Σήμερα είχα προγραμματίσει να ξεκινήσω με πλάκα. Να «τιμήσω» με τον τρόπο μου κι εγώ, το «παραμύθι με… όνομα» που κάνει πρεμιέρα. Θα ενημέρωνα να μη με ψάχνουν φίλοι και γνωστοί, διότι από τα ξημερώματα θα έχω στηθεί έξω από ένα βιβλιοπωλείο, προκειμένου να προμηθευτώ, πρώτος εγώ, ο fan, ένα αντίτυπο του βιβλίου τού (διαρκώς ψευδόμενου, αρρώστια πια…) προέδρου εξ εφέδρων Τσίπρα. Είχα διαβάσει και το απόσπασμα που έδωσε μόνος του στη δημοσιότητα το μεσημέρι του Σαββάτου με αναφορές στο πώς δέσμευσε τη χώρα με το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο ως το τέλος του αιώνα, και είχα φτιαχτεί κανονικά. Μάλιστα είχα απομονώσει και το ακόλουθο απόσπασμα (με το οποίο μας βρίζει όλους, όσοι περιγράφουμε την καταστροφή που προκάλεσε): «Δίκαιο είναι όσοι ασκούν κριτική στη διαπραγμάτευση και το αποτέλεσμά της να μην είναι σαν τους λωτοφάγους. Να μην ξεχνούν τι έκαναν εκείνοι που είχαν ρίξει την πατρίδα στον Καιάδα, όταν εμείς δίναμε τη δύσκολη μάχη για τη σωτηρία της».
Και είπα, θα κάνω πλάκα που δεν θα υπάρχει. Οτι έχω το αντίτυπο στο χέρι, και τρέχω να βρω τον Τσίπρα στην Αμαλίας στα γραφεία του, να μου το υπογράψει – δίκην αυτόγραφου. Θα το τερματίσω…
Αλλά μετά πληροφορήθηκα όσα έγιναν την Παρασκευή στη δίκη στο Μονομελές Πρωτοδικείο αυτών των παλικαριών που είχαν στήσει το «μηχανάκι» με τις παρακολουθήσεις με το Predator, με έναν μάρτυρα ονόματι Τρίμπαλη, και εξερράγην. Βγήκα από τα ρούχα μου, κατά το κοινώς λεγόμενο, διαβάζοντας τις ντροπές που ακούστηκαν.
«Θαύματα» στην Εξεταστική
Ο μάρτυρας αυτός λοιπόν, σε μια κρίση ειλικρίνειας, αποκάλυψε όλο το στημένο έργο, που παίχτηκε σ’ αυτή τη βρώμικη ιστορία. Την ιστορία που σκηνοθέτησε μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια το Μέγαρο Μαξίμου, για λόγους πολιτικούς αλλά και ιδιοτελείς, προσωπικούς. Διαβάστε και φρίξτε! Πριν εμφανιστεί ενώπιον της Εξεταστικής Επιτροπής την οποία η κυβέρνηση θεώρησε (προπαγάνδιζε καλύτερα) ως το απολύτως απαραίτητο μέσο για την… εύρεση της αλήθειας (ενώ στην ουσία χρησιμοποιήθηκε για το θάψιμό της), το 2022, ο μάρτυρας, δήλωσε ότι του έκαναν κανονικό φροντιστήριο. Για το τι θα πει. Και όχι απλό φροντιστήριο, αλλά τι απαντήσεις θα έπρεπε να δώσει σε συγκεκριμένες ερωτήσεις οι οποίες θα του υποβάλλονταν. Κι όταν ενεφανίσθη ενώπιον της Εξεταστικής, ω του θαύματος, οι ερωταπαντήσεις ήταν ταυτόσημες αυτών επί των οποίων του έκαναν το φροντιστήριο. Και τις υπέβαλαν, άλλο θαύμα (!!!), οι βουλευτές της ΝουΔου!!!
Οι «φροντιστές» ήξεραν τα «θέματα»!..
