Ξυπνάτε, τρίβετε μάτια, φτιάχνετε καφέ, και πριν προλάβει ο εγκέφαλός σας να αποφασίσει αν θέλει να λειτουργήσει σήμερα, έρχεται η είδηση που έχει ποτίσει το timeline σας επί μέρες: το νέο βιβλίο. Οχι απλώς βιβλίο, όχι απλώς κάποιο βιβλίο – ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ. Εχετε μάθει πριν καν κυκλοφορήσει πού θα εκδοθεί, πότε θα εκδοθεί, πώς θα εκδοθεί, με τι θερμοκρασία δωματίου γράφτηκε και αν ο συγγραφέας έπαθε κράμπα στον καρπό γράφοντάς το ή αν του το έγραφε η φωνητική υπαγόρευση στο κινητό του. Μάθατε πώς διάλεξε τίτλο, εξώφυλλο, γραμματοσειρά, αν θα κράζει, πόσο θα κράζει, αν το κράξιμο είναι αμένσιοτο ή κατονομάζει πρόσωπα και καταστάσεις, αν συμφέρει την τσέπη του η συμφωνία για τα δικαιώματα, κι αν τελικά το βιβλίο θα γίνει ταινία, μιούζικαλ, θεματικό πάρκο ή escape room. Σε ό,τι αφορά το τελευταίο θα είχε πικρή πλάκα, μια και δραπέτευση για εσάς δεν προβλέπεται. Αυτά έχει το hype όμως. Δεν χαρίζεται και δεν λυπάται.
To hype φουσκώνει σαν προζύμι· αν δεν φουσκώνει μόνο του, δεν τρέχει τίποτα. Θέλει απλώς τάισμα. Και τότε φουσκώνει κι άλλο. Κι εγώ τα γράφω όλα αυτά λες και δεν έχω κάνει binge reading σε όλα τα δημοσιεύματα για το βιβλίο.
Ειπώθηκε επίσης πως τόσες προπαραγγελίες βιβλίου είχε να δει η αγορά από το «Χάρι Πότερ». Ωραίο κι αυτό, ειδικά αν κάνεις τη σύγκριση. Το «Χάρι Πότερ», αν βγάλεις έξω τα ξόρκια, είναι ένα manual συμπερίληψης. Η Ιθάκη του πρώην πρωθυπουργού, αν βγάλεις έξω τα σημάδια που έστελνε με πτηνά το σύμπαν στον πρώην πρωθυπουργό, είναι ένα manual κραξίματος.
«Για μερικούς συντρόφους μου είχα πάντα την απορία αν αντιλαμβάνονταν έστω και στοιχειωδώς την κατάσταση. Ο Λαφαζάνης ήταν ένας από αυτούς» γράφει ο Τσίπρας. «Αβυσσος η ψυχή των ανθρώπων» (εννοώντας του Τσακαλώτου), για την απουσία του από την εκδήλωση στο Ζάππειο για την ελάφρυνση του χρέους. «Ο Παππάς έπρεπε να αποσύρει την υποψηφιότητά του». Για την Κωνσταντοπούλου πως «είχε μετατραπεί σε παράγοντα γελοιοποίησης» και πως: «Η πολιτική και η Αριστερά μαγνητίζουν τους νάρκισσους όπως το φως τα έντομα». Ενώ για τον Βαρουφάκη ότι «Πολύ γρήγορα ο Βαρουφάκης από “asset” μετατράπηκε σε αρνητικό πρωταγωνιστή. Που δεν τον άντεχαν στο Eurogroup όχι μόνο οι απέναντι, αλλά ούτε οι πιθανοί μας σύμμαχοι, ακόμα και οι ίδιοι του οι συνεργάτες». Και άλλα πολλά. Είναι να απορεί κανείς πώς άντεξε και κυβέρνησε μαζί τους. Για το hype καμία απορία. Είτε για βιβλία, είτε για κυβερνήσεις, ξεφουσκώνει όσο γρήγορα φουσκώνει.
