Οσοι ακόμη ασχολούνται με την κλασική Πολιτική, μόνον ερωτήματα καταθέτουν. Μαζί με μια υποψία απογοήτευσης για το σημερινό τοπίο στη χώρα. Στα τελευταία προστέθηκε το «πότε θα γίνουν εκλογές;» μαζί με το «θα αλλάξει η κυβερνητική πλειοψηφία τον εκλογικό νόμο;». Οι πιο επικριτικοί στην κυβέρνηση, υπονοούν πως η πιθανή επιλογή του Πρωθυπουργού για κάλπη πριν από την άνοιξη του 2027 συνδέεται με την αδυναμία του να ολοκληρώσει τη δεύτερη τετραετία λόγω φθοράς και εσωτερικών τριβών στη ΝΔ. Οι πιο φιλικοί πάλι, βλέπουν την όποια κάλπη χρονικά ως στρατηγικό πλεονέκτημα του Κυριάκου Μητσοτάκη λόγω της απουσίας ανταγωνιστικού κυβερνητικού πόλου. Οσοι πάλι επιμένουν πως υπάρχει ζωηρό ενδεχόμενο να αλλάξει έστω τμήμα του υπάρχοντος εκλογικού νόμου ώστε να ισχύσει τουλάχιστον στη μεθεπόμενη κάλπη, βλέπουν εδώ μια απλή και στα όρια τακτική που απλώς αφαιρεί τον χώρο από κυβερνητικές περιδινήσεις για τη χώρα.
Στο πρώτο θέμα, όπως και να ‘χει από τον Ιανουάριο του 2026 μέχρι τον Απρίλιο του 2027 – λόγω και ανάληψης της προεδρίας της ΕΕ από την Ελλάδα – ενεργοποιείται εκλογικός διάδρομος. Το ακριβώς πότε θα εξαρτηθεί από τα τρία ρεύματα δυσαρέσκειας: ακρίβεια, θεσμοί, αγροτικό. Και από το αν μπορεί ο Μητσοτάκης να δώσει προωθητικό αφήγημα στα κρίσιμα εκλογικά κοινά. Οι εθνικές εκλογές πάντα εντός κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας είναι δίλημμα κυβερνησιμότητας και πλειοψηφικής επιλογής. Αλλες φορές τις ενεργοποιούν οι πρωθυπουργοί λόγω άνετου πλεονεκτήματος και άλλες ως ελάχιστη οχύρωση στη ραγδαία φθορά τους. Πολύ σύντομα θα φανεί σε ποιο σημείο βρίσκεται η σημερινή κυβέρνηση. Η ιδιαιτερότητα είναι πως η μη πειστική αντιπολίτευση δεν ενισχύει την κυβερνησιμότητα της ΝΔ. Η επιπρόσθετη παραδοξότητα είναι πως έχουμε κόμματα σε αναμονή και κόμματα σε αποδρομή. Στο δεύτερο θέμα για τη μεταβολή του εκλογικού νόμου υπάρχουν κίνδυνοι.
Ο Πρωθυπουργός – και προς τιμήν του – έχει διαψεύσει κάθε σενάριο. Επανέρχονται όμως οι όροι μιας αλλαγής. Της μείωσης του ορίου της αυτοδυναμίας για παράδειγμα ή της αύξησης του ποσοστού εισόδου των κομμάτων στη Βουλή. Εδώ για την κυβέρνηση ο κίνδυνος είναι οι ανταγωνιστικές εκλογικές συμμαχίες κομμάτων. Και βέβαια η έμμεση παραδοχή, πως δεν έχει επαρκείς επιδόσεις, γεγονός που την οδηγεί σε αλλαγή του εκλογικού νόμου. Οι εκλογές δεν αποτυπώνουν απλώς τον κάθε φορά συσχετισμό δύναμης ή δεν δοκιμάζουν απλώς τις έμφορτες ιδεολογικά προτάσεις εξουσίας. Είναι και ένας καθρέφτης του επιπέδου των κομμάτων, της σχέσης τους με τους πολίτες, των πολιτικών σχεδίων για το μοντέλο της χώρας και βέβαια του επιπέδου της Δημοκρατίας και των δυνητικών ενδιάμεσων τόπων συναίνεσης. Οι αρχικές ερωτήσεις του σημειώματός μας αποκτούν περιεχόμενο όχι όταν απαντιούνται αλλά όταν συνδέονται με πιο ουσιαστικές, όπως: «Τι χώρα θέλουμε;».
Αυτός, Αυτή, Αυτό: Ιθάκη
Καθώς οι μέρες για την πρώτη παρουσίαση της «Ιθάκης» του Αλέξη Τσίπρα πλησιάζουν, τα ερωτήματα πολλαπλασιάζονται. Ακριβώς το βιβλίο αυτό είναι η πρώτη τομή που θα διευκολύνει τον πρώην πρωθυπουργό να αποποιηθεί κάθε παλιά συμμαχία, σύντροφο, συνεργασία; Ή η όλη επανεκκίνηση του Τσίπρα, εκ των πραγμάτων βρίσκει εμπόδια στο δικό του de profundis αφού αναβιώνει παλιά γεγονότα που εμπλέκονται πολλοί; Η τσιπρική «Ιθάκη» είναι και προσωπική και συλλογική. Στο πρώτο σκέλος η κατάθεση του συγγραφέα είναι σεβαστή. Στο δεύτερο, επειδή υπήρξε πρωθυπουργός, η κριτική είναι ανοιχτή.
#Hashtag: Πύλη
Γίναμε ενεργειακός κόμβος. Πύλη διαμετακόμισης. Χώρα με τρυπάνια και επενδύσεις. Κι όλα αυτά σε δέκα ημέρες και με σημείο εκκίνησης την άφιξη της πρεσβευτού των ΗΠΑ. Να το αφήγημα που η κυβέρνηση έψαχνε. Τι κι αν η αξιοποίηση είναι κατά βάσιν ομίλων ή αν η όλη αποκρυστάλλωση των αποτελεσμάτων είναι μακρά; Ακόμη και η συστημική αντιπολίτευση μάσησε τα λόγια της και δεν είπε κάτι επί της ουσίας. Οπως για παράδειγμα από πότε η εδαφική και εθνική κυριότητα συνδέεται ή και ταυτίζεται με business plans; Από πότε είναι επιτυχία τα ενεργειακά Ελντοράντο; Απλές απορίες στον αχό των ημερών.