Ενημερωμένοι για την έφοδο
Αλλά τα «θαύματα» που αποκάλυψε ο εν λόγω μάρτυρας, και λόγω Παρασκευής, πέρασαν κάτω από τα ραντάρ της κοινωνίας, δεν ολοκληρώθηκαν στην Εξεταστική Επιτροπή για τις υποκλοπές. Οπως είπε, όταν ήταν να κάνει, υποτίθεται αιφνιδιαστική, έφοδο η Αστυνομία στο σπίτι του, όπως και στα σπίτια μερικών επίσης εμπλεκομένων στο σκάνδαλο, τον (και τους) ενημέρωσαν μια μέρα πριν για να απομακρύνουν ό,τι στοιχείο είχαν στα χέρια τους. Ετσι η έφοδος της Αστυνομίας ήταν τελείως άκυρη – οι ερευνώντας δεν βρήκαν τίποτε, πολύ απλά γιατί οι έγκαιρα και έγκυρα «ενημερωμένοι», τα είχαν όλα εξαφανίσει!!!
Συγγνώμη, ποιος μπορεί να είναι υπερήφανος για όλα αυτά, πρόεδρε Κυριάκο; Τι να τις κάνω εγώ τις συμφωνίες με τους Αμερικανούς, όταν η κυβέρνηση της χώρας μου συγκρίνεται από κάτι τέτοια με τις κυβερνήσεις της Υποσαχάριας Αφρικής, τις «δημοκρατίες» της Λατινικής Αμερικής και τα καθεστώτα του τριτο-τέταρτου κόσμου; Εκεί όπου παρακολουθείται (αν και αμφιβάλλω…) το μισό υπουργικό συμβούλιο, η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων κ.λπ., και δεν ανοίγει μύτη…
Δόκτωρ Τζέκιλ και κύριος Χάιντ
Χθες, ο πρόεδρος Κυριάκος πήγε στα Πετράλωνα και ψήφισε στις εσωκομματικές εκλογές της ΝουΔου, μια ωραία δημοκρατική διαδικασία, στην οποία έλαβαν μέρος μερικές δεκάδες χιλιάδες οπαδοί του κόμματος. Θα πω και «εύγε», διότι είναι πολύ σημαντικό και υγιές για τη Δημοκρατία, τα κόμματα να δίνουν το καλό παράδειγμα τηρώντας διαδικασίες που την ισχυροποιούν στα μάτια των πολιτών. Ομως, όταν από την άλλη, υπάρχουν όσα προανέφερα, και τα οποία συνιστούν ντροπή για τους δημοκρατικούς θεσμούς, έχουμε μια κλασική περίπτωση δόκτορος Τζέκιλ και κυρίου Χάιντ!
Ο Μητσοτάκης έγινε Πρωθυπουργός, μεταξύ άλλων, και για να αποκαταστήσει το κύρος των θεσμών, που βιάστηκαν βάναυσα επί ΣΥΡΙΖΑ από κάτι τύπους που χρησιμοποίησαν το Σύνταγμα ως κωλόχαρτο. Και πού είμαστε 6 χρόνια μετά; Να συγκρίνουμε το τότε με το τώρα. Πώς τα κατάφερες έτσι ρε πρόεδρε, είναι πραγματικά ένα μεγάλο ερωτηματικό, το οποίο δεν βασανίζει μόνο εμένα, απασχολεί πολύ κόσμο. Και προσωπικά θα ντρεπόμουν, αλήθεια το λέω, να πηγαίνω σε εσωκομματικές διαδικασίες, να τις εξυμνώ ως την κορύφωση των δημοκρατικών διαδικασιών, κι από την άλλη να ξεφτιλίζεται το σύμπαν, με τους «Φραπέδες», και τους Predatorες.
