. Δεν το κάνουν επίτηδες, τουλάχιστον οι περισσότεροι. Οταν θυμώνεις αισθάνεσαι ότι πρέπει να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου. Να φωνάξεις, διεκδικώντας κοινωνικό ρόλο και αίσθημα δικαιοσύνης. Εκεί μέσα ο θυμός δεν είναι παρεκτροπή. Αποτελεί λόγο ύπαρξης.
Η «Οικονομία του Θυμού» έχει και την πολιτική της διάσταση. Δείτε πόσα κόμματα σπεκουλάρουν στην οργή με λόγο που απευθύνεται αποκλειστικά στο θυμικό του ακροατηρίου. Ο θυμός, ως συγκολλητικό υλικό, δουλεύει εξαιρετικά. Είναι πιο εύκολο να μας ενώσει το μίσος μας για κάτι, παρά η αγάπη μας για κάτι άλλο. Πρόκειται για ένα νόμισμα που πληρώνει καλά. Ο influencer βρίσκει απήχηση και προσφέρει περιεχόμενο με υψηλό βαθμό αλληλεπίδρασης. Ο πολιτικός συναντά την ανταπόκριση του κοινού χωρίς καν να καταθέσει μία πρόταση – αρκεί να επενδύσει στον θυμό. Και η πλατφόρμα βγάζει περισσότερα χρήματα από τις διαφημίσεις, ενώ ο αλγόριθμός της εκπαιδεύεται πάνω στο περιεχόμενο που γεννά συναισθηματικές εντάσεις. Και εσύ, εκείνη τη μοναδική στιγμή που μπορείς να βγεις, για λίγο, από το κοπάδι, κοιτάζεις γύρω σου και βλέπεις μόνο θυμωμένους ανθρώπους. Γράψε κάτι για να τους στείλεις όλους στον διάολο.
Οι 14 σκιές και αλήθειες
O τίτλος είναι εύγλωττος: «14 σκιές και αλήθειες της Ελλάδας». Πρόκειται για το βιβλίο που συνέγραψαν ο Σταύρος Θεοδωράκης και ο Άρης Βουρβούλιας («Μεταίχμιο»). Και είναι από τα πιο «έξυπνα» και χρηστικά αναγνώσματα που έπιασα στα χέρια μου εδώ και πάρα πολύ καιρό. Το βιβλίο εστιάζει σε 14 εθνικές παθογένειες. Από την υπερκατανάλωση αντιβιοτικών και τη διαχείριση απορριμμάτων, μέχρι τα τροχαία δυστυχήματα και τη φοροδιαφυγή. Και απαντάει σε ερωτήσεις που, συνήθως, ακολουθούνται από ένα «γαμώτο». Γιατί δεν αντιμετωπίζουμε την παιδική παχυσαρκία; Γιατί οι περισσότερες γεννήσεις πραγματοποιούνται με καισαρική τομή; Τέτοια πράγματα. Με ωραία, εύληπτη ανάλυση, πίνακες και στατιστικά στοιχεία. Να το διαβάσετε, θα σας λύσει απορίες και θα σας δώσει εφόδια για συζητήσεις. Στην παρουσίαση του βιβλίου δεν προσκλήθηκαν πολιτικοί. Και δεν είδα κανέναν. Ηταν σαν να έκανε reunion «Το Ποτάμι». Ισως και ένα μικρό μνημόσυνο για κάτι που έγινε στη σωστή ώρα, αλλά σε λάθος καιρούς.
Η διόλου σεμνή εκδήλωση
Αύριο θα διαβάσετε για «παρουσίες με νόημα» στο «Παλλάς». Και για απλούς πολίτες που συγκεντρώθηκαν έξω από το θέατρο. Οι φωτογράφοι θα εστιάσουν στην πρώτη σειρά των καθισμάτων. Ποιοι κάθισαν εκεί; Οι παραπολιτικές στήλες θα τροφοδοτηθούν με πληροφορίες για τα «πηγαδάκια», ειδικά τα διακομματικά. Το ρεπορτάζ ουδόλως θα ασχοληθεί με όσα ακουστούν από το πάνελ. Θα περιγράψει εκτενώς την ομιλία του συγγραφέα και θα αγκιστρωθεί σε καμιά έκφραση που θα παραπέμπει στη δημιουργία νέου πολιτικού φορέα. Οι πιο ενθουσιώδεις θα γράψουν ότι η εκδήλωση εξέπεμψε με σαφήνεια το μήνυμα για πολιτική αλλαγή και την αγωνία για τη συνένωση του προοδευτικού χώρου. Α, ναι. Σημασία έχει και ποιοι θα παραστούν στο τραπέζι που θα ακολουθήσει. Βαριέμαι πριν καν ξεκινήσει η διόλου σεμνή εκδήλωση.
Ο star της ημέρας
Ο Νικολάς Μαδούρο δέχεται τελεσίγραφο από τις ΗΠΑ. Είτε θα πάρει αυτά που έχει στην άκρη και θα φύγει, είτε θα βρει μπροστά του κανένα μαυροντυμένο παλικάρι από τους Navy Seals. Μάλλον θα φύγει. Και θα κουβαλάει άλλη μία ματαίωση, που δεν προχώρησε εκείνη η δουλειά με τα κηπευτικά προϊόντα από την Ελλάδα που θα στέλναμε στη χώρα του Μπολίβαρ.