Κρίμα, αλήθεια κρίμα…
Το δίκιο του Τραμπ
Εχει ένα δίκιο ο πρόεδρος Τραμπ (μη σου πω και δύο), που διεμήνυσε στον πρόεδρο Ζελένσκι, ότι «αν δεν δεχτείς αυτή τη συμφωνία (για τον τερματισμό του πολέμου με τη Ρωσία), η επόμενη θα είναι χειρότερη»! Δεν τον απειλεί, τον προειδοποιεί. Κι αν έχει κανέναν έλληνα φίλο, ακόμη και τον Κυριάκο βρε αδερφέ, ας τον ρωτήσει. Θα του εξηγήσει, ότι εμείς με το Κυπριακό, το έχουμε δει αυτό το έργο, πολλές φορές. Από το 1964, όταν προτάθηκε στον Γεώργιο Παπανδρέου το Σχέδιο Ατσεσον, μέχρι το Σχέδιο Ανάν, και τις διάφορες «ιδέες» του ΟΗΕ για το Κυπριακό που κυκλοφορούσαν κατά καιρούς μεταξύ Αθήνας – Λευκωσίας – Αγκυρας, και κατέληγαν στο δοχείο απορριμμάτων, αυτή η αλήθεια επιβεβαιώθηκε πολλές φορές. Για να φτάσουμε στο σήμερα, που η θρασύτατη Τουρκία απαιτεί δύο κράτη στην Κύπρο.
Αυτά θυμήθηκα διαβάζοντας για το τελεσίγραφο Τραμπ στον Ζελένσκι, διότι πολλές φορές οι ηγέτες τυφλώνονται από το υπερεγώ τους, και δεν βλέπουν ότι το να πάρεις όσα περισσότερα σου προσφέρονται σήμερα, είναι καλύτερο από το να μην πάρεις τίποτε περιμένοντας ότι η επόμενη προσφορά θα είναι καλύτερη. Δεν θα είναι!
Ο Αδωνις δεν σιώπησε
Πες ό,τι θες για τον Αδωνη. Οτι είναι σαρωτικά συγκρουσιακός, ότι δεν αφήνει τίποτε να πέσει κάτω, ότι δεν έχει όρια όταν είναι να συγκρουστεί με κάποιον, ότι έχει απόψεις που προκαλούν. Ενα δεν μπορείς να του καταλογίσεις. Οτι κλείνει κι αυτός το στόμα του, όπως όλοι οι υπόλοιποι όταν «σοβαρές προσωπικότητες» τύπου προέδρου (μπλα… μπλα… μπλα…) Ζωής προκαλούν το σύμπαν, κι εκείνοι επιλέγουν τη σιωπή, μόνο και μόνο για να μην τους πιάσει στο στόμα της. Ο Αδωνις δεν είναι σ’ αυτή την κατηγορία. Με τίποτα. Θα της τα ρίξει, όπως πρέπει. Προχθές τοποθετήθηκε (στο ΟΡΕΝ) για το… έπος του Διαμαντή, για το οποίο μας έχει ζαλίσει τον έρωτα η πρόεδρος (μπλα… μπλα… μπλα…) Ζωή. Επειδή ο Διαμαντής αποχώρησε από τη Βουλή (και δεν ξέρουμε τους ακριβείς λόγους της παραίτησης, τους απολύτως ακριβείς όμως), βρίζοντας το σύνολο της πολιτικής τάξης της χώρας. Σίριαλ, Τόλμη και Γοητεία, και Δυναστεία, αποκάλεσε το όλο σκηνικό ο Αδωνις, και συνέχισε, όπως ακριβώς τον ξέρουμε (Picture this… κάντε το φωτογραφία):
«Κύριε Καραναστάση μου, σε διόρισε η φιλενάδα σου βουλευτή, ΟΚ, δεν έπρεπε, ΟΚ. Αποφάσισες να παραιτηθείς, ΟΚ… Οχι να μας κουνάς και το δάχτυλο, ότι φεύγεις γιατί δεν αντέχεις τη βρωμιά. Είσαι ο πιο ευνοημένος, την εύνοια που σου επέδειξε η σύντροφός σου δεν την έχει δείξει κανένας στη Μεταπολίτευση (για συγγενικό του πρόσωπο)… Δεν μιλάει κανένας και βγαίνεις και μας κουνάς και το δάχτυλο, ρε μεγάλε; Οχι κύριε, όχι! Ψώνιο μεγάλο (είσαι)».
Χρυσόστομος! Ε, μα…
